Μπορεί η μεσοβδόμαδη κοινή συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου και Κοινοβουλευτικής Ομάδας να λειτούργησε κατευναστικά, θέτοντας τέλος –έστω και προσωρινά– στην «καταιγίδα» που ακολούθησε στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ από την επιλογή του Γιώργου Καμίνη στο Επικρατείας και την αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ωστόσο η πραγματική εικόνα στη Χαριλάου Τρικούπη περισσότερο παραπέμπει σε εύθραυστη ανακωχή, παρά σε «ειρήνη».
Οι τόνοι έπεσαν καθώς άπαντες, ακόμη και οι πιο σκληροί επικριτές των επιλογών της Φώφης Γεννηματά, αντελήφθησαν ότι η κλιμάκωση της πόλωσης και της εσωστρέφειας δεν εξυπηρετεί κανέναν και πολύ περισσότερο τους ίδιους, έναν μήνα πριν από τις εκλογές.
Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρείται βέβαιο ότι περιμένουν στη… γωνία την πρόεδρο του κόμματος, σε περίπτωση που η υψηλού ρίσκου κίνησή της δεν αποδώσει στις κάλπες.
Και τα δύο «στρατόπεδα» που έχουν διαμορφωθεί εντός του ΚΙΝΑΛ αναμένουν λοιπόν την ετυμηγορία των εθνικών εκλογών, αναλύοντας με δύο διαφορετικές οπτικές τις κινήσεις της ηγεσίας.
Από τη μία πλευρά, κατά κύριο λόγο στελέχη που βρίσκονται στον στενό πυρήνα της ή κοντά στην κ. Γεννηματά, αλλά και κομμάτι που κινείται εκτός ΠΑΣΟΚ, προερχόμενο κυρίως από το ΚΙΔΗΣΟ και την πρόσφατα συσταθείσα κίνηση της «Ανανεωτικής Αριστεράς».
Προοδευτική διεύρυνση
Στελέχη τα οποία τάσσονται υπέρ της «προοδευτικής διεύρυνσης», την οποία η ηγεσία υποστηρίζει ότι σηματοδοτεί με τις επιλογές της, και εκτιμούν ότι δεν υφίσταται σημαντικός κίνδυνος να στραφούν οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς, όπως αναφέρουν, όσοι επιθυμούσαν κάτι τέτοιο, το έπραξαν στις ευρωεκλογές.
Θεωρούν δηλαδή ότι η παράταξη μπορεί να διευρύνει την εκλογική της επιρροή, μέσω «επαναπατρισμού» ψηφοφόρων και αναποφάσιστων, υπερκαλύπτοντας τις όποιες απώλειες μπορεί να καταγραφούν.
Από την άλλη, η πλευρά των διαφωνούντων, η οποία εκφράστηκε –ξεκάθαρα ή έμμεσα– μέσω σημαντικών στελεχών όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιάννης Μανιάτης, αλλά και από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, κάνοντας λόγο για μεγάλο κίνδυνο αποσυσπείρωσης προς όφελος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και σχολιάζοντας αιχμηρά τη μεταχείριση του κ. Βενιζέλου.
Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, όπως ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, προσέθεσαν στο «κάδρο» ανοικτά και θέμα ηγεσίας, σε περίπτωση που τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ στις 7 Ιουλίου δεν είναι τα επιθυμητά.
Σε κάθε περίπτωση, οι «αναταράξεις» μπαίνουν στην άκρη μέχρι τότε και η Χαριλάου Τρικούπη θα βαδίσει τον επόμενο μήνα με συγκεκριμένα βήματα.
Η κριτική κατά της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρηθεί στο προσκήνιο, ωστόσο τα πρώτα δείγματα –μετά και τους νέους συσχετισμούς που δημιούργησε η αποχώρηση του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ– καταδεικνύουν μια ελαφρά μετατόπιση των «επιθέσεων» περισσότερο προς τα αριστερά. Αφενός διότι με τη Νέα Δημοκρατία σαφώς ενισχυμένη μετά τις ευρωεκλογές, είναι αυτονόητο ότι μεγάλος πολιτικός αντίπαλος είναι η Κουμουνδούρου. Αφετέρου, γιατί η Χαριλάου Τρικούπη δεν θέλει να αφήσει το παραμικρό «παράθυρο» ανοικτό, ώστε να καλλιεργηθεί η συζήτηση ότι η απομάκρυνση Βενιζέλου μπορεί να εκληφθεί ως κίνηση προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα, δεν αναμένεται να υπάρξει καμία απολύτως καθαρή αναφορά στο ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, αν η Πειραιώς δεν επιτύχει αυτοδυναμία.
«Πρώτα τα αποτελέσματα και μετά οι αποφάσεις», διαμηνύει με κάθε ευκαιρία η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, παρότι οι πιέσεις δεδομένα θα αυξάνονται όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Το θέμα των συμμαχιών και η προεκλογική του διαχείριση, πάντως, συζητήθηκαν έντονα και στη συνεδρίαση των οργάνων μεσοβδόμαδα, με τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο να υποστηρίζει ότι το κόμμα πρέπει να εκφράσει πριν από την κάλπη μια «καθαρή απάντηση» για συγκεκριμένα θέματα, μεταξύ των οποίων και αν είναι διατεθειμένο να προχωρήσει σε συνεργασίες.
Η επιλογή Καμίνη
Ενα ακόμη σημείο στο οποίο στέκονται οι διαφωνούντες είναι αυτή καθαυτή η επιλογή του Γιώργου Καμίνη. Ο τέως δήμαρχος Αθηναίων ήταν, ως γνωστόν, και στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΙΝΑΛ και μάλιστα η υποψηφιότητά του στηρίχθηκε και προωθήθηκε αρκετά από την ηγεσία της παράταξης. Ωστόσο, κατετάγη τέταρτος σε σταυρούς, και μάλιστα με αξιοσημείωτη διαφορά, τόσο από τους δύο επανεκλεγέντες, Νίκο Ανδρουλάκη και Εύα Καϊλή όσο και από τον Νίκο Παπανδρέου, που ήρθε τρίτος. Ο προβληματισμός που εκφράστηκε είναι πως το αποτέλεσμα αυτό αποτυπώνει μια «ανεπαρκή» απήχηση του κ. Καμίνη στην εκλογική βάση του κόμματος και έρχεται σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές της κατευθύνσεις. Υπό το ίδιο πρίσμα, κριτική ασκήθηκε προς ηγεσία και μετά την ήττα του –υποστηριζόμενου και από τον ΣΥΡΙΖΑ– Απόστολου Κατσιφάρα στη Δυτική Ελλάδα, την υποψηφιότητα του οποίου στήριξαν τόσο η ίδια η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου. Εν ολίγοις, καταλογίζεται στην κ. Γεννηματά ότι η γραμμή που χαράσσει ενόψει εθνικών εκλογών δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες των ψηφοφόρων του κόμματος, γεγονός που εκτιμάται ότι μπορεί να οδηγήσει σε διαρροές προς τη Νέα Δημοκρατία.