«…Το Αιγαίο είναι ένα καράβι που ταξιδεύει αιώνες. Το θέμα είναι εμείς τι θα αφήσουμε πίσω μας…». Διαπίστωση και παράπονο μαζί ενός νησιώτη που η Λυδία Καρρά το μετατρέπει σε εικόνες, μαγευτικές, ποιητικές, προφητικές για ένα μέλλον που το παρόν προδικάζει. Εικόνες που λικνίζονται στη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα «ακολουθώντας τον ρυθμό των κυμάτων», και με λόγο και ποίηση Οδυσσέα Ελύτη σε απαγγελία Λευτέρη Βογιατζή, με την Πέμυ Ζούνη στην αφήγηση. Καταξιωμένη διεθνώς και βραβευμένη για τα ντοκιμαντέρ της, με μήνυμα και ελπίδα μαζί με την καλλιτεχνική αξία, η Λυδία Καρρά έχει γράψει το σενάριο και υπογράφει τη σκηνοθεσία, η φωτογραφία είναι των Alexander Kuehne και Απόστολου Καρακάση, μοντάζ Αγγέλας Δεσποτίδου, σε παραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου – EPT A.E. – Λυδία Καρρά με την υποστήριξη του υπουργείου Αιγαίου.
Η «Φωνή Αιγαίου» έχει ήδη προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης στις 17 Μαρτίου 2004, με πολύ θερμή ανταπόκριση από τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια, έχει δε επιλεγεί για το μεγάλο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο. Αυτό το Σάββατο, 3 Απριλίου, και ώρα 13.00 στον κινηματογράφο «Απόλλων» θα προβληθεί για την Αθήνα με όλους τους συντελεστές παρόντες. Το Αιγαίο είναι κοιταγμένο με βλέμμα θαυμαστικό, αλλά και επικριτικό συνάμα. Οπως λέει η Λυδία Καρρά «το Αιγαίο που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, με τις παρθένες ακρογιαλιές, τις σκληροτράχηλες πλαγιές και τα λευκά χωριά τα σμιλεμένα στα βράχια, αυτό το Αιγαίο εξαφανίζεται με γοργούς ρυθμούς. Στη θέση του αναδύεται ένα ατέλειωτο γιαπί, χωρίς αμπέλια, χωρίς αλώνια, χωρίς αδόμητες παραλίες. H ταινία ανιχνεύει τις ιστορικές και κοινωνικές ρίζες των σημερινών εξελίξεων. Με σπάνιο αρχειακό υλικό παρουσιάζεται η εμπειρία των πολέμων και της οδυνηρής μετανάστευσης, η άνοδος της ναυτιλίας. Καταγράφεται ο λόγος μελετητών του Αιγαίου – αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων, ιστορικών, πολεοδόμων και αναμειγνύεται με τον λόγο – αντίλογο των κατοίκων, πλέκοντας το νήμα ενός πολυδιάστατου προβληματισμού. Σε άλλο επίπεδο η ταινία πραγματεύεται τη σημασία της φύσης στη ζωή του ανθρώπου, την αξία της ομορφιάς του φυσικού και δομημένου χώρου». O φακός σταματάει σε αυτήν την ομορφιά, όπου υπάρχει ακόμη ανέγγιχτη. H ποίηση του Ελύτη, σταθερή αναφορά στον κόσμο των ονείρων. O θεατής σκέπτεται και αναλογίζεται για το Αιγαίο. Νέες δημιουργικές ιδέες προβάλλουν, καθώς το καράβι του Αιγαίου συνεχίζει το ταξίδι του στο ελληνικό φως…