12 Δεκεμβρίου 1975. Στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο εκδικάζεται η «υπόθεση των λουλουδιών». Ο Παναθηναϊκός κατηγορείται ότι ο πρώην ποδοσφαιριστής του και μετέπειτα του Ηρακλή, Γιώργος Ροκίδης, είχε δεχθεί πρόταση από τον παράγοντα της αθηναϊκής ομάδας, Αντώνη Μαντζαβελάκη, για να προτείνει στους συμπαίκτες του, Ζαχαρία Χαλιαμπάλια και Τάκη Νικολούδη, να έχουν μειωμένη απόδοση στον ημιτελικό αγώνα του κυπέλλου, που έγινε με αντιπάλους τις δύο ομάδες στις 28 Μαΐου του 1975, στο «Καυταντζόγλειο» στάδιο. Η υπόθεση αποκλήθηκε έτσι, διότι στις συνομιλίες όσων είχαν ανάμειξη, τα χρήματα αναφέρονταν σαν… λουλούδια. Ο πρώην πρόεδρος του Ολυμπιακού, Γιώργος Ανδριανόπουλος, πρόεδρος του δικαστηρίου -ήταν έγκριτος νομικός- ψηφίζει υπέρ της απαλλαγής του Παναθηναϊκού και με την ψήφο του, ουσιαστικά, τον κρατά στην Α΄ εθνική.
«Δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου», είπε. Προηγουμένως, ο Παναθηναϊκός είχε κριθεί ένοχος, αλλά στο γνωμοδοτικό συμβούλιο απηλλάγη χάρη στην ψήφο του πρόεδρου, που υπολογιζόταν διπλή.
Για την ιστορία, στον αγώνα αυτόν δεν έπαιξαν, οι Χαλιαμπάλιας και Νικολούδης, διότι, όπως γνωστοποιήθηκε, είχαν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα. Ο Ηρακλής προηγήθηκε 1-0, τελικά, όμως, έχασε με 1-2.
«Δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού», είπε αργότερα ο Ανδριανόπουλος.
Λέγεται, μάλιστα, ότι κάποτε ο αδελφός του, Λεωνίδας τον ρώτησε, «γιατί;» «Ρε συ, αν πέσει ο Παναθηναϊκός με ποιον θα παίζουμε;», απάντησε ο Γιώργος.
Πολλά χρόνια, νωρίτερα, το 1963, χαιρετίζοντας εορταστική εκδήλωση του Παναθηναϊκού, πρόεδρος ων του Ολυμπιακού, είχε πει:
«Ως επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού, θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον σύλλογον των πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι’ όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού».
Αυτός ήταν ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, που έφυγε από την ζωή σαν αύριο πριν από 33 χρόνια.
Τα λόγια αυτά μπορούν να θεωρηθούν ως προφητική διάψευση των όσων ακούσθηκαν το 1975 για την ψήφο του. Ενα από αυτά ήταν, πως επρόκειτο για ανταπόδοση στη σιωπηρή συναίνεση του Παναθηναϊκού να μη δοθεί συνέχεια στην υπόθεση Ρήγα. Τι ήταν αυτή; Στο πρωτάθλημα του 1972-73, κατηγορήθηκε ο Ολυμπιακός, ότι πριμοδότησε την Παναχαϊκή (ήταν πολύ ισχυρή τότε), μέσω του ποδοσφαιριστή της, Θέμη Ρήγα, να παίξει… καλά στην Τούμπα, ώστε να κόψει βαθμούς από τον συνδιεκδικητή του τίτλου, ΠΑΟΚ. Η Παναχαϊκή νίκησε 5-3 και, ουσιαστικά, εκρίθη ο τίτλος.
Τα όσα είπε ο Γιώργος Ανδριανόπουλος το 1963, δείχνουν το ήθος του. Το ήθος ενός ανθρώπου, που γαλουχήθηκε στον αθλητισμό.
Εκτός των άλλων, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού (ήταν ιδρυτικό μέλος), ποδοσφαιριστής του οποίου υπήρξε, ενώ αγωνίστηκε και στην εθνική ομάδα. Ηταν μέλος της θρυλικής πεντάδας των Ανδριανοπουλαίων (Γιώργος, Γιάννης, Ντίνος, Βασίλης, Λεωνίδας) του Ολυμπιακού και της εθνικής Ελλάδος.
Παράγοντας και πολιτικός
Δεν ήταν τεχνίτης ποδοσφαιριστής ούτε γρήγορος ο Γιώργος Ανδριανόπουλος. Επαιζε σέντερ φορ, μέχρι το 1931, οπότε αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Ηταν, όμως, ψηλός, δυνατός και σωματώδης και, γι’ αυτό, αποτελεσματικός. Εμεινε γνωστός στους φιλάθλους με το προσωνύμιο «Ποδάρας» από τον μεγάλο του διασκελισμό με τα πέλματα προς τα έξω. Παρότι ήταν ο δευτερότοκος Ανδριανόπουλος, εθεωρείτο ο ηγέτης της «δυναστείας των Ανδριανοπουλαίων». Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε πέντε φορές, στις ισάριθμες πρώτες εμφανίσεις της. Το 1929 στην Αθήνα κατά της Β΄ Ιταλίας (1-4) και της Βουλγαρίας στη Σόφια (1-1), όπου με δικό του γκολ προηγήθηκε η Ελλάς. Το επόμενο έτος έπαιξε σε τρία παιχνίδια. Με τη Γιουγκοσλαβία στην Αθήνα (2-1), όπου ισοφάρισε στο 50΄ (το νικητήριο τέρμα πέτυχε ο αδελφός του, Ντίνος στο 54΄), στη Νάπολι με τη Β΄ Ιταλίας (0-3) και στο Βουκουρέστι με τη Ρουμανία (1-8). Ηταν δε, ο πρώτος αρχηγός της.
Ως ποδοσφαιριστής ξεχώρισε για το πνεύμα άμιλλας και το ήθος του. Κάτι που επέδειξε και αργότερα, ως διοικητικός παράγων του ποδοσφαίρου.
Είχε ασχοληθεί και με άλλα αθλήματα: Στίβο, ποδηλασία. Την εποχή εκείνη, άλλωστε, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο οι πολυαθλητές.
Ενώ ακόμη αγωνιζόταν, αποφοίτησε από τη νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών (1927), εξελέγη, για πρώτη φορά, δημοτικός σύμβουλος Πειραιά (1928) και άρχισε να δικηγορεί το 1929. Αφού έφυγε από τα γήπεδα, διακρίθηκε στον πολιτικό στίβο. Διετέλεσε βουλευτής με τη δεξιά παράταξη (εξελέγη έξι φορές, αρχικά το 1950) και δήμαρχος Πειραιώς (1951-1955) και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.
Από το 1954 έως το 1967 ήταν πρόεδρος του Ολυμπιακού. Φυσικά, δεν έμεινε επί δικτατορίας.
Η οικογένεια που «γέννησε» τον Ολυμπιακό
Ο Γιώργος Ανδριανόπουλος κατόρθωσε ν’ αποδείξει ότι σπουδές, αθλητισμός και, ώς ένα σημείο, πολιτική μπορούν να συνδυαστούν. Οπως αναφέρουμε και αλλού, ενόσω αγωνιζόταν, τελείωσε τη Νομική, εξελέγη για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος και άρχισε να δικηγορεί.
Σύμφωνα με μαρτυρίες (πηγή: μπλογκ, «anemourion») αγάπησε τον αθλητισμό όταν ήταν παιδί και, παρότι οι δάσκαλοί του τον παρότρυναν να εγκαταλείψει «τα παιχνίδια του δρόμου», εκείνος συνέχισε. Είχε δε, στο πλάι του, τους γονείς του. «Είχαν παρατηρήσει, και το συνεζήτουν μάλιστα εις το περιβάλλον τους, ότι ναι μεν το φουτ μπωλ απασχολεί τα παιδιά και καταστρέφει τα ρούχα και τα παπούτσια των, αλλά έχει ένα μεγάλο καλό, ότι δημιουργεί γερά σώματα και την αγάπη μεταξύ των, ώστε χάριν αυτών, να αξίζη οιαδήποτε θυσία», έγραψε κάποτε.
Η οικογένειά του, άλλωστε, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού. Ο πατέρας, Ανδρέας εθεωρείτο ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου. Ιδρυτικά μέλη δε, ήταν οι αδελφοί, Βασίλης, Γιάννης, Γιώργος και Ντίνος. Ολα τ’ αδέλφια ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό. Ακόμη και η μοναδική αδελφή τους. Ο νεότερος, ο Στέλιος, έπαιξε και αυτός λίγο αργότερα στον Ολυμπιακό, χωρίς, όμως την επιτυχία των άλλων, ενώ ο Αριστείδης, απεβίωσε νεότατος σε επιδημία τύφου τον Σεπτέμβριο του 1922. Ποτέ, όμως, δεν βρέθηκαν στην ίδια ενδεκάδα περισσότεροι από πέντε Ανδριανόπουλοι, διότι ο Γιάννης είχε αποχωρήσει, το 1930, όταν πήγε στον Ολυμπιακό ο Στέλιος.Ως δήμαρχος ο Γιώργος Ανδιανόπουλος επικέντρωσε τις προσπάθειές του στην ανόρθωση του Τζανείου Νοσοκομείου, σε αντιπλημμυρικά και αποχετευτικά έργα, σ’ επισκευές σημαντικών λεωφόρων και στην αναμόρφωση των υπηρεσιών καθαριότητας. Το μεγάλο, όμως, έργο του, θεωρείται η οικονομική ανόρθωση του Δήμου.