Εννιάμισι γραμμάρια ηρωίνης. Αυτή ήταν η ποσότητα των ναρκωτικών που τον Φεβρουάριο του 2006 είχε βρεθεί πάνω στον Αχιλλέα σε έναν τυχαίο έλεγχο. Ούτε ζυγαριές ούτε χρήματα ούτε σακουλάκια ούτε τίποτα. Η κατηγορία όμως «φασόν»: κατοχή ναρκωτικών με σκοπό την πώληση. Και η καταδίκη, 4 χρόνια αργότερα, σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Τι κι αν ο Αχιλλέας είχε, στο μεταξύ, ολοκληρώσει με επιτυχία στεγνό πρόγραμμα απεξάρτησης; «Δεν είχα άλλη επιλογή από το να τρέξω», λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής στην «Κ» ο 49χρονος Αχιλλέας Δεσποτάκης. Οι διωκτικές Αρχές τον αναζητούν από τις αρχές του μήνα – μία ημέρα πριν από την «ανάκρουση» της καταδικαστικής απόφασης από το Εφετείο Λάρισας (4 χρόνια φυλακή), εξαφανίστηκε. «Δεν μου αξίζει να πάω φυλακή. Εχω φτύσει αίμα να φτάσω εδώ, άρχισα επιτέλους να κάνω όνειρα, με ανθρώπους, με σχέσεις, δεν μου αξίζει να μπω εκεί μέσα». Ο Αχιλλέας μπήκε στο 18 ΑΝΩ το 2007. Ηταν δύσκολα -δεκαετίες στη χρήση, βουτηγμένος στην ηρωίνη-, αλλά τα κατάφερε. «Είμαι από τους νικητές αυτής της ιστορίας, και δεν είναι πολλοί αυτοί. Αλλά δεν φαίνεται να επηρεάζει καθόλου τη Δικαιοσύνη». Οι άνθρωποι του 18 ΑΝΩ βρίσκονται προφανώς στο πλευρό του – αν και χωρίς να γνωρίζουν πού κρύβεται. «Το μήνυμα που συνάγεται από αυτή την απόφαση είναι ότι δεν αξίζει να προσπαθήσει να απεξαρτηθεί κανείς αφού έτσι κι αλλιώς θα καταλήξει στη φυλακή», αναφέρει η επιστημονική υπεύθυνη του 18 ΑΝΩ κ. Κατερίνα Μάτσα, απευθύνοντας έκκληση για ανάκληση της «απαράδεκτης» αυτής απόφασης.
Πρόσφατα, οδηγήθηκε στη φυλακή για τον ίδιο λόγο και άλλος απεξαρτημένος από την κοινότητα «Ιθάκη» του ΚΕΘΕΑ. Υστερα από τέσσερα χρόνια «καθαρής» ζωής, ο Κωνσταντίνος Κατσάνος συνελήφθη για δύο ανεκτέλεστες ερήμην καταδικαστικές αποφάσεις και οδηγήθηκε στις φυλακές Ναυπλίου, από όπου βγήκε πριν από λίγες μέρες μετά τη γενική κατακραυγή. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, όταν ένας χρήστης ολοκληρώσει θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης, δεν μπορεί να δικαστεί για συναφή με τη χρήση εγκλήματα.
Το «χαρτί» όμως του Αχιλλέα δεν ήταν αρκετό. «Δεν φταίνε και οι δικαστές», λέει ο ίδιος στην «Κ». «Εβλεπα ότι δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγα. Δεν καταλάβαιναν τι Γολγοθάς είναι αυτός της απεξάρτησης για έναν άνθρωπο. Δεν ήταν ότι με μισούσαν. Ηταν ότι δεν ήξεραν… Εγώ πάντως δεν μπαίνω μέσα. Ημουν πάντα σαν λύκος, μόνος. Τώρα μ’ αρέσει που είμαι μέσα στον κόσμο».