Στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ένα από τα συχνότερα θέματα συζήτησης ήταν το νέο, «διαφορετικό» πρόσωπο του Στράτου Τζίτζη. O ίδιος που είχε κάνει πριν από δύο χρόνια το «H αγάπη είναι ελέφαντας», φέτος γύρισε το ευαίσθητο δράμα «Σώσε με». H δύσκολη πορεία της ηρωίδας του μοιάζει αρκετά με τις ταλαιπωρίες που πέρασε ο ίδιος κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. O Τζίτζης αρνείται ότι είναι πια άλλος σκηνοθέτης και μιλώντας στην «K», θυμάται τη δύσκολη περίοδο των γυρισμάτων. «Δεν είμαι ορκισμένος οπαδός κάποιου είδους και μπορεί στην τρίτη ταινία να υπάρξει μια άλλη έκπληξη», λέει. Για την ιδέα του σεναρίου σημειώνει ότι «Αρκετές φίλες μου, μού μετέφεραν μια ένταση, μια αδυναμία να αντεπεξέλθουν. Θεώρησα ότι είναι ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα και όχι κάτι περιθωριακό. Μετά τον «Ελέφαντα», ήθελα να συγκεντρωθώ σε μια ταινία όπου ο κύριος της άξονας να είναι το αίσθημα και παράλληλα μια γυναίκα ως κεντρική ηρωίδα. Στις γυναίκες υπάρχει και μια διαφορά: η απειλή που νιώθουν όταν περνάει η ηλικία, η πίεση του βιολογικού ρολογιού, ο χρόνος και η απώλειά του. Είναι ντροπή να λες «σώσε με» και μια γυναίκα ηρωίδα μού έδινε καλύτερο σεναριακό άλλοθι της αδυναμίας και της ανάγκης.
Για τις οικονομικές, κυρίως, δυσκολίες της ταινίας ο σκηνοθέτης λέει ότι «ξεκινήσαμε γυρίσματα μόλις με 1,5 εκατομμύριο δραχμές. Εγινε μια κοινοπραξία, όπου όλοι συμμετέχουν με ποσοστά, από τους ηθοποιούς μέχρι όσους διέθεσαν χώρους και μηχανήματα. Θα ήταν πιο εύκολο να κάνω μια κωμωδία με λίγο σεξ, όμως τα άφησα όλα πίσω και πέρασα πολύ δύσκολες ώρες. Εβλεπα το υλικό στο μοντάζ, ήξερα τι έχω και έλεγα ότι δεν θα μπορέσω να έχω τελικά την ταινία». Στο «Σώσε με» ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι ρεαλιστικές καταστάσεις που περνά η ηρωίδα. «Οσο πιο απλό είναι ένα θέμα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται στη σκέψη ενός σεναριογράφου-σκηνοθέτη», αναφέρει ο Τζίτζης, σχολιάζοντας την έλλειψη του ρεαλισμού από τις περισσότερες ελληνικές ταινίες. «Παρασύρεσαι σε κλισέ που διευκολύνουν την πλοκή. Πρέπει να ανοίγεις τα μάτια και να μη δουλεύεις με τα κλισέ. Να βγάζεις την ιστορία σου στο δρόμο».
Με το «Σώσε με» να αρχίζει την πορεία του στις αίθουσες, ο Στράτος Τζίτζης σχεδιάζει ήδη την επόμενη ταινία. «Δουλεύω το επόμενο σχέδιο, χωρίς όμως να ξεκινάω από το ύφος. Με απασχολεί πώς ένα θέμα -όπως το χρήμα που σκέφτομαι τώρα γιατί χρωστάω ακόμη- μπορεί να γίνει κωμωδία, δράμα, θρίλερ, οτιδήποτε. Ξέρω, πάντως, ότι δεν θα κάνω ποτέ θρίλερ. Είναι ένα είδος που θεωρώ κατασκευή. Είναι μεγαλύτερος ο φόβος να μείνεις άφραγκος παρά όταν τρίζει μια πόρτα στο σκοτάδι. Κι εγώ που έχω μια τάση προς τον ρεαλισμό δεν φοβάμαι το σκοτάδι. Υπάρχουν άλλα πράγματα που σε τρομάζουν κι αν τα σκαλίσεις, ξεπηδούν».