Η ΝΑSΑ ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να οικοδομήσει αποικίες στη Σελήνη μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια. Πώς, όμως, θα ζουν οι πρώτοι έποικοι στον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας; Το πρόβλημα προσεγγίστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Προώθηση των Επιστημών, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο στο Σαν Φρανσίσκο.
Ειδικότερα, η αμερικανική υπηρεσία ελπίζει ότι το 2020 τετραμελή πληρώματα θα μπορούν να ταξιδεύουν στο φεγγάρι και να παραμένουν εκεί για διάστημα μιας εβδομάδας, βάζοντας τα θεμέλια της μελλοντικής μας αποικίας. Στα μέσα της δεκαετίας ο χρόνος παραμονής τους θα έχει επιμηκυνθεί σε έξι μήνες. Πώς θα είναι τότε η ζωή για τους πρωτοπόρους στην κατάκτηση της Σελήνης;
Κατοικία, τροφή και νερό
Οι πρώτοι αστροναύτες θα κατοικούν σε έξι «θαλαμίσκους» (μεγάλους μεταλλικούς κυλίνδρους), που θα εκτοξευθούν εκεί διαδοχικά και στη συνέχεια θα συνδεθούν πάνω στη επιφάνεια του φεγγαριού. Η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό τους θα αποτελείται από αέρα παρόμοιας σύστασης με αυτόν στην επιφάνεια του πλανήτη, ο οποίος θεωρητικώς θα παράγεται από την επεξεργασία ορυκτών, πλούσιων σε οξυγόνο, που βρίσκονται στην επιφάνεια της Σελήνης. Για κάθε διαστημικό περίπατο θα είναι απαραίτητη ειδική φόρμα. Αν, κάποτε, επεκταθεί η βάση ώστε να φιλοξενήσει περισσότερους ανθρώπους, η καλύτερη λύση θα είναι να οικοδομηθεί κάτι πολύ απλό στην επιφάνεια του φεγγαριού.
Η ενέργεια στην αποικία παρέχεται από ηλιακούς πίνακες στον νότιο πόλο της Σελήνης. Πολλά παραμένουν άγνωστα σε αυτόν τον τομέα. Το βασικό πρόβλημα είναι η απουσία βαρύτητας. Η μελέτη αστροναυτών που παρέμειναν επί μακρό στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έδειξε ότι η μηδενική βαρύτητα προκαλεί απώλεια μυϊκής και οστέινης μάζας. Είναι αβέβαιο αν θα συμβεί το ίδιο στο φεγγάρι. Αλλωστε το μακρύτερο που έμεινε εκεί αστροναύτης είναι τρεις ημέρες…
Βραχυπρόθεσμα η τροφή θα μεταφέρεται από τη Γη. Το όνειρο, ωστόσο, της NASA είναι τα τρόφιμα να καλλιεργούνται σε θερμοκήπια στην επιφάνεια της Σελήνης. Κάτι τέτοιο ασφαλώς θα χρειαστεί πλήθος πειραματισμών που θα διαρκέσουν περισσότερο από μία δεκαετία. Βασικό πρόβλημα είναι η εύρεση θρεπτικών υλικών στο σεληνιακό υπέδαφος. Επίσης, μία άλλη πρόκληση είναι η εξεύρεση δυνατών φυτών που θα μπορούν να επιβιώσουν υπό τις αντίξοες σεληνιακές συνθήκες. Το νερό από την άλλη θεωρείται ευκολότερη υπόθεση. Ενας από τους λόγους που η NASA αποφάσισε την οικοδόμηση της αποικίας στη Σελήνη είναι η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων νερού με τη μορφή πάγου. Αν τελικά αυτή η πιθανολόγηση επαληθευθεί, το νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για να ξεδιψάσουν οι έποικοι, αλλά και για να παράγει οξυγόνο για τα σεληνιακά οικοσυστήματα.
Κατά πάσα πιθανότητα οι αστροναύτες τους για τις μετακινήσεις απλώς θα χρησιμοποιούν σκι. Επίσης, η NASA πρόκειται να κατασκευάσει ένα όχημα που έχει αυτονομία εκατοντάδων χιλιομέτρων. Στο εσωτερικό του παράξενου οχήματος οι αστροναύτες θα μπορούν να πραγματοποιούν πειράματα αλλά και με αυτό θα μεταφέρουν τα εργαλεία και όργανά τους όπου παραστεί ανάγκη.
Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν
Η Σελήνη σίγουρα δεν είναι ένα σημείο όπου μπορούν να επιβιώσουν οι δειλοί. «Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι οι σεληνιακές καταιγίδες, που προκαλούν πανίσχυρες εκρήξεις με ακτινοβολίες που ίσως να σπείρουν τον θάνατο σε όσους αστροναύτες δεν φέρουν την κατάλληλη προστασία», λέει ο καθηγητής Ιαν Κρόφορντ της Σχολής Γεωλογικών Επιστημών του Κολεγίου Μπίρμπεκ. Βέβαια, οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν πότε θα συμβεί κάτι τέτοιο. Κατά τον καθηγητή Κρόφορντ, η μελλοντική μας αποικία θα πρέπει να διαθέτει και ειδικά καταφύγια κατά ηλιακών καταιγίδων.
Επίσης τόσο η Γη, όσο και η Σελήνη, βάλλεται σε τακτά διαστήματα από μετεωρίτες. Στη Γη προστατευόμαστε από την ατμόσφαιρα, κάτι που δεν διαθέτει το φεγγάρι. Ειδικές διαστημικές στολές έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να προστατεύουν τους αστροναύτες από τους μικρότερους μετεωρίτες, όταν η διάμετρός τους δεν ξεπερνά το ένα εκατοστό. Ωστόσο, ο καθηγητής Κρόφορντ υποστηρίζει ότι οι μεγαλύτεροι μετεωρίτες είναι εξαιρετικά σπάνιοι.