Oι δύο πλευρές προβάλλουν τα υπέρ και τα κατά ενός προσφερόμενου
τουριστικού προϊόντος που κερδίζει συνεχώς έδαφος τα τελευταία
χρόνια στην παγκόσμια ταξιδιωτική βιομηχανία.
Οι πολέμιοι του μοντέλου προκρίνουν την απαγόρευση της πώλησης
υπηρεσιών All Inclusive στον ελληνικό τουριστικό προορισμό.
Τονίζουν ότι τα ξενοδοχεία με την πώληση υπηρεσιών All Inclusive
κρατούν τους πελάτες μέσα στις εγκαταστάσεις τους με αποτέλεσμα να
μην υφίσταται «διάχυση» των οικονομικών ωφελειών από τις δαπάνες
των ξένων τουριστών στις άλλες τοπικές επιχειρήσεις που λειτουργούν
«δορυφορικά» των καταλυμάτων.
Σε αρκετούς δημοφιλείς προορισμούς που λειτουργεί μεγάλος αριθμός
ξενοδοχειακών μονάδων με All Ιnclusive υπηρεσίες, τουριστικοί
επαγγελματίες εκδηλώνουν παράπονα για άδεια εστιατόρια και μπαρ, τα
οποία λίγα χρόνια πριν, όταν τα ξενοδοχεία «πωλούσαν» τα δωμάτιά
τους με πρωινό ή με ημιδιατροφή, είχαν πολύ περισσότερους πελάτες.
Επιπρόσθετα, οι πολέμιοι του μοντέλου υποστηρίζουν ότι υπάρχουν
μονάδες οι οποίες παρέχουν χαμηλής ποιότητας προϊόντα στους
τουρίστες.
Στον αντίποδα, οι υποστηρικτές αναφέρουν ότι με το All Inclusive οι
τουρίστες γνωρίζουν σχεδόν το 100% του προϋπολογισμού των διακοπών
πριν από το ταξίδι τους, καθώς εντός της τιμής περιλαμβάνονται
-πέραν της διαμονής στο ξενοδοχείο- όλα τα γεύματα, και ανάλογα με
το «πακέτο», τα ποτά και τα σνακ. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός
λόγος που αυξάνεται ο αριθμός των τουριστών που το επιλέγει.
Βέβαια, αυτό το μοντέλο σε σχέση με την αρχική του «εμφάνιση» έχει
εξελιχθεί. Σήμερα, ακόμη και ξενοδοχεία πολυτελείας προσφέρουν
υπηρεσίες All inclusive, τα οποία ωστόσο έχουν αντικαταστήσει τα
«βραχιολάκια» με ηλεκτρονικές κάρτες. Τα προσφερόμενα «πακέτα»
έχουν διαβαθμίσεις ανάλογα με το τι προτίθεται να πληρώσει ο
πελάτης. Προορισμοί όπως η Τουρκία παρέχουν σε μονάδες
υπερπολυτελείας «πακέτα» All Inclusive έναντι 600 ευρώ τη
διανυκτέρευση δημιουργώντας ένα προϊόν για υψηλού εισοδηματικού
επιπέδου επισκέπτες. Μιλάμε για διπλάσιες έως τριπλάσιες τιμές από
αυτές που προσφέρουν ελληνικά ξενοδοχεία υψηλών κατηγοριών.
Εκπρόσωποι τουριστικών φορέων στην Ελλάδα επισημαίνουν ότι το All
Inclusive είναι ένα τουριστικό προϊόν που πωλείται σε όλους τους
προορισμούς και δεν μπορεί να αποκλειστεί ως παροχή από τη χώρα
μας. Να σημειωθεί ότι μεγάλος ανταγωνισμός υφίσταται τα τελευταία
χρόνια μεταξύ Ισπανίας, Τουρκίας, Αιγύπτου και Ελλάδας για αυτή τη
«δεξαμενή» τουριστών. Επίσης, υπογραμμίζουν ότι οι τουρίστες που
προτιμούν αυτό τον τρόπο διακοπών, αν δεν έχουν επιλογή να τον
βρουν στη χώρα μας, δεν θα επιλέξουν κάτι άλλο αλλά θα επιλέξουν
άλλο προορισμό. Βέβαια, σημειώνουν ότι αυτό το «μοντέλο» θα πρέπει
να εξελιχθεί προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα και να διαχυθούν τα
οφέλη και στους άλλους τοπικούς προορισμούς. Στο πλαίσιο αυτό,
τονίζουν ότι θα πρέπει να συνεργάζονται οι ξενοδοχειακές μονάδες
που διαθέτουν αυτό το προϊόν με την τοπική κοινωνία, παρέχοντας
-πέραν των υπηρεσιών εντός των ξενοδοχείων κατόπιν σύναψης
συμφωνιών- εκπτώσεις σε καταστήματα εστίασης κοντινών περιοχών.
Ηδη, κάποια ελληνικά ξενοδοχεία έχουν προχωρήσει σε τέτοιες
συμφωνίες με επιχειρήσεις εστίασης. Πιο οργανωμένα π.χ. κινούνται
οι τουριστικοί επαγγελματίες στα Καλάβρυτα, οι οποίοι δημιούργησαν
ένα μοντέλο All Inclusive για τον προορισμό παρέχοντας στους
επισκέπτες, για δεύτερη χρονιά τη χειμερινή περίοδο που πέρασε,
διαμονή σε καταλύματα της περιοχής, εστίαση σε εστιατόρια και
είσοδο στο χιονοδρομικό κέντρο μαζί με την ενοικίαση του εξοπλισμού
σκι σε προνομιακές τιμές. Εξάλλου, οι υποστηρικτές του μοντέλου
σημειώνουν ότι το All Inclusive δημιουργεί θέσεις εργασίας εντός
των ξενοδοχειακών μονάδων, ενώ λόγω της υψηλής κατανάλωσης,
αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα.