Οταν ακούμε την έκφραση «το τέλειο δεκάρι» στην ενόργανη γυμναστική αμέσως το μυαλό μας πηγαίνει στη Νάντια Κομανέτσι. Και όμως η μικρόσωμη Ρουμάνα δεν είναι η μόνη που το έχει πετύχει. Μια συμπατριώτισσά της, η Ντανιέλα Σίλιβας έχει πάρει επτά δεκάρια σε μία ολυμπιακή διοργάνωση ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της διάσημης συναδέλφου της. Η τροπαιοθήκη της «διαδόχου της Κομανέτσι» είναι γεμάτη διακρίσεις. Περίοπτη θέση κατέχουν τα τρία χρυσά, δύο ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλια που κατέκτησε στους Ολυμπιακούς της Σεούλ και έγινε η μοναδική αθλήτρια, σε αυτούς τους αγώνες, που πήρε μετάλλιο όπου κι αν αγωνίστηκε. Πρόκειται για την τελευταία «σταρ» Ολυμπιακών Αγώνων που παρήγαγε το κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας.
Στη Ρουμανία των δεκαετιών 1970-1980, η γυμναστική αποτελούσε από το νηπιαγωγείο… μονόδρομο για ένα κορίτσι. Ετσι και η γεννημένη στην Ντέβα της Τρανσυλβανίας, Ντανιέλα, έμαθε να περπατάει στις μύτες των ποδιών της ελάχιστα χρόνια ύστερα από την εποχή που έκανε τα πρώτα της βήματα.
Η τύχη ήταν με το μέρος της καθώς σε κάποια επίδειξη ασκήσεων του νηπιαγωγείου της έτυχε να δει την Ντανιέλα ο φημισμένος προπονητής Μπέλα Κάρολι (έχει προπονήσει εννέα Ολυμπιονίκες, 15 παγκόσμιες πρωταθλήτριες, 16 πρωταθλήτριες Ευρώπης και έξι πρωταθλήτριες ΗΠΑ).
«Ημουν, περίπου, 5,5 ετών όταν πήρα μέρος σε ένα τεστ επιλογής, το οποίο παρακολούθησε ο Μπέλα Κάρολι. Οπως όλα τα παιδιά είχα πολλή ενέργεια αλλά ήμουν και ιδιαίτερα ευλύγιστη» έχει δηλώσει η, μετέπειτα, Ολυμπιονίκης σε συνέντευξή της.
Η Ντανιέλα Σίλιβας έμεινε στην ομάδα που προπονούσε ο Κάρολι μόνο έξι μήνες διότι, στη συνέχεια, ο προπονητής, ζήτησε πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ. «Τον θυμάμαι λίγο ως προπονητή γιατί ήμουν μόνο έξι ετών» λέει η αθλήτρια, η οποία γρήγορα έγινε πρωταθλήτρια Ρουμανίας κορασίδων και, στη συνέχεια, εντάχθηκε στην εθνική ομάδα γυναικών.
Η φιλοδοξία και η απίστευτη πρόοδος της μικρής ώθησαν τη ρουμανική ομοσπονδία να πλαστογραφήσει τη χρονολογία γέννησής της και να τη δηλώσει κατά δύο χρόνια μεγαλύτερη ώστε να πάρει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ με την ομάδα των γυναικών. Ο κόσμος του αθλήματος υποπτεύθηκε την απάτη αλλά επειδή δεν υπήρχαν στοιχεία, κανένας δεν μπόρεσε να το αποδείξει.
Μέχρι το 2002 που η ίδια η Σίλιβας το ομολόγησε: «Στους αγώνες έπρεπε να λέω ότι αυτό που γράφει το διαβατήριό μου είναι η πραγματική μου ηλικία. Στους φίλους μου όμως ήθελα να πω την αλήθεια. Το 1985, υπάλληλοι της κυβέρνησης μου έδωσαν νέο διαβατήριο και μου είπαν να προσέχω την ημερομηνία γεννήσεως».
Παγκόσμιο πρωτάθλημα 1985 και το μέλλον προμηνύετο λαμπρό για την, κατά την ταυτότητα, δεκαπεντάχρονη αλλά στην πραγματικότητα δεκατριάχρονη κοπελίτσα. Στο παγκόσμιο του Μόντρεαλ απέσπασε και το πρώτο της «τέλειο δεκάρι» στη δοκό ισορροπίας όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο νικώντας την συμπατριώτισσά της και Ολυμπιονίκη Εκατερίνα Σάμπο. Στο παγκόσμιο κύπελλο του 1986 έρχεται δεύτερη (σύνθετο ατομικό) αλλά εκεί που καθιερώθηκε ήταν στο ευρωπαϊκό του 1987, στη Μόσχα. Μπροστά στο κοινό των βασικών της αντιπάλων κατέκτησε τέσσερα χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλια νικώντας αθλήτριες από την ΕΣΣΔ, την Ανατολική Γερμανία και τη Βουλγαρία. Εδειξε σε όλη την Ευρώπη ότι η νέα «βασίλισσα» της ενόργανης κατοικεί -και πάλι- στα Καρπάθια.
Το «θρίλερ» της Σεούλ το 1988
Ο γαλαξίας της παγκόσμιας γυμναστικής απέκτησε το 1987 το δικό του αστέρι. Η Ντανιέλα Σίλιβας σε όποιο αγώνα παίρνει μέρος γοητεύει τους κριτές με τις δυνατότητες αλλά και τη χάρη της. «Ηταν η πιο όμορφη χρονιά της αθλητικής μου καριέρας. Η ατμόσφαιρα στην ομάδα μας ήταν εκπληκτική. Ημασταν ομάδα με την πραγματική έννοια της λέξης. Αυτό μου έδωσε ώθηση και για τους Ολυμπιακούς», θα εξομολογηθεί αρκετά χρόνια μετά.
Στους Ολυμπιακούς του 1988 η Σίλιβας μαζί με τις Ντόμπρε (Ρουμανία) και Σουσούνοβα (Ρωσία) θεωρούνταν φαβορί για διακρίσεις. Και οι τρεις ήθελαν τον τίτλο στο σύνθετο ατομικό. Τελικά, η «μάχη» έγινε ανάμεσα στη Σίλιβας και τη Σουσούνοβα. Ακόμα και σήμερα ο αγώνας τους θεωρείται από τους κορυφαίους της ενόργανης. Και, φυσικά, οι αποφάσεις των κριτών έμελλε να συζητηθούν για πολλά χρόνια.
Η Σίλιβας πρωταγωνίστησε σε τρία από τα τέσσερα όργανα αλλά μια κριτής από την ΕΣΣΔ, η Νέλι Κιμ (ολυμπιονίκης και από τις βασικές αντιπάλους της Κομανέτσι) της «έκοψε» τα φτερά βαθμολογώντας το άλμα της με 9,8 την ώρα που άλλοι κριτές της έδιναν 10. Αυτό της στέρησε την ευκαιρία να πρωτεύσει στο ατομικό. Μοναδική αντίδραση της πρωταθλήτριας ήταν αυτές οι λέξεις: «Μετά την εκτέλεση στο άλμα πίστεψα ότι εγώ θα ήμουν η Ολυμπιονίκης».
Μπορεί η αθλήτρια να μην αντέδρασε, η άποψη, όμως, του έστω και για έξι μήνες, προπονητή της Μπέλα Κάρολι έχει βαρύνουσα σημασία: «Αυτό το παιδί έχει την εντιμότητα και την αξιοπρέπεια να ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει και πότε όχι. Δεν είπε ότι είναι η καλύτερη γιατί γνώριζε ότι η Σουσούνοβα πήρε τον τίτλο και αυτό δεν άλλαζε. Αυτά τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από όλους τους προπονητές και τους κριτές», είπε μετά τους Αγώνες.
Καριέρα συνδεδεμένη με το καθεστώς της Ρουμανίας
Η αυστηρή πειθαρχία με την οποία είχε γαλουχηθεί στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου δεν επέτρεψε στην Ντανιέλα Σίλιβας να επηρεαστεί από την άδικη απόφαση των κριτών. Πήρε μέρος στους τελικούς οργάνων και συνέλεξε τρία χρυσά και ένα χάλκινο, όταν η Ολυμπιονίκης στο σύνθετο ατομικό, Γελένα Σουσούνοβα, έφυγε από τη Σεούλ με ένα ασημένιο στη δοκό και ένα χάλκινο στους ασύμμετρους ζυγούς. Η Σίλιβας έγινε η μοναδική αθλήτρια σε αυτή τη διοργάνωση που κατέκτησε μετάλλια όπου αγωνίστηκε, ενώ με επτά «δεκάρια» ισοφάρισε το ρεκόρ της Νάντια Κομανέτσι.
Το 1989 η Ντανιέλα τραυματίζεται σοβαρά στο πόδι αλλά αυτό δεν φτάνει για να την κρατήσει μακριά από τους αγαπημένους της αγωνιστικούς χώρους.
Αγωνίζεται στο ευρωπαϊκό από το οποίο φεύγει με τέσσερα μετάλλια (ένα χρυσό, δύο ασημένια και ένα χάλκινο) και ετοιμάζει τις βαλίτσες της για το παγκόσμιο της Στουτγκάρδης. Αδιαφορεί για τον τραυματισμό της και αγωνίζεται στο σύνθετο ατομικό αλλά μία πτώση στη δοκό την αφήνει μακριά από τα μετάλλια.
Χωρίς να πτοηθεί αγωνίζεται στους τελικούς οργάνων και φεύγει με τρία χρυσά. Αποφασίζει να κάνει επέμβαση στο γόνατο και να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους. Η ρουμανική επανάσταση, όμως, έβαλε πρόωρο τέλος στην καριέρα της αθλήτριας διότι έκλεισε το προπονητικό κέντρο στην Ντέβα.
Αποσύρθηκε από τη γυμναστική και το 1991 πήγε στις ΗΠΑ όπου εργάζεται ως προπονήτρια μικρών κοριτσιών που θέλουν να γίνουν μαζορέτες. Οι φίλοι της ενόργανης γυμναστικής ακόμα θυμούνται τις άψογες και δύσκολες εκτελέσεις της αλλά και τον εκφραστικό χορό της στις ασκήσεις εδάφους. Πολλές ασκήσεις έχουν πάρει το όνομά της και έχουν δικαιωθεί όσοι τη χαρακτήρισαν για τις κινήσεις της στο ταπί «αέρινη πεταλούδα».