Οποιος έχει κάνει μια στοιχειώδη δουλειά στη ζωή του, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ένα πράγμα: ότι δύο στις τρεις φορές, από την οδηγία/εντολή έως την πραγμάτωση και εφαρμογή της, κάτι θα πάει λάθος, κυρίως όταν εμπλέκονται πολλοί άνθρωποι και, βέβαια, ολόκληροι οργανισμοί, κυβερνήσεις, κράτη. Αυτή η σκέψη με κάνει πάντοτε να απορώ με τους θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας. Μάλλον δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
Οχι ότι δεν έχουν γίνει συνωμοσίες: η ανατροπή του Ιρανού Μοσαντέκ το 1953 ήταν συνωμοσία. Η επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων, το 1961, ήταν μια συνωμοσία της κυβέρνησης Κένεντι για να ανατραπεί ο Κάστρο – κατέληξε σε απίστευτο φιάσκο, ως γνωστόν. Αυτή είναι μια άλλη πτυχή του ζητήματος: οι συνωμοσίες, κατά κανόνα, αποκαλύπτονται.
Το πρόβλημα όμως αρχίζει όταν κάποιοι, που δεν είναι λίγοι, φαντασιώνονται μια «παγκόσμια συνωμοσία». Από τη «φανταστική» προσελήνωση του 1969, τη λέσχη Μπίντελμπεργκ έως τα… «κατευθυνόμενα» τσουνάμι του 2004 και της Φουκουσίμα προκειμένου να κλονιστούν οι οικονομίες της Απω Ανατολής ή, πιο απλά, την 11η Σεπτεμβρίου. (Στ’ αλήθεια, αναρωτιέμαι γιατί σηκώνονται κάθε πρωί οι άνθρωποι που πιστεύουν σε τέτοια πράγματα, ποιος ο λόγος, αφού όλα θεωρούν ότι είναι προκαθορισμένα. Αλλά ξέχασα: δεν υπάρχει τίποτα πιο βολικό από το να αισθάνεσαι ότι είσαι αιωνίως θύμα.)
Η μητέρα κάθε παγκόσμιας συνωμοσίας είναι βέβαια τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». Τουτέστι, πίσω από κάθε κακό κρύβεται ένας Εβραίος. Οπως, π.χ., πίσω από την 11η Σεπτεμβρίου. Στο βιβλίο «Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα “Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών” στην Ελλάδα, 1920-2013», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις, ο δημοσιογράφος Τάσος Ψαρράς καταγράφει το χρονικό της δημιουργίας και διάδοσης των διαβόητων «Πρωτοκόλλων» τόσο παγκοσμίως όσο και στη χώρα μας. Πρόκειται σαφώς για έναν άκρως κατατοπιστικό οδηγό σε μια συλλογική παράνοια, η οποία άλλοτε σε κάνει να γελάς και άλλοτε απλώς σου προκαλεί εφιάλτες.
Σύμφωνα με αυτή, στις αρχές του 20ού αιώνα, Εβραίοι απ’ όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν για να οργανώσουν τη στρατηγική κατάκτησης μη εβραϊκών κρατών. Οι επίγονοί τους συνεχίζουν, υποτίθεται, το έργο τους. Ο Δ. Ψαρράς σημειώνει ότι τον τελευταίο αιώνα, τα «Πρωτόκολλα» είναι το «δημοφιλέστερο βιβλίο μεταξύ των ελληνικών εκδοτικών επιχειρήσεων… ένα ταπεινό κακογραμμένο βιβλιαράκι, το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου θεωρείται βεβαιωμένο πλαστογράφημα».
Προτείνουμε το βιβλίο του Δ. Ψαρρά ανεπιφύλακτα – μαζί με το παλαιότερο μα εκπληκτικό «Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε απίθανα πράγματα» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) του Μάικλ Σέρμερ. Εκεί, μεταξύ των άλλων, ο συγγραφέας προσεγγίζει τα επιχειρήματα των αρνητών του Ολοκαυτώματος.