Αργεντινό Νέο Κύμα, πολύτιμο μάθημα

Αργεντινό Νέο Κύμα, πολύτιμο μάθημα

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οπως πάντα, το Φεστιβάλ «αιμοδοτείται» συνεχώς από τον κύκλο των παράλληλων προγραμμάτων του που αποδεικνύονται ουσιαστικά κύριες προσφορές. Φέτος, η «αποκάλυψη» ανήκει στο αφιέρωμα με τίτλο «Το νέο ξεκίνημα του αργεντινού κινηματογράφου», που ετοίμασε προσωπικά ο Μ. Δημόπουλος με τη συνδρομή του κριτικού και διευθυντή του Φεστιβάλ του Μπουένος Αϊρες Εντουάρντο Αντίν (γνωστού ως Κιντίν). Ακατόρθωτο εγχείρημα για τον κριτικό να προλάβει (και) αυτές τις 14 ταινίες συν 3 μικρές.

Ομως, ακολουθώντας και τη διαυγή, εύστοχη εισαγωγή του Κιντίν, βλέπουμε την αξία αλλά και το ενδιαφέρον για τους Ελληνες, αυτής της πρόσφατης ανάπτυξης. Το 1993-95 ξεκινάει το νέο κύμα, με την εξαιρετική δραστηριοποίηση της Πανεπιστημιακής Σχολής Κινηματογράφου. Πυρήνας παιδείας αλλά και δημιουργίας – θα δράσει ακόμη και ως παραγωγός. Τότε και το κράτος καθιερώνει τη χρηματοδότηση του κινηματογράφου, με 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, γεγονός που εκτινάσσει την παραγωγή από πέντε σε πάνω από τριάντα φιλμ.

Από το Πανεπιστήμιο χρηματοδοτήθηκε η ταινία «Moebius» του Γκουστάβο Μοσκέρα, παλαιού κινηματογραφιστή πλαισιωμένου από νέους. Το «Historias Breves» συγκροτείται από δέκα μικρές ταινίες νέων δημιουργών και βρήκε θερμή απήχηση γιατί οι ματιές ήταν διαφορετικές, πάνω στη σύγχρονη Αργεντινή. Εξι από αυτούς προχώρησαν γρήγορα σε ατομικές ταινίες μεγάλου μήκους και συνέβαλαν στον άξονα της νέας εκφραστικής αλλά και παραγωγικής διαδικασίας.

Ο Αντριάν Καετάνο και ο Μπρούνο Στανιάρο προκάλεσαν έκπληξη με το αστυνομικό φιλμ «Πίτσα, μπίρα και τσιγαράκια» (1997). Και ο Καετάνο επιβεβαιώνει την αξία του με τη «Βολιβία» (2001). Ο Βολιβιανός ήρωάς του «βυθίζεται» στο φτωχό περιθώριο του Μπουένος Αϊρες, μαζί με άλλους «ξένους» επαρχιώτες ή ομοφυλόφιλους. Ο Καετάνο αφηγείται με σιγουριά και ανθρωπισμό.

Το φιλμ «Κόσμος – γερανός» του Ρομπέρτο Τραπέρο, άνοιξε την πόρτα της εξόδου. Διαγωνίστηκε το 1999 στη Θεσσαλονίκη και κέρδισε πολλά διεθνή βραβεία. Οψη νεορεαλιστική, τεκμηρίωση για έναν κόσμο εργατικό και άνεργο. Αλλά η πρωτογενής αίσθηση, στηρίζεται στην πλάγια οπτική του ήρωα, «αφασική» και τρυφερή μαζί.

Το επόμενο βήμα είναι η αποδοχή και η αποτελεσματική στήριξη από την παγκόσμια (ανεξάρτητη) κινηματογραφική κοινότητα. «Ο βάλτος» της Λουκρέσια Μαρτέλ, χρηματοδοτήθηκε από την ιαπωνική TV στο «Σάντανς», από τη Γαλλία, από άλλες πηγές.

Μια αξιόλογη δημιουργία που βραβεύτηκε στο Βερολίνο 2001. Ενώ το «Εννιά Βασίλισσες» κέρδισε ένα διαγωνισμό σεναρίου και ο έως τότε βοηθός σκηνοθέτης Φαμπιάν Μπιελίνσκι πέτυχε την πιο μεγάλη εισπρακτική απόδοση της χρονιάς. Αστυνομική περιπέτεια, χωρίς ρητορική της βίας, που οργανώνει μια αίσθηση ιλίγγου και φωτίζει μιαν άγνωστη πτυχή της Αργεντινής. Παράλληλα, εμφανίζεται και ένας πιο τολμηρός πολιτικός κινηματογράφος, με «Το ηφαίστειο της ζωής» της Ανα Πόλιακ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή