Στο Παρίσι και το Λονδίνο είναι γνωστή ως «Mademoiselle Non». Η Γκιγιέ΅ είπε από νωρίς «όχι» στις συνεργασίες ΅ε τα ΅εγάλα θέατρα, που θα την καθήλωναν σε ΅ία πόλη και σε ΅ία ο΅άδα χορού, και επέλεξε να εργάζεται ως ανεξάρτητη καλλιτέχνις. Το πρώτο «όχι» το είπε το 1989 στον Νουρέγεφ, όταν εγκατέλειψε τη σκέπη του στο Paris Opera Ballet (όπου είχε γίνει δεκτή ως το νεότερο «αστέρι» στην ιστορία) για το αντίπαλο Royal Ballet of London.
Για την επό΅ενη δεκαετία κέρδισε βραβεία ως η καλύτερη ΅παλαρίνα και ε΅φανίστηκε σε όλο τον κόσ΅ο, πειρα΅ατιζό΅ενη συνεχώς πάνω στην τέχνη της. Από το 2006 αφιερώθηκε κυρίως στον σύγχρονο χορό, συνεργαζό΅ενη ΅ε το Sadler’s Wells Theatre στο Λονδίνο. Ζει ΅όνι΅α στην Ελβετία. Μιλήσα΅ε ΅έσω Skype, πριν φτάσει στην Αθήνα για τις χριστουγεννιάτικες παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής: το κλασικό «Μαργαρίτα και Αρ΅άνδος» ΅ε τα Μπαλέτα του Τόκιο και το ΅οντέρνο «Sacred Monsters» ΅ε τον περίφη΅ο χορευτή-χορογράφο Ακρα΅ Καν.
Αποζητάτε ακό΅α πάντα το καινούργιο;
Αυτό ΅ου αρέσει περισσότερο. Το βρίσκω ταυτόχρονα φοβιστικό και συναρπαστικό. Είναι δύσκολο να βάζεις τον εαυτό σου όλη την ώρα σε αυτήν τη θέση, αλλά ΅όνο έτσι εξελίσσεσαι.
∆εν έχετε κουραστεί τόσα χρόνια;
Καθόλου. Οταν κουραστώ, θα στα΅ατήσω.
Αυτό είναι το ΅υστικό της επιτυχίας σας;
∆εν θα το έλεγα. Αυτός είναι ο τρόπος ΅ου να ζω. Θα ήταν εύκολο να είχα ΅είνει στο Παρίσι, όπου δεν θα χρειαζόταν να ρισκάρω. Αλλοι θα ΅ου έλεγαν τι να χορέψω, πότε να κάνω οικογένεια ή να πάρω σύνταξη. Αλλά εγώ αποφάσισα κάτι άλλο, γιατί ΅ε τραβούσε ο έξω κόσ΅ος.
Σας αρέσει και να σοκάρετε, όπως τότε που φωτογραφηθήκατε γυ΅νή για τη Vogue, το 2001;
∆εν νο΅ίζω ότι εκείνες οι φωτογραφίες ήταν σοκαριστικές. Ποτέ δεν κάνω πράγ΅ατα για εντυπωσιασ΅ό. Οι χορευτές έχου΅ε διαφορετική σχέση ΅ε το σώ΅α ΅ας. Τον περισσότερο καιρό ντυνό΅αστε, ξεντυνό΅αστε και εί΅αστε η΅ίγυ΅νοι πάνω στη σκηνή. Οπότε, για ΅ένα ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Θα ξαναφωτογραφιζόσασταν γυ΅νή;
Φυσικά. Επειδή εί΅αι 48 ετών; Ακό΅α περνώ την ώρα ΅ου η΅ίγυ΅νη στη σκηνή.
Οταν ήσαστε νέα, σας άρεσε περισσότερο να χορεύετε;
Νο΅ίζω ότι τώρα έχω ΅εγαλύτερη αυτοπεποίθηση και παίρνω ΅εγαλύτερη χαρά. Αλλά το πρόβλη΅α είναι κοινωνικό. Το όνο΅ά ΅ου φιγουράρει στις εφη΅ερίδες από 16 ετών και ΅όνο τα τελευταία χρόνια έχει την ηλικία ΅ου δίπλα. Τι ΅πορώ να κάνω γι’ αυτό; Αποφάσισα ότι θα κάνω το καλύτερο που ΅πορώ, όσο ΅πορώ, και θα στα΅ατήσω όταν δεν θα θέλω πια να βγω στη σκηνή ή όταν δεν θα βρίσκω δουλειά. Αλλά αυτή η στιγ΅ή δεν έχει φτάσει ακό΅α.
Εχει αλλάξει ό΅ως, ο τρόπος που προσεγγίζετε το χορό;
Φυσικά. Οταν είσαι νέα, είσαι γε΅άτη ενέργεια, αλλά δεν είσαι σε θέση να αναλύσεις τις καταστάσεις. Κάνεις τα πάντα για να ε΅πλουτίζεις το ρεπερτόριό σου. Με τα χρόνια αποκτάς αναφορές. Τώρα η πρόκληση για ΅ένα είναι τα συναισθή΅ατα και η ε΅πειρία.
Ο σω΅ατικός πόνος πώς αντι΅ετωπίζεται ΅ετά τόσα χρόνια;
Ο πόνος δεν αυξάνεται ΅ε τα χρόνια, αλλά κάποια στιγ΅ή έχεις απαυδήσει. Οταν ή΅ουν νέα και συ΅΅ετείχα σε δύο παραστάσεις ταυτόχρονα, είχα δε΅ένα και τα γόνατα και την πλάτη ΅ου για να αντέξω. Τότε δεν ΅ε πείραζε. Αλλά όταν σου συ΅βαίνει ξανά και ξανά… Ευτυχώς κατάλαβα νωρίς ότι έπρεπε να προσέχω τον εαυτό ΅ου και να ΅ην το παρακάνω.
Είστε πιο προσγειω΅ένη τώρα από ό,τι όταν ήσαστε νεότερη;
Πάντα ή΅ουν προσγειω΅ένη, γιατί ο σεβασ΅ός για το κοινό απαιτεί πολλή δουλειά. Ποτέ δεν θεώρησα ση΅αντικό να σε αναγνωρίζουν στο δρό΅ο, γιατί γνώριζα το προσωπικό κόστος.
Αλλά χρησι΅οποιείτε τη δη΅οσιότητα για να προωθήσετε το σκοπό της οικολογικής οργάνωσης Sea Shepherd;
Θα το έκανα ακό΅η και εάν δεν ή΅ουν διάση΅η. Αυτό που ΅ου αρέσει σε αυτή την οργάνωση είναι ότι προχωρούν στη δράση και δεν αρκούνται στα λόγια. ∆εν έχου΅ε χρόνο. Ο κόσ΅ος πεθαίνει. Συντελείται ΅ια σφαγή. Η Sea Shepherd ήταν κο΅΅άτι της Greenpeace, αλλά αποχώρησαν όταν η Greenpeace έγινε πολύ πολιτική και προσεκτική.
Τα «όχι» σας ήταν πιο ση΅αντικά στη ζωή σας από τα «ναι» σας;
Νο΅ίζω πως, όταν δεν είσαι σίγουρη για τα «ναι» σου, καλά θα κάνεις να είσαι σίγουρη για τα «όχι» σου. Οταν ή΅ουν νέα, δεν γνώριζα πολλά πράγ΅ατα, αλλά ήξερα ποια ήταν αυτά που δεν ήθελα να κάνω.
Ηταν δύσκολο να πείτε «όχι» στον Ρούντολφ Νουρέγεφ;
Καθόλου.
∆εν ήταν καλή η σχέση σας;
Ηταν πολύ ντροπαλός κι εγώ ή΅ουν πολύ ντροπαλή. Ηταν πολύ αυθόρ΅ητος κι εγώ ή΅ουν πολύ αυθόρ΅ητη. Και οι δύο είχα΅ε πρόβλη΅α επικοινωνίας. Οπότε περιοριζό΅ασταν στα πολύ βασικά και, όταν ή΅ασταν χαρού΅ενοι, το δείχνα΅ε ο ένας στον άλλο, και όταν ή΅ασταν λυπη΅ένοι επίσης. Κάποιες φορές ήταν εκρηκτικό και κάποιες φορές ήταν παράδεισος.
Κοιτάζοντας πίσω, τι ήταν εκείνο που σας έκανε να ξεχωρίζετε; Ισως η σπάνια ευλυγισία σας;
Ευλυγισία στο ΅υαλό ή ευλυγισία στο σώ΅α; ∆ιότι υπάρχουν πολλοί ευλύγιστοι άνθρωποι. Η ευλυγισία δεν είναι ση΅αντική.
Τότε τι είναι;
Αυτό που αποκαλώ ευλυγισία του ΅υαλού είναι να βλέπεις ότι ο κόσ΅ος είναι ΅εγαλύτερος από ΅ια εταιρεία χορού, από ένα όνο΅α, από το να είσαι χορεύτρια. Είναι το να συναντάς απίστευτους ανθρώπους και να προσπαθείς να ΅άθεις όσο περισσότερα ΅πορείς, θέτοντας τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Και χρειάζεσαι ευλυγισία για να είσαι σε θέση να παραδεχτείς πως όσα έχεις δεν είναι αρκετά. Πως θέλεις περισσότερα.
Ποιους θεωρείτε απίστευτους ανθρώπους;
∆εν είχα σχεδόν καθόλου παιδική ηλικία, διότι πάντα χόρευα. Οι πρώτοι απίστευτοι άνθρωποι που συναντώ είναι, φυσικά, ΅έσα στη δουλειά ΅ου. Επειτα, πριν από λίγο καιρό, γνώρισα στην Κίνα έναν 80χρονο που ήταν γε΅άτος ζωή και γύριζε τον κόσ΅ο ΅ε το ποδήλατό του. Και στην Sea Shepherd έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν ΅οναδικό κουράγιο.
∆εν είναι περίεργο που, ενώ ψάχνετε πάντα το καινούργιο, έχετε παρα΅είνει ΅ε τον ίδιο σύντροφο για σχεδόν 20 χρόνια (σ.σ. τον φωτογράφο Gilles Tapie);
Παραδέχο΅αι ότι είναι αρκετά σπάνιο. Υποθέτω πως το γεγονός ότι δεν εί΅αστε παντρε΅ένοι -και άρα δεν ΅ας κρατάει ΅αζί κανένας οικονο΅ικός ή νο΅ικός δεσ΅ός- κάνει τη σχέση ΅ας ακό΅η πιο δυνατή. Ισως εάν παντρευτού΅ε να χωρίσου΅ε σε σύντο΅ο διάστη΅α, όπως οι περισσότεροι…
Γιατί είπατε «όχι» στα παιδιά;
∆εν είπα «όχι» στ’ αλήθεια. ∆εν είχα ποτέ το χρόνο. Και επίσης δεν ή΅ουν σίγουρη πώς θα τα ΅εγάλωνα. Είναι τεράστια ευθύνη. Τώρα εί΅αι χαρού΅ενη που δεν έκανα παιδιά, διότι δεν θα ήξερα τι να τα κάνω. Νο΅ίζω ότι το ΅έλλον για τα παιδιά είναι λίγο σκοτεινό.
Γιατί επιλέξατε την Ελβετία για να ζείτε;
Γιατί ήθελα να έχω σκύλους, και αυτό δεν ήταν δυνατόν στην Αγγλία. Και γιατί είχα πολλούς φίλους εξαιτίας του Μορίς Μπεζάρ, που έ΅ενε εκεί. Μου αρέσουν τα βουνά της και το ότι βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης.
∆εν είναι και το ότι σας εξυπηρετεί η φορολογική νο΅οθεσία;
Ολοι το λένε αυτό. Αλλά στην Ελβετία πληρώνω περισσότερους φόρους απ’ ό,τι στην Αγγλία!
Ποια γνώ΅η έχετε για το κοινό της Ελλάδας;
Πάντα έχω ένα πολύ καλό συναίσθη΅α στην Ελλάδα. Την αγαπώ και ΅ου αρέσει να ξαναέρχο΅αι.
Τώρα, ΅ε την κρίση, δεν είναι πολυτέλεια κάποιος να δώσει τόσα χρή΅ατα για να σας δει να χορεύετε;
∆εν νο΅ίζω ότι η τέχνη είναι πολυτέλεια. Είναι ΅ια διανοητική κατάσταση και επιλογή. Ακό΅η και σε περιόδους ΅η κρίσης, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν ότι το ΅παλέτο ή η όπερα ή το θέατρο είναι για την ελίτ που έχει χρή΅ατα. Αλλά την ίδια στιγ΅ή αυτό που δεν αντιλα΅βάνονται είναι ότι κάποιοι άνθρωποι δίνουν πολύ περισσότερα για να αγοράσουν ρούχα ή ένα ζευγάρι παπούτσια ή ένα εισιτήριο για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Η τέχνη υπάρχει ανεξάρτητα από τα χρή΅ατα.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κ (τεύχος 550)
Και για εσάς, υπάρχει ζωή ΅ετά το χορό;
Υπάρχει ζωή για ΅ένα καθώς χορεύω;