20.000 χωρισμένοι πατέρες ζητούν εναγωνίως βοήθεια

20.000 χωρισμένοι πατέρες ζητούν εναγωνίως βοήθεια

6' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Στην αρχή προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είμαι ένας από εσάς. Οτι εγώ θα βρω τη λύση, ότι θα πετύχω συνεννόηση με τη σύζυγό μου για το καλό του δίχρονου γιου μας. Οκτώ συνεχείς μήνες διάστασης και η αυξανόμενη απροθυμία της συζύγου μου να μου δίνει το παιδί για εκείνα τα δύο τρίωρα την εβδομάδα έκαναν τις αυταπάτες μου να εξαφανιστούν σαν καπνός. Μακάρι να μη βρισκόταν κανείς μας στη φρικτή θέση να πρέπει να παλέψει για τα αυτονόητα, αλλά να που βρισκόμαστε εμείς. Επικοινωνήστε μαζί μου, χρειάζομαι τη βοήθειά σας». Δεκάδες τέτοιες επιστολές φθάνουν κάθε εβδομάδα στα γραφεία του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ) που, όπως φαίνεται, ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό. Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν έρθει ήδη σε επαφή με τον Σύλλογο, που μετρά μόλις 3 χρόνια ζωής και μάχεται -ναι- για την ισότητα των δύο φύλων μετά το διαζύγιο.

3.700 αιτήσεις διατροφής

Με δεδομένη την κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων στη χώρα μας, το πρόβλημα αφορά όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, από 124,2 διαζύγια ανά 1.000 γάμους, το 1993, φθάσαμε στα 239,5 διαζύγια το 2004.

Κάθε χρόνο προσδιορίζονται να συζητηθούν στο Πρωτοδικείο της Αθήνας περισσότερα από 4.000 συναινετικά και άλλα 2.500 κατ’ αντιδικίαν διαζύγια. Την ίδια στιγμή οι αιτήσεις διατροφής-γονικής μέριμνας ξεπερνούν τις 3.700 τον χρόνο. Μόνο από το 2001 έως το 2005 προσδιορίστηκαν για συζήτηση περίπου 31.000 υποθέσεις διαζυγίων (στο 61% των περιπτώσεων συναινετικών) και άλλες 17.500 υποθέσεις διατροφών και επιμέλειας τέκνων.

Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε σε ποιες αποφάσεις κατέληξαν οι τελευταίες. Οπως επισημαίνει στην «Κ» ο δικηγόρος κ. Δημήτρης Γεωργιόπουλος, στο 99,9% των περιπτώσεων το δικαστήριο αναθέτει την επιμέλεια των παιδιών στη μητέρα. «Σε διαφορετική απόφαση καταλήγουν μόνο σε τρεις περιπτώσεις: εάν η σύζυγος είναι τοξικομανής, εάν έχει ψυχολογικά προβλήματα και έχει νοσηλευθεί γι’ αυτά και εάν είναι -αποδεδειγμένα, δηλαδή με όλα τα νόμιμα έγγραφα- «ελευθέρων ηθών». Εάν δεν συντρέχει κανένας από τους παραπάνω λόγους, ο πατέρας δεν έχει καμία τύχη».

Κι όμως, ο νόμος ορίζει ότι στις υποθέσεις επιμέλειας των τέκνων θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη αποκλειστικά το συμφέρον αυτών, δηλαδή οι συνθήκες διαβίωσής τους. Την ίδια ώρα, η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει στο ότι μετά τα 3 τους χρόνια, τα παιδιά έχουν ανάγκη εξίσου και τους δύο γονείς. «Τα ελληνικά δικαστήρια, ωστόσο, αποφασίζουν με αποκλειστικό κριτήριο το φύλο», τονίζει ο κ. Γεωργιόπουλος. «Οι αποφάσεις βγαίνουν φασόν. Ουσιαστικά, ό,τι υποστηρίζει η πλευρά της μητέρας γίνεται αυτομάτως δεκτό. Χωρίς να υπάρχουν στοιχεία, το δικαστήριο δέχεται, για παράδειγμα, ότι ο σύζυγος κακοποιεί τα παιδιά ή είναι ανίκανος – τελευταία είναι στη μόδα αυτοί οι ισχυρισμοί, με υπαιτιότητα συχνά των δικηγόρων. Βέβαια, όταν οι δικαστές έχουν 100 υποθέσεις στο πινάκιο, πώς να μπουν στην ουσία της καθεμιάς; Το θέμα είναι ότι το κράτος δεν ελέγχει, ούτε εκ των υστέρων, τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών».

Το αποτέλεσμα είναι, σύμφωνα με τον ίδιο -και όπως προκύπτει και από τις προσωπικές ιστορίες των μελών του ΣΥΓΑΠΑ-, εκείνος που έχει την επιμέλεια να ασυδοτεί. «Εκτός του ότι έχει αποκλειστική εξουσία όσον αφορά τα θέματα που αφορούν τα παιδιά (σ.σ. ο πατέρας έχει μόνο τη διοίκηση της περιουσίας τους), είναι επίσης ελεύθερος να θέτει εμπόδια στην επικοινωνία τους με τον πατέρα τους».

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά του περιορίζεται σε κάθε 1ο και 3ο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα, μια εβδομάδα τα Χριστούγεννα, μία εβδομάδα το Πάσχα και ένα μήνα το καλοκαίρι. Κατά κανόνα, επίσης, το ποσό της διατροφής που επιδικάζεται αντιστοιχεί στο 1/3 του δηλωθέντος εισοδήματος του πατέρα (διά 12 μήνες).

Εξαγοράζεται η επικοινωνία

Οπως καταγγέλλει ο κ. Γεωργιόπουλος, σε πολλές περιπτώσεις η επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά «εξαγοράζεται» με αύξηση του ποσού της μηνιαίας διατροφής. «Γίνεται ένα εμπόριο. Τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως φορείς οικονομικών δικαιωμάτων. Παρά τις δικαστικές αποφάσεις, πολύ συχνά οι μητέρες δεν αφήνουν τους πατέρες να δουν τα παιδιά όταν πρέπει. «Πήγαινέ με στα δικαστήρια», τους λένε. Τα δικαστήρια όμως σημαίνουν έξοδα και όταν έχει ήδη υπάρξει οικονομική αφαίμαξη του πατέρα, ποιος το τολμά; Με λίγα λόγια, όποιος έχει την επιμέλεια στην Ελλάδα έχει τη γαλακτοφόρο αγελάδα, αφού ποτέ δεν ελέγχεται». Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι το 98% των υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων αφορά υποθέσεις διατροφής και επιμέλειας…

«Αναμφίβολα ο ρόλος των μητέρων είναι σημαντικός, αναμφίβολα υπάρχουν μητέρες-υποδείγματα. Το παιδί όμως χρειάζεται και τους δύο γονείς για να ισορροπήσει», σημειώνει ο πρόεδρος και ιδρυτής του ΣΥΓΑΠΑ κ. Νίκος Σπιτάλας. «Θα πρέπει να θεσπιστεί και στην Ελλάδα η από κοινού επιμέλεια, η ελεύθερη επικοινωνία και η εναλλασσόμενη κατοικία και βέβαια ο θεσμός των οικογενειακών δικαστηρίων». Γιατί, σήμερα, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Γεωργιόπουλος αυτές τις υποθέσεις «δεν πρέπει να έχεις μαζί σου δικηγόρο, αλλά λογιστή – μόνο η φορολογική σου δήλωση τους ενδιαφέρει».

Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις

Εχω μόνο υποχρεώσεις

Ο καθηγητής μαθηματικών Ε.Β.Σ., 68 ετών, μέλος του ΣΥΓΑΠΑ, διηγείται στην «Κ» τη δική του ιστορία: «Εχω μια κόρη 12 ετών. Ανήκω στην κατηγορία των πατέρων που έχουν μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπήρξε γάμος με τη μητέρα της, λόγω αποφάσεώς της να μη χάσει τη σύνταξη του αποθανόντος πατέρα της ως άγαμος θυγατέρα. Το παιδί είναι αναγνωρισμένο από μένα, αλλά σύμφωνα με το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο, δεν έχω δικαιώματα πατέρα – ούτε γονική επιμέλεια ούτε γονική μέριμνα. Μετά τον χωρισμό μου, δεν επικράτησε η λογική, αλλά ακολούθησε μια σειρά αγωγών για τη διατροφή. Επί μία διετία κατέβαλα διατροφή, απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, 1.200 ευρώ, ενώ τα καθαρά μου εισοδήματα είναι 1.900 ευρώ. Η τακτική δίκη επεδίκασε 550 ευρώ, χρήματα που καταβάλλω ανελλιπώς. Η μητέρα του παιδιού μου ζητά τώρα περισσότερα. Οι αποφάσεις αναγνωρίζουν το δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί.

Δυστυχώς, όμως, το τελευταίο διάστημα η επικοινωνία αυτή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Από την 1η έως τις 21 Αυγούστου που, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, έπρεπε να έχω το παιδί, η μητέρα της την είχε κρύψει, άγνωστο πού. (…) Είναι λυπηρό που δεν βλέπω το παιδί μου, είναι λυπηρό να ξέρω ότι κάποιος άλλος έχει πάρει τη θέση μου ως πατέρας». Ο Ε.Β.Σ. είναι συνταξιούχος, αλλά εξακολουθεί να εργάζεται γιατί η σύνταξη δεν καλύπτει τη διατροφή.

Σταδιακά κόβεται κάθε δεσμός

Εναν Γολγοθά βιώνει τα τελευταία 9 χρόνια ο Γ.Π., ελεύθερος επαγγελματίας (τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της «Κ»), μετά τον χωρισμό του από την πρώην σύζυγό του – που τυγχάνει να είναι εισαγγελική λειτουργός. «Χωρίσαμε το 1998, όταν έμαθα ότι είχε συνάψει σχέση με κάποιον άλλο. Το διαζύγιο βγήκε συναινετικά, μετά και δική της παράκληση, λόγω και της θέσης της. Συμφωνήσαμε να κρατήσει τα παιδιά -έχουμε δύο παιδιά μαζί, σήμερα 12 και 15 ετών-, ενώ δεν υπήρξε κανένα οικονομικό αίτημα από την πλευρά της», αναφέρει ο ίδιος στην «Κ». «Εβλεπα τα παιδιά όποτε ήθελα, όλα πήγαιναν καλά». Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Γ.Π. αποφάσισε να ξαναφτιάξει τη ζωή του. «Οταν γνώρισα τη νυν σύζυγό μου, αμέσως την έφερα σε επαφή με τα παιδιά μου. Τα πήγαιναν πολύ καλά. Οταν όμως αποφασίσαμε να παντρευτούμε, το 2003, η πρώην σύζυγός μου ξεκίνησε έναν ανελέητο δικαστικό πόλεμο εναντίον μου, ενώ ταυτόχρονα τα παιδιά σταμάτησαν να έρχονται σπίτι μου». Το πρώτο δικαστήριο επιδικάζει διατροφή 1.230 ευρώ το μήνα, καθώς και κατασχετήρια έκθεση ακινήτου για πλειστηριασμό 15.000 ευρώ. «Αδυνατούσα να πληρώσω το ποσό αυτό, με αποτέλεσμα να πάρω δάνειο, το οποίο αποπληρώνω ακόμα». Μετά πάμπολλα δικαστήρια, η διατροφή έχει μειωθεί στα 750 ευρώ, «τα οποία λαμβάνει κάθε μήνα χωρίς καθυστέρηση», ωστόσο η πρώην σύζυγος έχει καταθέσει νέα αγωγή διατροφής για αύξηση του ποσού. «Εχω υποστεί οικονομική καταστροφή, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι κάθε μέρα που περνάει κόβεται κάθε δεσμός πατέρα – παιδιών. Τι σχέση να έχουμε όταν βλεπόμαστε ελάχιστα και πάντα με δική μου πρωτοβουλία; Εχει σπάσει η καρδιά μου στα δύο – και δεν γιατρεύεται».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή