Μια Αλεξανδρινή γιατρός μικροβιολόγος φαίνεται να κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο της συγγραφέως Ντόρας Ρωζέττη. H γυναίκα που κρύβεται πίσω από το χαμένο βιβλίο του Μεσοπολέμου «H ερωμένη της» (εκδ. Μεταίχμιο), που έφερε στο φως η πανεπιστημιακός Χριστίνα Ντουνιά, αποκαλύπτεται στο τεύχος του περιοδικού «Οδός Πανός» που κυκλοφορεί τη Δευτέρα.
«Η μητέρα μου καταγόταν από το Ιάσι της Ρουμανίας και είχε ξένη μαμά, ήταν διανοούμενη. Μαγείρευε και είχε ανοιχτό το βιβλίο μπροστά της και διάβαζε ταυτόχρονα. Ετσι τη θυμάμαι. (…) O τάφος της είναι δίπλα στον τάφο του Καβάφη στην Αλεξάνδρεια. Με τον Καβάφη γνωριζόταν η οικογένειά μας. Πηγαίναμε στο σπίτι του. O αράπης, ο υπηρέτης του, ερχόταν κρατώντας τον δίσκο ψηλά και φορούσε ωραία φορεσιά και κόκκινο εδώ στη μέση».
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από τη μαρτυρία που δημοσιεύει η «Οδός Πανός». Δεν ήταν το μόνο ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε, αφού στη «Διάπλαση των Παίδων» υπέγραφε ως «Πανταχού παρών». Ηρθε στην Αθήνα, σε ηλικία 14 ετών, τελείωσε το Αρσάκειο, σπούδασε Ιατρική – «στο πανεπιστήμιο, στην Ιατρική, ήταν τότε 600 φοιτητές και 20 φοιτήτριες και δεν βγήκαν όλες γιατρίνες. Αλλες παντρεύτηκαν, άλλες πέθαναν από φυματίωση», λέει στη μαρτυρία που δημοσιεύεται στην «Οδό Πανός». Οπως αποκαλύπτεται στο περιοδικό, η Ντόρα Ρωζέττη άσκησε το επάγγελμα της μικροβιολόγου στο IKA της Ομόνοιας, απ’ όπου πήρε σύνταξη έπειτα από τριάντα χρόνια. Οπως λέει στην «K» ο Γιώργος Χρονάς το αφιέρωμα των 90 σελίδων που εμπεριέχει το τεύχος, περιλαμβάνει τη μαρτυρία της Ντ. Ρωζέττη και το λεύκωμά της. «Οταν ήμουν φοιτήτρια ήμουν αριστερή, τροτσκίστρια, τεταρτοδιεθνίστρια. (…) H ζωή μου ήταν πολυποίκιλη. Σαν φοιτήτρια είχα πολλά ενδιαφέροντα και ασχολιόμουν με πάρα πολλά πράγματα. Είχαμε κάνει ένα σύλλογο ποδηλατισσών. Εκανα πολλά σπορ. Εριχνα ακόντιο… Συγκινήθηκα όταν είδα τη Βερούλη στην τηλεόραση. Της έμοιαζα όταν ήμουν νέα. Και στο πρόσωπο και στο σουλούπι. Αλλά δεν ήμουν τόσο σπουδαία όσο η Βερούλη…», λέει μεταξύ άλλων στη μαρτυρία της.
Η Χριστίνα Ντουνιά, που ενημερώθηκε από την «K» για το περιεχόμενο του περιοδικού, είπε: «Αυτά είναι στοιχεία που μου φαίνονται πολύ πιθανόν να έχουν συμβεί. Ηδη έχω διατυπώσει από πολύ νωρίς την άποψη ότι σχετίζεται με τον Καβάφη και την Αλεξάνδρεια. Ετσι έχει βάρος μια τέτοια κατάθεση. Πιθανόν τώρα που γίνεται λόγος για το βιβλίο να έχουμε και άλλους μάρτυρες. Αυτό έχει ένα ενδιαφέρον κοινωνιολογικό, αλλά το ουσιώδες και για μένα, ως φιλολόγου, εξακολουθεί να είναι το κείμενο».
Η Ντόρα Ρωζέττη δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με τη λογοτεχνία, ενώ όπως λέει η ίδια στη μαρτυρία που δημοσιεύεται στο περιοδικό, ο λόγος που δεν βρέθηκαν αντίτυπα του βιβλίου της είναι γιατί τα αγόραζε και τα κατέστρεφε, όπως και η σύντροφός της, η Λίζα. Κάτι που ταιριάζει πολύ με την εξαιρετικά εύστοχη παρέμβαση του ποιητή Τίτου Πατρίκιου στην προχθεσινή εκδήλωση για το βιβλίο στον «Ιανό»: «Είναι πολύ πιθανό να συνέβη μια σημαντική τομή στη ζωή αυτής της γυναίκας και να μην έγραψε ποτέ ξανά. Οπως είναι πιθανό να απέσυρε η ίδια τα αντίτυπα του βιβλίου της», είπε χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τις εξελίξεις.