Εν Ελλάδι όλα είναι δυνατά. Οπως, για παράδειγμα, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων να γνωμοδοτήσει υπέρ της διατήρησης ενός κτιρίου του Μεσοπολέμου, με βάση την ιστορική και αισθητική του αξία, και η απόφαση αυτή να επανεξεταστεί με εντολή του υπουργού Πολιτισμού, για να καταλήξει οριστικά σε έναν αποχαρακτηρισμό που ισοδυναμεί με κατεδάφιση. Εν μια νυκτί και παρά τους αγώνες πολλών ανθρώπων, θα ακολουθήσει τη μοίρα του εργοστασίου Φιξ στα Πατήσια και τόσων, μα τόσων άλλων…
Ο πύργος της Ριζούπολης (βίλα Ακριβή) είναι ένα από τα λιγοστά μνημεία αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου και το μοναδικό αρχιτεκτονικό ορόσημο που έχει απομείνει στην περιοχή (βλ. «K» 14.4.2001 και 4.6.2001). Κτισμένο το 1924 στην ημι-αγροτική τότε Ριζούπολη, το κτίριο εκφράζει με τη μορφολογία του τη φιλοδοξία του ιδιοκτήτη να πλησιάσει τους αρχιτεκτονικούς συμβολισμούς των επαύλεων της Κηφισιάς ή του Φαλήρου και αποτελεί σύμβολο της γένεσης της Ριζούπολης (ο ιδιοκτήτης του Ιωάννης Ριζόπουλος έδωσε το όνομά του στην περιοχή) και της ένταξής της στο αθηναϊκό αστικό πολεοδόμημα.
Το κτίριο είχε πάψει να κατοικείται από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας και έκτοτε είχε αφεθεί στην τύχη του. Επιπροσθέτως, ο σεισμός του 1999 προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στη στατική του κατάσταση. H μοναδική εν ζωή κόρη του ιδιοκτήτη του, κ. Ελλη Ριζοπούλου, μολονότι η ίδια δεν έχει τη δυνατότητα να το αναστηλώσει, επιθυμεί να κηρυχθεί το κτίριο διατηρητέο, ώστε να βρεθεί κάποιος τρόπος σωτηρίας του. Οι λοιποί κληρονόμοι έχουν αντίθετη άποψη.
Το θέμα εξετάστηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων στις 21 Ιουλίου 2001: «Χαρακτηρίζεται, σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα κτιρίων των αρχών του προηγούμενου αιώνα και αποτελεί σημείο αναφοράς της ενδοχώρας των Πατησίων, συνυφασμένο με τις μνήμες των κατοίκων της περιοχής». Τέσσερις μήνες μετά (11.10.2001), το Συμβούλιο συνεδριάζει εκ νέου, αφού έλαβε υπ’ όψιν, μεταξύ άλλων, «την προφορική εντολή του υπουργού Ευ. Βενιζέλου για την επανεξέταση του θέματος» και «την από 19.9.2001 ένσταση ιδιοκτητών κληρ. Ριζόπουλου προς τον υπουργό για την επανεξέταση του θέματος»…
Μόλις οκτώ ημέρες αργότερα (χρόνος ρεκόρ), το υπουργείο Πολιτισμού εκδίδει την οριστική του απόφαση: «Δεν χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό διατηρητέο το κτίριο (…) διότι η κατάσταση διατήρησής του είναι πολύ κακή και κατά συνέπεια οποιαδήποτε επέμβαση για την επισκευή του θα ισοδυναμούσε με την ανακατασκευή μεγάλου μέρους των αρχικών στοιχείων του κτιρίου». Τέλος.
Το υπουργείο Πολιτισμού, λοιπόν, ανοίγει τελειωτικά το δρόμο για την κατεδάφιση του μοναδικού αρχιτεκτονικού μνημείου της Ριζούπολης και παρά την προηγούμενη θετική απόφαση, καθώς το κόστος ανακατασκευής γίνεται το μοναδικό κριτήριο σωτηρίας του, σαν να μην μπορούσε να βρεθεί καμία άλλη λύση (π.χ. αλλαγή χρήσης και ανακατασκευή με αυτοχρηματοδότηση). Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας λείψει και κυρίως όταν τη θέση του καταλάβουν οι γνωστές «ωραιότατες» άσπρες πολυκατοικίες, που έχουν αλώσει κάθε γωνιά της πρωτεύουσας…
Με εντελώς απροσδόκητη δηκτικότητα για ένα τόσο σοβαρό έντυπο της ανέκαθεν φιλοαμερικανικής Βρετανίας, ο αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» κάνει λόγο για «μόλις συγκαλυπτόμενη φανφαρόνικη τεξανική περιφρόνηση (του προέδρου Μπους) προς την Ευρώπη και όλες τις πομπώδεις διπλωματικές λεπτότητες και τις διανοουμενίστικες πολιτιστικές ευαισθησίες» και υπογραμμίζει: «Οι Ευρωπαίοι -όχι απλώς οι ελίτ αλλά μεγάλο μέρος των πληθυσμών της- απλώς βρίσκουν τον κ. Μπους ανεπανόρθωτα άξεστο»!