H Στοά Νικολούδη, από τα πιο οικεία στους Αθηναίους κεντρικά κτίρια, παρουσιάζει εδώ και λίγους μήνες τη νέα όψη της. Την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, η Alpha Bank, στην οποία ανήκει το διατηρητέο ακίνητο της Πανεπιστημίου 41, έχει προγραμματίσει τα επίσημα εγκαίνια της ιστορικής Στοάς, που συνδέεται από την περίοδο του Μεσοπολέμου με την εμπορική και κοινωνική κίνηση της πρωτεύουσας. H Στοά Νικολούδη, με τα νέα της χρώματα, απαλό ροδακινί στη θέση ενός χλωμού γκριζοπράσινου, έχει φωτίσει την οδό Πανεπιστημίου και στη νευραλγική θέση της (απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη) σηματοδοτεί τη νέα πορεία του αθηναϊκού κέντρου.
Η αποκατάσταση του ακινήτου, το οποίο είχε περιέλθει σε κακή κατάσταση τα τελευταία χρόνια, εντάθχηκε στο πρόγραμμα κτριακής αξιοποίησης της Alpha Bank, η οποία πριν από λίγα χρόνια ολοκλήρωσε την ανέγερση του κεντρικού κτιρίου επί της οδού Σταδίου, ένα σημαντικό έργο του αρχιτέκτονα Νίκου Βαλσαμάκη. Το μεγάλο αυτό κτίριο είχε τότε καταλάβει τη θέση ενός τμήματος της Στοάς Νικολούδη (την έξοδο προς τη Σταδίου) όπου ώς την κατεδάφισή του το 1977 έβρισκαν στέγη το βιβλιοπωλείο της Εστίας και το καφενείο του Λουμίδη. Τώρα, η αποκατάσταση της Στοάς Νικολούδη (προς την Πανεπιστημίου), από τον έμπειρο αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Σ. Καλλιγά, ενώνει επί της ουσίας τα δύο κτίρια, δημιουργώντας ένα μεγάλο συγκρότημα υψηλής ποιότητας, ενώ η γειτνίαση με το κτίριο της πρώην Ιονικής (ιδιοκτησία και αυτό της Alpha Bank), επίσης αξιόλογο οικοδόμημα του 1926, έργο του Αν. Μεταξά, συνθέτει μία τριλογία διαφορετικής μορφολογίας αλλά πολύ ενδιαφέρουσας αρχιτεκτονικής.
Η Στοά Νικολούδη είναι ένα κτίριο του 1936 και αποτελεί όψιμο έργο του Αλέξανδρου Νικολούδη (1874-1944), ενός από τους πιο διάσημους αρχιτέκτονες στην προπολεμική Αθήνα. Αυτό που αντικρίζει κανείς σήμερα στο 41 της οδού Πανεπιστημίου δεν είναι ασφαλώς ένα τυπικό κτίριο του Νικολούδη, παρότι σε αυτό το κτίριο ο Νικολούδης (πατέρας της χορογράφου Ζουζούς Νικολούδη) είχε σχεδιάσει την κατοικία του στον τελευταίο όροφο. Το εσωτερικό της κατοικίας αυτής, με τον έντονο νεο-μπαρόκ διάκοσμο, εκφράζει την αισθητική αντίληψη της γαλλικής Σχολής των Beaux-Arts, την οποία κατά κόρον εκπροσωπούσε στην Ελλάδα ο Αλέξανδρος Νικολούδης. Ηταν ο αγαπημένος αρχιτέκτων των μεγαλοαστών και από τους πρώτους που απέκλιναν από τον αυστηρό κανόνα του νεοκλασικισμού. Το Μέγαρο Λιβιεράτου (πρόσφατα ανακαινισμένο και αυτό), στη γωνία των οδών Πατησίων και Ηπείρου είναι ένα δείγμα αυτής της αισθητικής αντίληψης που χρονολογείται από το 1908. O Νικολούδης είχε επίσης κατά καιρούς την εύνοια του Ελευθερίου Βενιζέλου και είχε προτείνει την ανέγερση ενός πομπώδους νεο-μπαρόκ Δικαστικού Μεγάρου (αντίστοιχου του Palais de Justice των Βρυξελλών, ίσως λιγότερο κακόγουστο) στη θέση Μακρυγιάννη.
Ο Νικολούδης, που τον ξαναθυμηθήκαμε αφού η επιγραφή της ομώνυμης Στοάς μένει πάντα στη θέση της, έχτισε το κτίριο της Πανεπιστημίου επιχειρώντας μία εκχώρηση στην αισθητική του μοντερνισμού (την προσφορά και το έργο του έχει ερευνήσει εις βάθος η αρχιτέκτων Αμαλία Κωτσάκη). Στην ίδια θέση είχε χτίσει, ήδη από το 1917, ένα νεο-μπαρόκ κτίριο που έζησε λιγότερο από 20 χρόνια. Δίπλα ακριβώς, στην Πανεπιστημίου 39, υπήρχε το Μέγαρο της Πρωίας, έργο του Π. Καραθανασόπουλου, αρχιτέκτονα της ίδιας αισθητικής αντίληψης. Εκεί, στεγαζόταν και το φαρμακείο Δαμβέργη, δημιουργώντας μία νησίδα αστικής ευημερίας.
Η νέα Στοά Νικολούδη επανεντάσσεται τώρα στην ιστορία της Αθήνας και καλείται να υπηρετήσει ένα νέο ρόλο.