Το 1903, ο Νορβηγός εξερευνητής Ρόαλντ Αμουντσεν γίνεται ο πρώτος Δυτικός άνθρωπος που διασχίζει το βορειοδυτικό πέρασμα από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ωκεανό με το μικρό αλιευτικό «Γκόια».
Το 1909, έχοντας δανεισθεί το πλοίο «Φραμ» του συμπατριώτη του, Φρίντχοφ Νάνσεν, ετοιμάζεται να κατακτήσει τον Βόρειο Πόλο. Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει, μαθαίνει ότι η αποστολή των Φρέντρικ Κουκ και Ρόμπερτ Πίρι έχει ήδη φθάσει στον Πόλο, αλλά δεν ενημερώνει τα υπόλοιπα μέλη της δικής του αποστολής. Φθάνοντας στη Μαδέρα, ο Αμουντσεν ενημερώνει πλήρωμα και επιστήμονες ότι προορισμός τους θα είναι τελικά η Ανταρκτική. Στις 14 Ιανουαρίου 1914 το πλοίο του Αμουντσεν φθάνει στο ανατολικό μέρος της παγοκρηπίδας Ρος, απ’ όπου ξεκινά πεζός για το Νότιο Πόλο.
Στις 14 Ιανουαρίου 1911, η ομάδα του Αμουντσεν φθάνει στον Πόλο, σημαδεύει το σημείο και ξεκινά για το ταξίδι της επιστροφής. Η αποστολή του Αμουντσεν καλύπτει συνολικά 3.000 χιλιόμετρα με έλκηθρα σε διάστημα 99 ημερών. Η ομάδα του Νορβηγού εξερευνητή φθάνει έτσι στον Πόλο ένα μήνα νωρίτερα από τον Σκοτ, χάρη στην καλύτερη προετοιμασία και τον ευνοϊκό καιρό που συναντά στη διαδρομή, ενώ ο Βρετανός Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ αναγκάζεται να εγκαταλείψει την προσπάθειά του και χάνει τη ζωή του από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την ανεπάρκεια εφοδίων. Η επιτυχία του Αμουντσεν οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι ο Νορβηγός αντιμετώπισε τον Νότιο Πόλο ως δοκιμασία αντοχής, αποφεύγοντας το σφάλμα του Σκοτ, που έχασε πολύτιμο χρόνο πραγματοποιώντας επιστημονικά πειράματα στην πορεία του.
Τα επόμενα χρόνια, ο Αμουντσεν αφιερώνεται με πάθος στην αεροπλοΐα και συνεργάζεται το 1924 με τον Αμερικανό πρωτοπόρο της πτήσης Λίνκολν Ελσγουερθ σε αποστολή με στόχο την πτήση πάνω από τον Βόρειο Πόλο με υδροπλάνο. Η πτώση του αεροσκάφους, όμως, υποχρεώνει τους δύο παράτολμους εξερευνητές να περάσουν τρεις εβδομάδες σε παγόβουνο, όπου πετυχαίνουν να επισκευάσουν το υδροπλάνο για να απογειωθούν προς τη σωτηρία τους, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του κοινού που τους θεωρούσε νεκρούς.
Ο Αμουντσεν βρήκε άδοξο τέλος το 1928, αναζητώντας τα ίχνη του φίλου και συνεργάτη του, του Ιταλού σχεδιαστή αερόπλοιων και αεροπόρου στρατηγού Ουμπέρτο Νόμπιλε, που προσπαθούσε να πραγματοποιήσει μία ακόμη πτήση πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Η πτώση του αερόπλοιου «Ιτάλια», καμάρι του Νόμπιλε, υποχρέωσε τη 16μελή ομάδα του Ιταλού αεροπόρου να περάσει λίγες ημέρες σε παγόβουνο, προτού διασωθεί από ρωσικό παγοθραυστικό αλιευτικό.
Δηλωμένος αντιφασίστας
Η ζωή του Νόμπιλε μετά τον θάνατο του Αμουντσεν δεν έχασε το ενδιαφέρον της, καθώς ο δηλωμένος αντιφασίστας Νόμπιλε προτίμησε να μετοικήσει στην ΕΣΣΔ για πέντε χρόνια, όπου προσέφερε στο καθεστώς τις γνώσεις του για τα αερόπλοια και επηρέασε καθοριστικά τη σοβιετική έρευνα στον τομέα αυτό. Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε στην Ισπανία, ενώ μετά την επιστροφή του στην Ιταλία, οι πολιτικές του φιλοδοξίες τον οδήγησαν στο Κοινοβούλιο ως ανεξάρτητο βουλευτή μεταξύ 1946-48 για την περιφέρεια του Αβελίνο και παρά τις προσπάθειες των πολιτικών του αντιπάλων να τον στιγματίσουν ως κομμουνιστή, λόγω της σοβιετικής του