ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η θέση του θρανίου που είχαν αφήσει από την ημέρα της εξαφάνισης του εντεκάχρονου Αλεξ Μεχισβίλι οι συμμαθητές του στο 1ο δημοτικο σχολείο Βέροιας, αδειανή, θα μείνει κατά τα φαινόμενα για πάντα κενή. Οι διωκτικές αρχές κρατούσαν ως δράστες της δολοφονίας του μικρού μαθητή πέντε ανηλίκους, από έντεκα έως δεκατέσσερων χρόνων, από τα οποία δύο αδελφάκια, παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας, δύο Αλβανόπουλα και ένα ρουμανικής καταγωγής παιδί.
Η αστυνομία ανεπισήμως διέρρεε ότι οι πέντε ανήλικοι ομολόγησαν τη δολοφονία, λέγοντας ότι έγινε στη διάρκεια σε μεταξύ τους καυγά.
Ωστόσο, έως την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, το πτώμα δεν είχε βρεθεί στο σημείο που φέρονται να ομολόγησαν ότι το έθαψαν, στα χαλάσματα εγκαταλελειμμένου σπιτιού στο κέντρο της Βέροιας.
Ο εντεκάχρονος Αλεξ, που ζούσε με τη Ρωσίδα μητέρα του και τον Ελληνα πατριό του στην πόλη της Βέροιας όπου πήγαινε στο σχολείο, εξαφανίστηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2006.
Ηταν βράδυ Παρασκευής και από νωρίς το απόγευμα είχε πάει με άλλους δύο συμμαθητές του να παίξουν μάσκετ στην περιοχή Εληά, σε κεντρικό σημείο της πόλης. Μετά το τέλος του παιχνιδιού έφυγε μόνος του για να πάει στο μάθημα ζωγραφικής και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του. Το ίδιο βράδυ η μητέρα του Νατέλα δήλωσε εξαφάνιση, οπότε και άρχισαν εξονυχιστικές έρευνες από την πλευρά των αρχών, τις οποίες συνέδραμαν πολίτες, σύλλογοι και οργανώσεις, ενώ ενεπλάκησαν η Ιντερπόλ και η ρωσική αστυνομία, καθώς υπήρχαν υπόνοιες ότι ενδέχεται να τον είχε απαγάγει ο πατέρας του που ζει στη Ρωσία.
Ερευνες
Καθώς η τελευταία εκδοχή, μετά από εξαντλητικές έρευνες στη Ρωσία, αποκλείστηκε, οι αρχές πεπεισμένες ότι ο μικρός Αλεξ δολοφονήθκε εστράφησαν προς το περιβάλλον όπου ζούσε ο εντεκάχρονος στη Βέροια.
Κλήθηκαν και κατέθεσαν εκατοντάδες άνθρωποι και συμμαθητές του, ενώ η αστυνομία ερεύνησε πλήθος μαρτυριών και πληροφοριών που μετέφεραν πολίτες, χωρίς να προκύψει κάτι ουσιαστικό.
Μια από αυτές, που έφτασε πριν από δύο εβδομάδες στην ασφάλεια, σύμφωνα με την οποία κάποιος μαθητής είπε κάπου ότι τον Αλέξ σκότωσαν συμμαθητές του, έκανε τους διώκτες να επικεντρώσουν τις έρευνες στο σχολείο του παιδιού.
Ανακρίθηκαν εξαντλητικά τα συγκεκριμένα αδελφάκια, τα οποία φέρονται να ομολόγησαν ότι μαζί με τους άλλους τρεις διέπραξαν τον φόνο σοκάροντας τους αστυνομικούς. Σύμφωνα με πληροφορίες οι αστυνομικοί μετέφεραν επανειλημμένα τα παιδιά στη Θεσσαλονίκη όπου εξατάστηκαν από παιδοψυχολόγους, κοινωνιολόγους και ειδικά εκπαιδευμένους αξιωματικούς, επαναλαμβάνοντας ότι σκότωσαν τον συμμαθητή τους στη διάρκεια καυγά. Ομως κάθε φορά υποδείκνυαν διαφορετικούς χώρους, όπου όπως έλεγαν πέταξαν το πτώμα. Ως τελευταίο σημείο υπέδειξαν την Παρασκευή τα χαλάσματα του εγκαταλελειμμένου σπιτού κοντά στο δημαρχείο, το οποίο επρόκειτο να ερευνηθεί από τις αρχές.
Η εμφάνιση της υπόθεσης όμως τα μεσάνυχτα της Παρασκευής στην τηλεοπτική εκπομπή «Φως στο Τούνελ», ανάγκασε τις αρχές να ξεκινήσουν με το πρώτο φως της ημέρας τις χωματουργικές εργασίες στο συγκεκριμένο χώρο.
Τα δύο αδελφάκια που φέρονται να έχουν ομολογήσει το έγκλημα, είναι παιδιά χωρισμένων γονιών και ζουν με τη μητέρα τους στη Βέροια. Γείτονες και συμμαθητές τους περιέγραφαν τα αδελφάκια, όπως και τους άλλους δράστες ως «ατίθασα», και «τσμπουκάδες του σχολείου».
Ο πατέρας τους είναι εξαφανισμένος, η μητέρα τους δουλεύει περιστασιακά και όπως έγινε γνωστό την οικογένεια συνδράμουν κατά καιρούς γείτονες και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου. Οσον αφορά τον άτυχο Αλεξ, οι περιγραφές συγκλίνουν στο ότι επρόκειτο για ένα ήσυχο «έως φοβισμένο παιδί», το οποίο παρακολουθούσε μαθήματα ζωγραφικής, έπαιζε πιάνο και ασχολείτο με τον αθλητισμό και ήταν καλός μαθητής.
Η ρωσική καταγωγή ήταν για τον εντεκάχρονο ένα πρόβλημα στην καθημερινή του ζωή καθώς, όπως έλεγε στους γονέις του δεν ήταν λίγες οι φορές που έκουγε να τον αποκαλούν «ρωσάκι». Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι γονείς του είχαν δρομολογήσει την διαδικασία για την αλλαγή του επωνύμου του στο ελληνικό.
Οι ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες έγινε το στυγερό έγκλημα, αναμένεται να γνωστοποιηθούν από την αστυνομία μετά τον εντοπισμό του πτώματος και την ιατροδικαστική του εξέταση.
Ανήλικοι δολοφόνοι
Το σπάνιο φαινόμενο της ανθρωποκτονίας με δράστες παιδιά συγκλονίζει τις δυτικές κοινωνίες, καταρρίπτοντας με τον χειρότερο τρόπο τον μύθο της παιδικής αθωότητας.
Πολλά ανάλογα κρούσματα απασχόλησαν την κοινή γνώμη και στις δύο όχθες του Ατλαντικού:
– Τον Μάρτιο του 1944, στη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ, ο 14χρονος Τζορτζ Στίνι δολοφόνησε δύο κορίτσια 8 και 11 ετών, ενώ έγινε ο νεαρότερος θανατοποινίτης, που εκτελέσθηκε στην ιστορία της χώρας, λίγους μήνες αργότερα.
– Το 1968, η 10χρονη Μαίρη Μπελ καταδικάσθηκε για τον στραγγαλισμό δύο αγοριών, τριών και τεσσάρων ετών. Οταν η αστυνομία ανακάλυψε τα πτώματα δύο ημέρες αργότερα, η μητέρα της Μαίρης τη ρώτησε γιατί το έκανε. Η μικρή απάντησε «γιατί ήθελα να τους δω σε φέρετρα». Η Μαίρη καταδικάσθηκε σε ανθρωποκτονία από αμέλεια και αποφυλακίσθηκε το 1980.
– Τoν Φεβρουάριο του 1993, δύο δεκάχρονα αγόρια παρέσυραν τον Τζέιμι Μπάλτζερ, τριών ετών, από εμπορικό κέντρο του Λίβερπουλ της Αγγλίας, τον χτύπησαν μέχρι θανάτου και εγκατέλειψαν το σώμα του στις γραμμές του τρένου, ώστε οι αρχές να νομίσουν ότι είχε χτυπηθεί από διερχόμενο συρμό. Η υπόθεση διαλευκάνθηκε χάρη στις εικόνες, που είχαν καταγράψει οι κάμερες ασφαλείας του εμπορικού κέντρου.
– Στις 24 Μαρτίου 1998, δύο αγόρια, 11 και 13 ετών, εισήλθαν στο γυμνάσιο του Τζόουνσμπορο του Αρκάνσας, άνοιξαν πυρ με στρατιωτικές καραμπίνες και σκότωσαν τέσσερις συμμαθήτριές τους.
– Το 1999, ο 12χρονος Λάιονελ Τέιτ από τη Φλόριντα, έδειρε μέχρι θανάτου την 4χρονη Τίφανι για να «μιμηθεί τους παλαιστές της τηλεόρασης», όπως είπε στην απολογία του.
– Το 2000, ο εξάχρονος Ντέντρικ Οουενς έφερε το όπλο του πατέρα του στο δημοτικό σχολείο του Μίσιγκαν και σκότωσε τη συμμαθήτριά του Κάιλα Ρόουλαντ φωνάζοντας: «Δεν σε συμπαθώ!».