Γιώργος Καμίνης: Καθαρότητες

Γιώργος Καμίνης: Καθαρότητες

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πιθανότητα να είναι ο Γιώργος Καμίνης πρώτος στο Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ δεν συζητήθηκε πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο. Στη Χαριλάου Τρικούπη είχε συζητηθεί και στα τέλη του περασμένου χρόνου, όταν ήδη ο τέως δήμαρχος είχε προλάβει να αποδείξει την πίστη του στην πρόεδρο και τη νομιμοφροσύνη του στο εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ.

Αργότερα, η Φώφη Γεννηματά φέρεται να βολιδοσκόπησε και τον Θεοχαρόπουλο για την ίδια θέση, προσπαθώντας να αποτρέψει τη μετακίνησή του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχει νόημα να τα θυμάται κανείς σήμερα όλα αυτά, είναι γιατί δείχνουν ότι η τελική επιλογή της για το Επικρατείας δεν ήταν όψιμη έμπνευση. Ούτε προκλήθηκε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Μπορεί η Γεννηματά να μην ήξερε μέχρι πρόσφατα ποιον ήθελε για τη βιτρίνα του κόμματός της. Ηξερε, όμως, ποιον δεν ήθελε.

Δεν είχε προβλέψει ότι η απόφασή της αυτή θα προκαλούσε προεκλογικά διάσπαση του κόμματος; Εκ των υστέρων, μπορεί κάποιος να είναι βέβαιος ότι όχι μόνον είχε υπολογίσει την εξέλιξη, αλλά είχε πειστεί ότι δι’ αυτής τονώνει και το ηγετικό της κύρος. Από τη μία, λέει ότι ο Βενιζέλος έφυγε μόνος του, επειδή ήθελε «Επικρατείας ή πουθενά» – όπερ πιο άκομψο από το «Αχαΐα ή πουθενά». Από την άλλη, όμως, προειδοποιεί στελέχη της, όπως ο Ανδρουλάκης, ότι «αυτό που έγινε ήταν μόνο η αρχή». Προφανώς, «αυτό που έγινε» δεν ήταν μια οικειοθελής αποσκίρτηση. Ηταν, όπως η ίδια διαφημίζει, αρχηγική επιβολή.

Η επιλογή Καμίνη σηματοδοτεί, σύμφωνα με την επιλέξασα, το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά. Αν είναι άνοιγμα, έχει ήδη συντελεστεί. Εφερε ό,τι έφερε στις εσωκομματικές κάλπες τον Νοέμβριο του 2017. Φαίνεται ότι η Γεννηματά δεν επενδύει τόσο στον συμβολισμό της επιλογής όσο στον συμβολισμό του αποκλεισμού.

Στο νεογεννηματικό ΠΑΣΟΚ είναι μακράς ωρίμανσης η λογική που αντιμετώπιζε τον πρώην πρόεδρό του ως «δεξιό βαρίδι». Είναι η ίδια ακριβώς λογική που αντικατοπτρίζεται και στα λόγια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν διακρίνουν το καθαρό από το ρυπαρό ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, οι παλαιοπασόκ ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα εμποδίζονταν να επιστρέψουν στο «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου».

Αυτό είναι και το ρίσκο που κατά τύχη ευνόησε τον Καμίνη: Το ρίσκο ότι η αποπομπή τού Βενιζέλου θα φέρει πολύ περισσότερους απ’ όσους θα διώξει. Μια διάσπαση με βέβαιο κόστος επιστρατεύεται έτσι ως μοχλός για μια αβέβαιη διεύρυνση.

Ενα «καθαρό ΠΑΣΟΚ» χωρίς Βενιζέλο έχει, πάντως, δοκιμαστεί στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Δοκιμάστηκε και δεν έπιασε το εκλογικό όριο. Τώρα, βεβαίως, οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Τώρα το ΚΙΝΑΛ προεξοφλεί ότι οι εκλογές δεν θα είναι πολωτικές, επειδή το αποτέλεσμα έχει προεξοφληθεί. Οπως είπε και η Γεννηματά, «ξεκαθαρίζει το τοπίο για την επόμενη κυβέρνηση· υπάρχει κυριαρχία και φαίνεται». Υπάρχει κυριαρχία που όχι απλώς προεξοφλείται. Πριμοδοτείται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή