Μεγάλο ήταν τελικά το κενό που ήρθε να καλύψει ο Σύλλογος για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, που στόχο έχει την καταπολέμηση των διακρίσεων σε βάρος των ανδρών μετά ένα διαζύγιο. Παρότι δεν μετράει παρά ελάχιστους μήνες ζωής, έχει ήδη πάνω από 1.200 μέλη -στην πλειονότητά τους πατεράδες που έχουν χάσει την επιμέλεια των παιδιών τους ή που βρίσκονται εν μέσω της εξουθενωτικής δικαστικής διαμάχης- και οι εγγραφές… συνεχίζονται. «Πρέπει να είμαστε όμως ο μοναδικός σύλλογος που επιδιώκουμε να μην υπάρχουμε. Οσος περισσότερος κόσμος μας προσεγγίζει, τόσο συνειδητοποιούμε πόση δουλειά πρέπει να γίνει», λέει χαριτολογώντας στην «Κ» ο πρόεδρος της οργάνωσης κ. Νίκος Σπιτάλας.
Οπως καταγγέλλει ο ίδιος, οι πατεράδες αντιμετωπίζονται ως γονείς δεύτερης κατηγορίας, καθώς η επιμέλεια των παιδιών στο 99% των περιπτώσεων δίδεται στη μητέρα, με τον πατέρα να αρκείται σε επαφή ελάχιστων ημερών τον μήνα. «Μολονότι ο νόμος ορίζει ότι η επιμέλεια πρέπει να δίδεται στον καταλληλότερο από τους δύο γονείς, στην πράξη ο νόμος καταργείται. O λόγος είναι ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες να ελέγχουν το οικογενειακό περιβάλλον προκειμένου να βγάλουν ένα πόρισμα, κι έτσι τα δικαστήρια αποφασίζουν βάσει των κρατούντων ηθών, δηλαδή ότι ένα παιδί χρειάζεται κατά βάση τη μητέρα του. H θεωρία αυτή όμως σιγά σιγά καταρρέει. Επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένα παιδί μετά τα τρία του χρόνια χρειάζεται εξίσου και τους δύο γονείς του».
Γι’ αυτό εξάλλου σε πολλές χώρες του εξωτερικού, η σχετική νομοθεσία έχει αλλάξει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μετά το διαζύγιο, είτε το παιδί ζει με τον ένα γονέα, αλλά την επιμέλειά του τη μοιράζονται και οι δύο, είτε τίθεται σε ισχύ ο θεσμός της εναλλασσόμενης κατοικίας. Στη Γαλλία, οι ποινές για όσες μητέρες παρεμποδίζουν την επικοινωνία του παιδιού με τον πατέρα του είναι πολύ αυστηρές. «Ολα αυτά τα πέτυχαν τα κινήματα των πατεράδων», υπογραμμίζει ο κ. Σπιτάλας.
Στην Ελλάδα, όμως, χρειάζεται ακόμα πολύς δρόμος για να επιτευχθεί η ισότητα μεταξύ των φύλων στο συγκεκριμένο ζήτημα. Σήμερα, η διάλυση ενός γάμου στον οποίο υπάρχουν παιδιά, ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή των ανδρών. «Οχι μόνο χάνουν τα παιδιά τους, αλλά αναγκάζονται να φύγουν από το σπίτι, να φτιάξουν νέα ζωή και να πληρώσουν και υπέρογκη διατροφή, από 300 έως και 4.000 ευρώ για ένα παιδί. Εάν μάλιστα δεν εκτελεστεί η δικαστική απόφαση της διατροφής εντός τριών ημερών από την έκδοσή της, οι αρχές προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του πατέρα».
Το χειρότερο όμως είναι, όπως υποστηρίζει ο κ. Σπιτάλας, ότι στη χώρα μας, οι ισχυρισμοί από την πλευρά των γυναικών για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών ή βάναυση συμπεριφορά από τον πατέρα αποτελεί κοινή πρακτική, χωρίς να στηρίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία. «Αποτελεί πάγια τακτική των δικηγόρων. Αυτό όμως όχι μόνο στιγματίζει τους άνδρες για το υπόλοιπο της ζωής τους, αλλά είναι καταστροφικό και για τα παιδιά».