Τη μεγαλύτερη προσαρμογή από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, αλλά και τις αναδυόμενες οικονομίες, προβλέπεται να επιτύχει η Ελλάδα από το 2009 μέχρι το 2013. Την ίδια ώρα, ικανοποιημένος από την πρόοδο που έχει συντελεστεί τους τελευταίους μήνες στη χώρα, αλλά και από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, εμφανίστηκε χθες ο επικεφαλής της Task Force για την Ελλάδα, κ. Χ. Ράιχενμπαχ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, στο διάστημα 2009-2013 η Ελλάδα θα μειώσει το διαρθρωτικό έλλειμμά της κατά 17,5% του ΑΕΠ της, όταν η αμέσως επόμενη χώρα είναι η Ισλανδία με προσαρμογή της τάξης του 5,7% του ΑΕΠ. Μάλιστα, το Ταμείο επισημαίνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα τρία τέταρτα της διαδρομής, καθώς απομένει να επιτύχει προσαρμογή της τάξης του 1,1% του ΑΕΠ της.
Για να φθάσει σε αυτό το επίπεδο μείωσης του ελλείμματος, η Ελλάδα έχει χρησιμοποιήσει 13 από τα 15 βασικά μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ για να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή. Από το 2009, μέχρι τώρα, η Ελλάδα, έχει προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων, δαπανών για την υγεία, λειτουργικών δαπανών, αύξηση της φορολογίας των φυσικών προσώπων, αύξηση έμμεσων φόρων κ.λπ. Οι μοναδικές κατηγορίες μέτρων που δεν έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα είναι η αύξηση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και η αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων.
Από την πλευρά του, κ. Ράιχενμπαχ, μιλώντας σε ημερίδα του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS), στις Βρυξέλλες, τόνισε την «αποφασιστικότητα της Αθήνας να προχωρήσει από τα λόγια στις πράξεις, με κάνει να αισιοδοξώ» και προσέθεσε ότι η σημερινή κυβέρνηση «είναι προσηλωμένη στις μεταρρυθμίσεις και έχει σαφείς προτεραιότητες». Ο κ. Ράιχενμπαχ παραδέχθηκε φυσικά ότι «η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ άσχημη», αλλά εξέφρασε την εκτίμηση ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι μεγαλύτερες προκλήσεις για το άμεσο μέλλον, σύμφωνα πάντα με τον αξιωματούχο της Κομισιόν, είναι η αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, η μεταρρύθμιση του τομέα της υγειονομικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η φορολογική μεταρρύθμιση, καθώς και η έλλειψη χρηματοδότησης και ρευστότητας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.