Η πρόσφατη Ιστορία αγγίζει ξανά την πεζογραφία

Η πρόσφατη Ιστορία αγγίζει ξανά την πεζογραφία

2' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μέχρι σήμερα, είχαν γνωρίσει τη μεγάλη υποδοχή του κοινού βιβλία Ιστορίας και δοκιμίου που αφορούσαν τις πτυχές της κοινωνίας και της πολιτικής στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά από αυτόν. Η τάση αυτή όχι μόνον δεν έχει ανακοπεί, αλλά, καθώς φαίνεται, «συμπαρασύρει» και τη μυθοπλασία. Κι αν μέχρι τα τελευταία χρόνια λίγοι Ελληνες λογοτέχνες στρέφονταν σ’ αυτήν την περίοδο, είτε σταθερά είτε περιστασιακά (Θανάσης Βαλτινός, Μάρω Δούκα, Θανάσης Σκρουμπέλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης κ.ά.) στο τελείωμα του 2012 είναι αρκετοί, ανάμεσά τους και κάποιοι της νεότερης γενιάς, που συγκροτούν μια νέα τάση στην ελληνική πεζογραφία, συνεχίζοντας ή αρχίζοντας τη μυθοπλαστική ενασχόλησή τους με την εποχή αυτή.

Νέες εκδόσεις

Η Σοφία Νικολαΐδου με το «Χορεύουν οι ελέφαντες» (Μεταίχμιο) στρέφεται για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής -δίκη και καταδίκη Στακτόπουλου, για τη δολοφονία Πολκ- και στον απόηχό τους στη σύγχρονη Ελλάδα.

Συνεχίζει και ο Θωμάς Κοροβίνης με το «’55», που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Δεκέμβρη από την «Αγρα» με θέμα του όσα συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, και την επίδρασή τους στις σχέσεις των δύο λαών. Αφηγήτρια μια Ταταυλιανή κυρά.

Ο Αρης Μαραγκόπουλος συνεχίζει τη διαδρομή του στη σύγχρονη ελληνική ιστορία με το «Χαστουκόδεντρο» (εκδ. Τόπος), μια ιστορία που ξεκινάει από το χαστούκι που είχε δώσει η Μπέτυ Αμπατιέλου στην τότε βασίλισσα Φρειδερίκη.

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος με το νέο του μυθιστόρημα «Η πιο κρυφή πληγή» (εκδ. Ικαρος) διηγείται μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, που όμως ταλαιπωρείται ακόμα από τα φαντάσματα του Εμφυλίου, αλλά και από τον φόβο ενός νέου.

Ο νεότερος της παρέας, ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος, με το δεύτερο μόλις βιβλίο του και πρώτο του μυθιστόρημα «Πόλη παιδιών» (εκδ. Πατάκης) κοιτάζει την εξέλιξη εκείνων των παλιών παιδουπόλεων που ιδρύθηκαν μετεμφυλιακά και επέζησαν για πολλά χρόνια μετά. Ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος εύχεται «να μπορέσουμε να δούμε το θέμα πιο νηφάλια. Λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη των παιδουπόλεων και όσοι τη γνωρίζουν νομίζουν ότι λειτούργησαν μετά τον Εμφύλιο. Αυτό το βιβλίο έρχεται να δείξει μια πραγματικότητα που αγνοούμε και μας δείχνει όψεις του σήμερα. Γράφοντας αυτό το βιβλίο συνειδητοποίησα ότι πολλά μικρά παιδιά σήμερα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που κάποτε αντιμετώπιζαν τα παιδιά στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70. Οι παιδουπόλεις ξεκίνησαν μετεμφυλιακά, αλλά μεταμορφώθηκαν σε μια μορφή κρατικής πρόνοιας. Σήμερα ξαναχρειαζόμαστε αυτή τη μορφή πρόνοιας», λέει στην «Κ».

Ο Αρης Μαραγκόπουλος πιστεύει «ότι το σήμερα είναι πολύ βίαιο και αυτή η βία φέρνει τον συγγραφέα αντιμέτωπο με τις γνώσεις και τα βιώματά του και νιώθει ότι πρέπει να ξανακαταλάβει το παρελθόν του, αλλιώς δεν μπορεί να πάει στο μέλλον. Κι εγώ στην ίδια κατεύθυνση είμαι. Προσπάθησα να καταλάβω το θέμα της τρομοκρατίας με βάση τον Εμφύλιο στο προηγούμενο βιβλίο μου «Η μανία με την άνοιξη» και τώρα στο «Χαστουκόδεντρο» είναι η Ελλάδα του ’50-’60. Είναι εύκολο να λέμε ότι μοιάζουν οι εποχές, το θέμα είναι να καταλάβουμε γιατί μοιάζουν. Κάποιοι από τους συγγραφείς αποκόπηκαν βίαια από εκείνο το παρελθόν μέσα στην γκλαμουριά της ευμάρειας του ’80 και τώρα θέλει να ξαναγυρίσει σ’ αυτόν τον ομφάλιο λώρο», προσθέτει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή