«Το θέατρο είναι ένας χώρος, που μπορεί κανείς να εκτεθεί και να μιλήσει άμεσα με το κοινό για θέματα πιο βαθιά… Το άνοιγμα της ψυχής το θυμόμαστε ίσως μόνο στα όνειρά μας, σε μια στιγμή σιωπής η έντονου πόνου. Στο θέατρο, μπορούμε να ονειρευόμαστε. Αυτή είναι η δύναμή του, σε σχέση με τις άλλες τέχνες», ήταν τα λόγια της Ολιας Λαζαρίδου, χθες σε συνέντευξη Τύπου. H ηθοποιός υπογράφει τη δεύτερη σκηνοθετική της δουλειά (σε συνεργασία με την Μαρία Νικολακοπούλου), την παράσταση με τίτλο «Ανοιξον», που ανεβαίνει στο Μέγαρο Μουσικής, σε κείμενα της Θεοφανούς Καλογιάννη και μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, την ερχόμενη Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή (22, 23, 24/1).
Ενα ποιητικό κείμενο με μουσική δομή. O αφηγητής (Ολια Λαζαρίδου), ονειρεύεται. Στο όνειρό του έρχονται να τον συναντήσουν ο ίδιος του ο εαυτός, ως άγγελος (Αμαλία Μουτούση), ένας χορός γυναικών και τέσσερις άνδρες σε διαφορετικές ηλικίες: παιδί, νέος, μεσήλικας, γέρος. Σύμφωνα με την Ολια Λαζαρίδου, «μέσα από αυτά τα πρόσωπα του ονείρου του, που εκπροσωπούν σκέψεις και πτυχές της ψυχής του, ο αφηγητής μιλάει για την επιθυμία να ανοίξει την καρδιά του αλλά και για τον φόβο μπροστά σε μια τέτοια αλλαγή που προϋποθέτει το θάνατο του γνωστού εαυτού. Προϋποθέτει επίσης και την πίστη την οποία ο αφηγητής αναζητεί μέσα του, μέσα στα σκοτάδια των αμφιβολιών, με την καθοδήγηση του ονειρικού εαυτού-αγγέλου του». «H παράσταση ξεκίνησε από μια σκέψη. Τι θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη προσευχή;», ανέφερε η Ολια Λαζαρίδου. «Το κείμενο ακροβατεί μεταξύ της ποίησης και του θεατρικού λόγου. Ενα λιμπρέτο για εννέα πρόσωπα. Το δέκατο είναι η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, που δημιουργήθηκε στις πρόβες. Τους δύο κινδύνους, να φανεί ότι η παράσταση κάνει κήρυγμα, ή το να φτιάξουμε ένα κουλτουριάρικο, αόριστο πράγμα, προσπαθήσαμε να αποφύγουμε, με το να μιλήσουμε, από τη δική μας σκοπιά. Ψάξαμε να βρούμε τον τρόπο εκφοράς που να έχει αίσθημα και όχι συναίσθημα…». Από την πλευρά της η Θεοφανώ Καλογιάννη μίλησε για τη δουλειά της: «Εγραψα ένα καινούργιο κείμενο με στόχο την αντίστιξη από το πολύ παλιό έως το πολύ σύγχρονο. H προσευχή είναι μια σχέση με τον εαυτό μας. Το ερώτημα είναι το πόσο η καρδιά μας ανοίγει σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους…». H Αμαλία Μουτούση, πρωταγωνίστρια στον ρόλο του αγγέλου, στάθηκε στην αφορμή «που μας δίνει το έργο, να προτείνουμε έναν καινούργιο θεατρικό λόγο». «Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για την απλή δραματοποίηση κάποιων ποιημάτων», πρόσθεσε.
Προσευχή
«Η μουσική θέλει να μιλήσει για τη βιαιότητα της ανάγκης που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος να προσευχηθεί. Για τη σύγκρουση που ζει και που τον εμποδίζει ν’ αφεθεί ελεύθερος, να βιώσει το απαιτούμενο άνοιγμα. Ακολούθησα τη σκέψη της Ολιας και σας μεταφέρω μουσικά αυτό που είδε», επισήμανε, σε σημείωμά του, ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί στην συνέντευξη Τύπου. O μουσικός θα είναι «παρών» σε όλη την διάρκεια της παράστασης, παράγοντας ζωντανά τη σύνθεσή του. Στο έργο «Ανοιξον» συμμετέχουν επίσης οι Βαρβάρα Λαζαρίδου, Θεοδώρα Τζήμου, Κλαύδια Ζαραφωνίτου, P. Μάντης, B. Καραμπούλας, Γ. Τσούλαρης και ο μικρός Παναγιώτης Καββαδάς. Τα σκηνικά υπογράφει η Λίλη Πεζανού, τα κοστούμια οι Αγγ. Μέντης και Βάσω Κόνσολα, τους φωτισμούς ο Αν. Μπέλλης. Την επιμέλεια της κίνησης έχει η Σταυρούλα Σιάμου.