«Πάνω από πέντε άνθρωποι κάθε εβδομάδα πέφτουν θύματα επίθεσης αστυνομικών σκύλων στο Ηνωμένο Βασίλειο». Να ένας τίτλος που λατρεύουν οι ταμπλόιντ φυλλάδες! Ένας τίτλος που τα λέει όλα, χωρίς να λέει τίποτα. Που υπονοεί ότι αφηνιασμένα, εκπαιδευμένα να σκοτώνουν σκυλιά επιτίθενται σε ανυποψίαστους πολίτες και τους δαγκώνουν αλύπητα, ίσως και με την προτροπή των χειριστών τους. Γιατί πίσω από κάθε μπατσόσκυλο κρύβεται και ένας σαδιστής μπάτσος, σωστά;
Περίπου. Γιατί, αν ψάξει κάποιος την είδηση, θα ανακαλύψει ότι τα θύματα δεν είναι διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη ή το γεγονός ότι δεν έχει γίνει ακόμα βίγκαν ο παγκόσμιος πληθυσμός. Ούτε περαστικοί που βρέθηκαν στο διάβα ενός λυσσασμένου ζώου. Για την ακρίβεια, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπου άνθρωποι έπεσαν θύματα κακού χειρισμού (και αποζημιώθηκαν, γιατί έτσι λειτουργεί ο νόμος αλλού…), οι επιθέσεις είχαν στόχο κακοποιούς, που είτε απειλούσαν τη ζωή των αστυνομικών είτε έπρεπε να εξουδετερωθούν, ώστε να μην προκαλέσουν κακό σε τρίτους. Που, ναι, ένιωσαν τη μασέλα του νόμου στο πετσί τους. Η δε βία είναι πάντα δυσάρεστη, ακόμα κι αν είναι η νόμιμη βία που ασκεί το κράτος για να επιβάλει τον νόμο, αλλά στην εναλλακτική περίπτωση ίσως να δέχονταν μια σφαίρα, που μάλλον κάνει περισσότερη ζημιά.
Τελευταία βλέπω μια αυξανόμενη τάση απαξίωσης των αστυνομικών σκυλιών από «ευαισθητοποιημένους πολίτες», που θα προτιμούσαν να έβλεπαν κακοποιούς να λειτουργούν ανενόχλητοι, και «φιλόζωους», που θεωρούν ότι η αξιοποίηση σκύλων για την επιβολή του αστυνομικού έργου είναι εξαναγκασμός, κακοποίηση και απαξίωση. Επειδή, προφανώς, αγνοούν επιδεικτικά ότι ο σκύλος είναι από ένστικτο φύλακας, και αυτό είναι που τον έφερε τόσο κοντά στον άνθρωπο μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν και για όσο θα υπάρχουν σκύλοι και άνθρωποι.
Οι Πέρσες, οι Έλληνες, οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι, όλοι χρησιμοποιούσαν σκυλιά επιφορτισμένα με κάποιο αστυνομικό έργο. Και η τήρηση της τάξης είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της δουλειάς τους. Τα αστυνομικά σκυλιά, ως ανιχνευτές, ξετινάζουν φορτωτικές ναρκωτικών ουσιών, ανακαλύπτουν εκρηκτικές ύλες, ξετρυπώνουν τρομοκράτες και σώζουν ζωές. Χιλιάδες ζωές. Στην τραγωδία των Δίδυμων Πύργων, περισσότερα από εκατό τέτοια «search and rescue» σκυλιά βοήθησαν τους διασώστες να ξεθάψουν από τα ερείπια εκατοντάδες επιζώντες. Μέχρι σήμερα, με τη σπουδαία τεχνολογία μας, με τις θερμικές κάμερες και τα νανορομπότ, τίποτα δεν αποδείχθηκε το ίδιο αποτελεσματικό στην έρευνα και στη διάσωση όσο η σκυλίσια μύτη και το σκυλίσιο φιλότιμο.
Είναι ωραίο θέαμα ένας σκύλος να επιτίθεται σε έναν άνθρωπο; Η ερώτηση αυτή δεν έχει απάντηση, όταν τίθεται έτσι, εκτός πλαισίου. Αν όμως αυτός ο άνθρωπος κρατάει όμηρο το παιδί σου ή ετοιμάζεται να αφαιρέσει μια ζωή, τότε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ένα από τα πιο ανακουφιστικά θεάματα στον κόσμο.
Οι σκύλοι της ομάδας Κ9 –αυτής που ενέπνευσε και βάφτισε αυτήν εδώ τη στήλη– βρίσκονται σε μάχιμη υπηρεσία στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ από το 1907. Πολύ περισσότερο από δύο ολόκληρους αιώνες. Και κάθε φορά που μια «σειρά» αποστρατευόταν, η μόνη ανταμοιβή τους ήταν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους δίπλα στον χειριστή. Το αφεντικό. Τον φίλο τους. Όσοι επιβίωναν δηλαδή. Γιατί πολλοί από αυτούς τους σκύλους έχασαν τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας. Έχασαν τη ζωή τους για να ζήσει κάποιος άνθρωπος που δεν γνώριζαν καν. Σαν κι εσένα. ■