Στις αρχές της εβδομάδας όλα έδειχναν ότι επίκειται αλλαγή φρουράς στην Ακτή Ελεφαντοστού. Μετά από πέντε μήνες άτυπου εμφυλίου, και μετά την τελική στρατιωτική επίθεση από τις δυνάμεις του αντιπάλου του, Αλασάν Ουαταρά, τον οποίο υποστήριξε και η δύναμη των κυανόκρανων του ΟΗΕ, ο απερχόμενος πρόεδρος της χώρας, Λοράν Γκμπαγκμπό, ετοιμαζόταν, με μεγάλη απροθυμία, να εγκαταλείψει την εξουσία. Ο εμφύλιος, ο δεύτερος σε μια δεκαετία, στη μεγαλύτερη κακαοπαραγωγό χώρα στον κόσμο, άρχισε στις 28 του περασμένου Νοεμβρίου, μετά την άρνηση του ηττηθέντος Γκμπαγκμπό, να παραδώσει την εξουσία στον νικητή της εκλογικής αναμέτρησης, Ουαταρά. Παρά την αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος από τη διεθνή κοινότητα και του Ουαταρά ως νικητή των εκλογών, ο Γκμπαγκμπό, επί μία δεκαετία ηγέτης της Ακτής Ελεφαντοστού, αρνείτο πεισματικά να υποκύψει σε αυτό που ο ίδιος χαρακτήριζε ως «πιέσεις» της Δύσης. Ο εμφύλιος έμοιαζε αναπόφευκτος. Οι συγκρούσεις άρχισαν. Οι δυνάμεις του Ουαταρά κέρδιζαν έδαφος -η πορεία των επιδόσεών τους ρύθμιζε και τις τιμές του κακάου στις διεθνείς αγορές- και κατέλαβαν, χωρίς μεγάλες δυσκολίες το 80% του εδάφους της Ακτής Ελεφαντοστού. Ο Λοράν Γκμπαγκμπό όμως οχυρώθηκε στην προεδρική κατοικία στο Αμπιτζάν και αρνείτο να αποχωρήσει, ακόμη και όταν οι δυνάμεις του Ουαταρά έφτασαν στις πύλες του μεγάρου. Είχε προηγηθεί σφοδρή «τελική επίθεση» των δυνάμεων του Ουαταρά στο Αμπιτζάν, σε συνδυασμό με τους βομβαρδισμούς θέσεων του Γκμπαγκμπό από άνδρες της δύναμης του ΟΗΕ και της Γαλλίας. Και κυρίως, είχε προηγηθεί ο θάνατος σε συγκρούσεις τουλάχιστον 1.500 ανθρώπων, οι 800 εξ αυτών μόνον σε μια μέρα, την περασμένη εβδομάδα σε μάχες στην πόλη Ντουεκοέ στο δυτικό τμήμα της χώρας, όπως ανέφερε ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.
Ο Λοράν Γκμπαγκμπό λοιπόν φεύγει από το προσκήνιο. Με τη διαμεσολάβηση, πιθανότατα, των Γάλλων, διαπραγματεύεται με τους εκπροσώπους του Ουαταρά, να μην παγώσουν οι τραπεζικοί του λογαριασμοί και κυρίως να μη γίνει ο ίδιος ούτε τα μέλη της οικογένειάς του στόχος διώξεων ούτε στην Ακτή Ελεφαντοστού ούτε από διεθνές δικαστήριο. Ουδείς ωστόσο είναι σε θέση να γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και μέχρι ποίου σημείου είναι διατεθειμένη να φθάσει η πλευρά Ουαταρά. Διότι όπως επισημαίνουν αναλυτές, αν πριν από ένα μήνα, ο νικητής των εκλογών της 28ης Νοεμβρίου ήταν διατεθειμένος να υποσχεθεί στον Γκμπαγκμπό ότι θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του σε μια πολυτελή έπαυλη χωρίς να τον διώκει κανείς, τώρα, το πιθανότερο είναι, ότι θα επιδιώξει να παραπέμψει τον αντίπαλό του στη Δικαιοσύνη.
Διότι οι διαφορές των δύο ανδρών δεν είναι μόνον πολιτικές -νεοφιλελεύθερος ο Ουαταρά, σοσιαλιστής ο Γκμπαγκμπό- αλλά και προσωπικές. Οπως επισημαίνει στη γαλλική πολιτική επιθεώρηση Le Nouvel Observat-eur, ο πολιτικός επιστήμων Μισέλ Γκαλί, ο Γκμπαγκμπό δεν ξεχνά ότι ο Ουαταρά είναι αυτός που έθεσε τον ίδιο, τη σύζυγό του Σιμόν και τον γιο τους Μισέλ, σε κατ’ οίκον περιορισμό για διάστημα έξι μηνών, μετά τις ταραχές που ακολούθησαν το θάνατο του πρώτου προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού -μετά την ανεξαρτησία της, το 1960-, Φελίξ Ουφουέ Μπουανί. Ο Ουαταρά ήταν τότε πρωθυπουργός και οφείλει την ανάδειξή του στην πολιτική, στον Ουφουέ Μπουανί.
Ο Ουαταρά είναι ο νικητής των εκλογών του περασμένου Νοεμβρίου, συνεχίζει ο Γκαλί. Δεν είναι όμως μόνο ο δυτικοτραφής και σπουδαγμένος στις Ηνωμένες Πολιτείες ηγέτης που βλέπει συνήθως η Δύση – ο αγγλομαθής Ουαταρά έχει διατελέσει και στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Αφρική. Ο Ουαταρά φέρει πολιτικές ευθύνες για την απόπειρα πραξικοπήματος το 2002, το οποίο πέτυχε σε μεγάλο τμήμα της χώρας αλλά απέτυχε στην οικονομική πρωτεύουσα, το Αμπιτζάν. Την περίοδο εκείνη, τα δύο τρίτα της χώρας ελέγχονταν από δυνάμεις προσκείμενες στους πραξικοπηματίες, οι οποίες αργότερα μετονομάστηκαν σε Νέες Δυνάμεις και αποτελούν πλέον τον βασικό κορμό της στρατιωτικής ισχύος του Ουαταρά.