Η τραγική κατάληξη της απόπειρας του Ισραήλ να ανακόψει τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας προς το αποκλεισμένο λιμάνι της Γάζας, επανέφερε στη διεθνή ατζέντα το εδώ και χρόνια βαλτωμένο Μεσανατολικό – και μάλιστα με τον πλέον δραματικό τρόπο. Η «Κ» φιλοξενεί δύο διαφορετικές εκδοχές όσων συνέβησαν τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου. Παρά τους ισχυρισμούς του Τελ Αβίβ περί αυτοάμυνας, ο θάνατος εννέα Τούρκων πολιτών στην επιχείρηση οδήγησε σε ολική ρήξη τις τεταμένες τουρκο-ισραηλινές σχέσεις. Την Τετάρτη, ανώνυμες κυβερνητικές πηγές από την Αγκυρα διεμήνυαν ότι ο ανακληθείς πρέσβης τους στο Τελ Αβίβ δεν θα επιστρέψει εάν το Ισραήλ δεν ζητήσει συγγνώμη για την αιματοχυσία, αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων και επιτρέψει τη σύσταση διεθνούς επιτροπής για τη διερεύνηση των συνθηκών του συμβάντος. Με άλλα λόγια, δεν αποκλείεται ακόμη και η υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο πρώην στενών συμμάχων.
Κατ’ ορισμένους, η μεταστροφή της στάσης της Αγκυρας απέναντι στο Ισραήλ είναι ακατανόητη, αφού ο κύριος αντίπαλός της στην προσπάθεια να ηγεμονεύσει στη Μ. Ανατολή είναι ο παραδοσιακός εχθρός του Ισραήλ, το Ιράν. Εν τούτοις, η ψυχρή αυτή αποτίμηση των συσχετισμών δυνάμεων παραβλέπει το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας είναι μετριοπαθές μεν, αλλά ισλαμικό. Δεύτερον, οι σφοδρές δημόσιες συγκρούσεις του Ταγίπ Ερντογάν με την ισραηλινή κυβέρνηση έχουν ενισχύσει το κύρος της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο. Τρίτον -και κυριότερο-, Τουρκία και Ιράν βομβαρδίζουν εδώ και μήνες θέσεις Κούρδων αυτονομιστών στο Ιράκ. Η καταστολή του κινήματος της κουρδικής ανεξαρτησίας αποτελεί θέμα εδαφικής ακεραιότητας και για τις δύο χώρες, εξ ου και η σύσφιγξη των δεσμών Τεχεράνης – Αγκυρας και η απομάκρυνση της τελευταίας από το Ισραήλ. Στις νέες αυτές συνθήκες που διαμορφώνονται, η χώρα μας προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί.
Παρά την προσέγγιση Ελλάδας – Ισραήλ εσχάτως, η δυσανάλογη βία που όλο και συχνότερα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση Νετανιάχου, οδηγεί ολοταχώς το Ισραήλ σε διεθνή απομόνωση και φέρνει σε δύσκολη θέση την Αθήνα. Επιπλέον, διαιωνίζει τη νοοτροπία «του πολιορκημένου» στο Ισραήλ, η οποία αποτελεί τροχοπέδη στη λύση του Μεσανατολικού. Επίσης, η εικόνα της Χαμάς, μιας -ας μην το ξεχνάμε- αντισημιτικής οργάνωσης φανατικών, ενισχύεται. Από την άλλη, όμως, οι αποστάσεις που παίρνουν ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι του Ισραήλ αναγκάζουν το Τελ Αβίβ να προβεί σε υπαναχωρήσεις, όπως η χαλάρωση του χερσαίου αποκλεισμού της Γάζας. Βέβαια, η λύση του Μεσανατολικού απέχει ακόμη πολύ, αφού οι ακραίες φωνές και στις δύο πλευρές έχουν υποκαταστήσει τη λογική. Το σοκ από τα τελευταία γεγονότα ίσως την επαναφέρει.