Ήταν 22 Νοεμβρίου του 1963 όταν ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον
Φιτζέραλντ Κένεντι έπεφτε νεκρός από το «χέρι» του δολοφόνου του.
Ωστόσο, με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την ημέρα εκείνη,
οι «προβολείς» δείχνουν να φωτίζουν εκ νέου άγνωστες πτυχές της
υπόθεσης.
Τι κι αν με το θέμα έχουν ασχοληθεί γενιές και γενιές συγγραφέων
και σκηνοθετών. Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι θεωρίες συνωμοσίας
ποικίλλουν από στόμα σε στόμα.
Η απεικόνιση της ζωής και του θανάτου του έχει γίνει με αμέτρητους
τρόπους μέσα από σειρές, βιβλία και ταινίες. Και μπορεί το γεγονός
ότι ήταν τόσο αγαπητός στις γυναίκες να δημιούργησε έναν «μύθο»
γύρω από το όνομά του, όμως το γεγονός ότι πέθανε πριν καν
συμπληρώσει χίλιες ημέρες στο Οβάλ γραφείο, είναι αυτό που τον
μετέτρεψε σε μια τραγική φιγούρα και περιέπλεξε τον «μύθο» αυτό
ακόμα περισσότερο. Πολύ περισσότερο, το μυστήριο που καλύπτει τις
συνθήκες της δολοφονίας του αποτέλεσε ένα πεδίο έρευνας και
συνομωσιολογίας. «Η ζωή του είχε όλα τα στοιχεία που χρειάζεται μια
χολιγουντιανή ταινία. Κινδύνους, ίντριγκες και αναμφίβολα πολύ
γοητευτικούς ανθρώπους», δηλώνει ο ειδικός σε θέματα ταινιών Τζεφ
Μποκ.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην πράξη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του
Αμερικανού σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν. Η ταινία του «JFK» με
πρωταγωνιστή τον Κέβιν Κόστνερ «έσπασε» τα ταμεία, ενώ πίσω από την
τεράστια εισπρακτική επιτυχία κρύβεται το γεγονός ότι ακόμη
υπάρχουν πολλαπλές εκδοχές, επίσημες και ανεπίσημες για το ποιος
σκότωσε τον JFK. Από την πλευρά του ο Νέλσον Μακ Κόρμικ, που
δημιούργησε την τηλεοπτική ταινία «Σκοτώνοντας τον Κένεντι» για το
κανάλι του National Geographic υποστηρίζει ότι «πρόκειται για μια
υπόθεση δολοφονίας που όσο περισσότερο την ερευνά κανείς, τόσο
περισσότερα ερωτήματα προκύπτουν». Αυτό πάντως που επισημαίνουν
όλοι είναι ότι η επιτυχία ταινιών με θέμα τη δολοφονία του Κένεντι
δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη καθώς μπορεί τα έσοδα της
ταινίας «JFK» να έφτασαν τα 205 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, δε
συνέβη όμως το ίδιο και με την ταινία «Parkland» που κυκλοφόρησε
πριν από ένα μήνα και είχε έσοδα μόλις 650.000 δολάρια.
Αντιθέτως, οι προβλέψεις είναι ευοίωνες για τη μεταφορά του
μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ «11-22-63» στην οθόνη. Τα
δικαιώματα για την ταινία έχει αγοράσει ήδη η Warner Bros, η οποία
σκοπεύει να δημιουργήσει μία τηλεοπτική σειρά γύρω από το πώς θα
μπορούσε να είχε αποφευχθεί η δολοφονία.
Ποιο είναι όμως το προφίλ του δράστη που εκτός από τη
σκανδάλη πυροδότησε και τη φαντασία σκηνοθετών και συγγραφέων;
Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ που σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν
που δημιουργήθηκε από τον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον για να ερευνήσει
την υπόθεση, έδρασε μόνος του, είχε μια ταραχώδη παιδική ηλικία.
Μέχρι τα 17 του χρόνια οπότε και κατετάγη στο Ναυτικό ο Όσβαλντ
είχε αλλάξει περισσότερες από είκοσι διευθύνσεις και δεκάδες
σχολεία. Γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη στις 18 Οκτωβρίου του 1939, δύο
μήνες αφότου ο πατέρας του πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια σε ορφανοτροφείο μέχρι τη στιγμή που
μετακόμισε με την υπόλοιπη οικογένειά του στο Ντάλας το 1944. Οκτώ
χρόνια αργότερα, κατέληξε με τη μητέρα του στη Νέα Υόρκη, όπου
υπεβλήθη σε ψυχιατρική παρακολούθηση. Η παραμονή του εκεί δεν
κράτησε για πολύ καθώς επέστρεψε με τη μητέρα του στη Νέα
Ορλεάνη.
Σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν, ο Όσβαλντ πυροβόλησε
τον Κένεντι τρεις φορές από το παράθυρο της σχολικής βιβλιοθήκης
όπου εργαζόταν, στο Ντάλας. Ωστόσο πολλοί Αμερικανοί πολίτες
αμφισβητούν το συμπέρασμα αυτό. Την άποψη ενισχύει άλλωστε και η
Αρμόδια Επιτροπή που ερεύνησε τη δολοφονία, η οποία υποστήριξε το
1978 ότι ο Κένεντι υπήρξε θύμα συνωμοσίας.
Οι τίτλοι τέλους φαινομενικά έπεσαν με τη σύλληψη και τη δολοφονία
του Όσβαλντ.
Τη στιγμή που αστυνομικοί τον μετέφεραν από τα κρατητήρια στις
φυλακές, ο Τζακ Ρούμπι, ένας άνδρας που δήλωνε οργισμένος με τη
δολοφονία Κένεντι και ήθελε να απαλλάξει την Ζακλίν Κένεντι από το
μαρτύριο μιας δίκης σε βάρος του Όσβαλντ, τον πυροβόλησε στο
στήθος.
Ο Όσβαλντ μεταφέρθηκε αναίσθητος στο νοσοκομείο όπου άφησε την
τελευταία του πνοή. Όπως αποδείχτηκε ήταν γραφτό ο επίλογος να
γραφτεί στο ίδιο μέρος όπου οι γιατροί είχαν προσπαθήσει να σώσουν
τη ζωή του Κένεντι.