Δύο καλοκαιρινούς μήνες ζωγράφισε για το ένα από τα «ημερολόγιά» του ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, 64 έργα που κομμάτι κομμάτι συνθέτουν μια προσωπική θερινή εξιστόρηση. «Ολα μαζί αποτελούν στην ουσία ένα έργο», λέει στην «Κ». «Είναι η αναστοχαστική σκέψη του καλοκαιριού, όπως λάμπει μέσα στο σκοτάδι».
Τον συναντήσαμε στον Πόρο για τα εγκαίνια μιας διπλής παρουσίασης: δύο ατομικές εκθέσεις του που εντάσσονται στη θεματική «Ιχνη στον χρόνο» και πραγματεύονται με τον τρόπο τους τη σχέση με τη γραφή και την ανάγνωση. Η πρώτη έκθεση γίνεται στην γκαλερί Citronne, η δεύτερη στο αρχαιολογικό μουσείο του νησιού. Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης αποκαλεί και τις δύο εικαστικά ημερολόγια, αναφερόμενος σε μια τακτή καταγραφή, στο πλαίσιο της οποίας εκτυλίσσεται η προσωπική του αφήγηση με ευανάγνωστες αναφορές στη συλλογική μνήμη, έτσι όπως συμβαίνει πάντοτε στο έργο του.
Η έκθεση με τίτλο «Λεμονοδάσος – Ημερολόγια ενός καλοκαιριού» ανοίγει την γκαλερί Citronne για τη φετινή θερινή περίοδο: φωτεινά μνημονικά σήματα, εικαστικά σχόλια πάνω σε ένα εμβληματικό βιβλίο της ελληνικής πεζογραφίας, το «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη. Οι συνθέσεις θα μπορούσαν επίσης να αποτελούν αποσπάσματα ενός νοητού διαλόγου μεταξύ της γενιάς του Μεσοπολέμου, στην οποία ανήκε ο συγγραφέας του βιβλίου, και της γενιάς –της «παρέας», όπως θα έλεγαν οι ίδιοι– στην οποία ανήκει ο ζωγράφος, εκείνης που ανδρώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960. «Σημείο συνάντησής μας, το αίτημα ενός νέου κόσμου, που βγαίνει από τον συντηρητισμό, επιδιώκει την απελευθέρωση των ανθρώπων, των σχέσεων και των αισθημάτων», εξηγεί ο Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Τα έργα, τοποθετημένα σε φρίζα στο ύψος του ματιού, ξετυλίγουν, όπως τα καρέ μιας κινηματογραφικής ταινίας, αναμνήσεις και στοχασμούς πάνω στη φύση και στη ζωή, αμφότερα γεμάτα με ευωδιαστούς, ξινόπικρους καρπούς. Αυτές οι «προσωπογραφίες της φύσης», κατά τον καλλιτέχνη, στις οποίες «τα λεμόνια αντικαθιστούν τα πρόσωπα», δημιουργούν μικρούς αλλά πλήρεις χώρους που διαδέχονται ο ένας τον άλλο. «Είναι ένα κλείσιμο του ματιού στη ζωγραφική», λέει, «και παράλληλα ένας ιδιωτικός μικρόκοσμος που συνομιλεί με την καθημερινότητα χρησιμοποιώντας ασήμαντα, ευτελή αντικείμενα: ένα σπασμένο κεραμίδι, μια βίδα, ένα κομμάτι παλιό ξύλο, λίγο ψωμί τυλιγμένο στο χαρτί». Δίπλα σε αυτές τις μαρτυρίες του βίου εισέρχεται η ιστορία με σπασμένα αγάλματα και απολιθωμένες θαλασσινές εικόνες: η Μεσόγειος ολοζώντανη, ένας τόπος πολιτισμού, δίαυλος επικοινωνίας ιδεών και ανθρώπων. Ενας τόπος δραματικός.
Εργα από την έκθεση με τίτλο «Λεμονοδάσος – Ημερολόγια ενός καλοκαιριού» στην γκαλερί Citronne.
Τα έργα της ενότητας «Το Αλφάβητο» (24 γράμματα – 24 βιβλία), που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, εντάσσονται σε ευρύτερο κύκλο δουλειάς με τον γενικό τίτλο «Το γράμμα που δεν έφτασε». Χάρη στην ευαισθησία του καλλιτέχνη, εισχωρούν δημιουργικά στο μικρό μουσείο του νησιού αποσπάσματα της σύγχρονης εποχής –φάκελοι, γράμματα, καρτ ποστάλ, δημόσια έγγραφα– συνθέτοντας μια προσωπική γλώσσα, η οποία «ξαναδιαβάζει» την αρχαιότητα. Πρόκειται για «εικαστικές “λέξεις” που συντροφεύουν και επανα-νοηματοδοτούν τα εκθέματα», σχολίασε η έφορος αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, αρχαιολόγος Στέλλα Χρυσουλάκη, που παρευρέθηκε στα εγκαίνια της έκθεσης. Μέσω μιας διαλεκτικής σχέσης, ο Ψυχοπαίδης κατασκευάζει ένα «παλίμψηστο» από μαρτυρίες ιχνογραφώντας μια παράδοση χιλιετιών.
Αυτή είναι η έβδομη χρονιά που η γκαλερί Citronne συνεργάζεται με το αρχαιολογικό μουσείο, «αναζητώντας τη χαμένη ενότητα με το παρελθόν και την προβολή της στο μέλλον», αναφέρει στο σημείωμά της για τον κοινό κατάλογο των δύο εκθέσεων η ιστορικός τέχνης και διευθύντρια της γκαλερί Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη.
Διάρκεια: έως 30/9.