Σε κοινωνίες προχωρημένης παρακμής χάνεται η αίσθηση του κωμικού και η επίγνωση του παραλόγου. Γι’ αυτό και η θεατρική παράσταση «αυτοκάθαρσης» στη γενική σύνοδο των μητροπολιτών της ελλαδικής εκκλησίας (τη λεγόμενη Σύνοδο της Ιεραρχίας), πριν από μια εβδομάδα, δεν προκάλεσε ούτε ηχηρό καγχασμό για το κωμικό θέαμα, ούτε φόβο για τον παραλογισμό.
Γιατί κωμική και γιατί παράλογη η συμπεριφορά των κορυφαίων λειτουργών της «επικρατούσας θρησκείας»; Μα, επειδή τόσοι ενήλικοι ή υπερήλικοι άνδρες δέχθηκαν πειθήνια να θυσιάσουν τη λογική τους και τη σοβαρότητά τους έκθετοι στα βλέμματα του πανελληνίου: Ψήφισαν να παραμείνει στη θέση του, να προεδρεύει και να χειριστεί την «κάθαρση» του κλήρου, ο μεταξύ τους πρώτος σε αιτιώδη ευθύνη για τα καταγγελλόμενα. Εκείνος στον οποίο ευθέως παραπέμπει κάθε πρόσωπο που η δημοσιογραφική έρευνα ανέσυρε ως εμπλεκόμενο στους δαιδάλους της διαφθοράς.
Τιμωρήθηκε με εξάμηνη αργία ο μητροπολίτης Αττικής και οι κατηγορίες που τον συνοδεύουν συντάραξαν συνειδήσεις. Αλλά η περίπτωσή του παραπέμπει απροκάλυπτα σε ευθύνες του αρχιεπισκόπου Αθηνών. Αυτός, ως πρόεδρος της Διαρκούς Συνόδου, λογίζεται ως αυτουργός της παραπομπής στο αρχείο, πριν από τρία χρόνια, των καταγγελιών που σήμερα γίνονται πάγκοινο τηλεθέαμα. Για τον αρχιεπίσκοπο εκκρεμεί η δημοσιογραφική έγκληση ότι πλαστογράφησε τέσσερις ψήφους προκειμένου να μετατεθεί ο υπόδικος σήμερα μητροπολίτης από τη Ζάκυνθο στην Αττική. O αρχιεπίσκοπος και οι «τυρεύοντες» στην αδελφότητα «Χρυσοπηγή» συνεργοί του φέρονται να πρωτοστάτησαν με πάθος σε αυτήν τη μετάθεση.
Δεύτερη περίπτωση πρόκλησης κοινωνικού σάλου και σκανδαλισμού: ο μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος.
Πού παραπέμπει και η δική του περίπτωση; Πρωτοσύγκελλος του σημερινού αρχιεπισκόπου στη μητρόπολη Δημητριάδος, εξ απορρήτων και ο εγγύτερος των εκεί συνεργατών του. Από τους πρώτους που, ως αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έσπευσε να προωθήσει σε επισκοπικό θρόνο και να τον προβάλει ως εκπρόσωπο Τύπου της Διαρκούς Συνόδου.
Τρίτη συγκλονιστική περίπτωση: ο διαβόητος Απόστολος Βαβύλης ή Φωκάς ή Γεωργιάδης ή μοναχός Ραφαήλ. Οι συστατικές επιστολές που του χορήγησε ο αρχιεπίσκοπος μπορούν να αποδοθούν σε ποιμαντική αφέλεια, αλλά η χρησιμοποίησή του σε «αποστολή» στα Ιεροσόλυμα παραπέμπει σε αρμοδιότητες εισαγγελέα. Μέχρι στιγμής, όλα προδίδουν ότι ο Βαβύλας εστάλη για να μεθοδεύσει σε σκοτεινό παρασκήνιο την εκλογή συγκεκριμένου υποψηφίου στον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων. Με φρικιαστικές μεθόδους υποκόσμου.
Στις ίδιες αρχιεπισκοπικές πρωτοβουλίες παραπέμπει και η περίπτωση του ιερομόναχου Νικόδημου Φαρμάκη, αδελφού της «Χρυσοπηγής». Εξι μήνες στα Ιεροσόλυμα, η «αποστολή» που του είχαν αναθέσει οι πνευματικοί του προϊστάμενοι απαιτούσε από τον ιερομόναχο να οπλοφορεί. Σε κλίμα απαιτήσεων οπλοφορίας φαίνεται ότι κατορθώθηκε η εκλογή πατριάρχη υποχείριου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Οικτρή φιγούρα ο πατριάρχης Ιεροσολύμων: τα όσα η δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύπτει σε βάρος του προκαλούν κατάπληξη και δέος, αλλά και δακτυλοδεικτούν ως κύριο συντελεστή της εκλογής του τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών. O τραγικής ανικανότητας κληρικός πρέπει να επελέγη από τη «Χρυσοπηγή» και να προωθήθηκε με μεθόδους μαφίας, για να έχει ο Αθηνών πατριαρχικό αντιστήριγμα στην προγραμματισμένη «κόντρα» του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι συμπερασμός λογικής προφάνειας.
Σεραφείμ Κουλουσούσας, ένα θλιβερό παιδί 26 χρόνων, θηλύγλωσσο, που εγκατέλειψε την ιερωσύνη όντας διευθυντής (ναι, διευθυντής!) του Ιδιαιτέρου Γραφείου του αρχιεπισκόπου Αθηνών. Αν αυτός ο αυτοαποσχηματισμός διερευνηθεί, οι συνέπειες για το αρχιεπισκοπικό περιβάλλον θα είναι δυσμέτρητες. Ανάστημα και επιστήθιος του Θεσσαλιώτιδος, δωρήθηκε στον αρχιεπίσκοπο για να καταλάβει την πιο υπεύθυνη θέση κοντά του. Οι διαψεύσεις που συνόδευσαν την απόπειρα αυτοκτονίας του ήταν ελάχιστα πειστικές, όχι σοβαρές.
Τέλος, το αφετηριακό έναυσμα για τη διαρραγή του αποστήματος, ο φυλακισμένος σήμερα «αρχιμανδρίτης» Ιάκωβος Γιοσάκης: Βομβάρδισε ο αρχιεπίσκοπος την κοινή γνώμη με διαβεβαιώσεις ότι «ουκ οίδε τον άνθρωπον». Αλλά στη Σύνοδο της Ιεραρχίας υπάρχουν μητροπολίτες που πρέπει να κληθούν να καταθέσουν ενόρκως, αν δέχθηκαν ή όχι πιέσεις από τον αρχιεπίσκοπο και απειλές από τον Θεσσαλιώτιδος για να ψηφίσουν τον Γιοσάκη γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής Νομοκανονικών Ζητημάτων. Να απαιτηθεί όρκος, αφού δημόσιοι άνδρες δειλιούν ως παιδίσκαι.
Ολες οι φήμες για διαφθορά, σκάνδαλα και συμπεριφορές υποκόσμου εντοπίζονται σε πρόσωπα που όλα, χωρίς εξαίρεση, παραπέμπουν σε κάποια εξάρτησή τους, κάλυψή τους, προώθηση ή προστασία τους από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Και το αρχιεπισκοπικό περιβάλλον δεν έχει ακόμα ούτε ελάχιστα φωτιστεί στην πολυπρόσωπη άρθρωσή του. (Μόνο το είδος των δικηγόρων που στέλνονται στα κανάλια να προπαγανδίσουν την «αθωότητα» του αρχιεπισκόπου και των ευνοουμένων του, πείθει για τεράστιες ενοχές που διακυβεύονται.) Ομως, η Σύνοδος της Ιεραρχίας, με την ψήφο της, τον αρχιεπίσκοπο εμπιστεύτηκε ως εγγυητή και μοχλό για να επιτευχθεί «κάθαρση». Δίχως αίσθηση του κωμικού και επίγνωση του παραλόγου.
Μέσα σε αυτόν τον φοβερό στροβιλώδη κυκλώνα που ξεγυμνώνει αποκρουστική γυμνότητα και συντρίβει «ιερά» προσωπεία ανατριχιαστικής αθλιότητας, οι υποψιασμένοι για το εκκλησιαστικό γεγονός σώζουν παραμυθία και σθένος ελπίδας. H Εκκλησία δεν είναι «επικρατούσα θρησκεία», δεν ταυτίζεται με το επισκοπάτο και τη βατικάνεια εξουσιολαγνεία, δεν είναι η ψευτιά της «συγκινημένης» συναισθηματικής υποκρισίας. Μέσα στον ζόφο της καπηλείας, όταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» ακκίζεται «εστός εν τόπω αγίω» οι υποψιασμένοι μνημονεύουν Ισαάκ τον Σύρο και μνημονεύουν Κασσιανή την υμνογράφο.
Η εκκλησιαστική κοινωνία των προσώπων δεν φοβήθηκε ποτέ την αποτυχία, την έκπτωση, την ανθρώπινη αμαρτία. Φοβάται μόνο την αλλοτρίωση της αλήθειας της, την ακύρωση του ευ-αγγελίου της ελπίδας της. Πρωτοπόροι στο εκκλησιαστικό «κοινόν άθλημα» είναι οι τελώνες, οι πόρνες, οι ληστές, οι άσωτοι. Αυτούς δεν τους αφορά καμιά «κάθαρση». Οταν λειτουργεί το εκκλησιαστικό γεγονός η κάθαρση αφορά εμπόρους του ναού που δεν χρειάζεται να απομακρυνθούν με φραγγέλιο. Εχουν οι ίδιοι «αφορίσει» τον εαυτό τους από το άθλημα. H συνείδηση του σώματος απλώς διατυπώνει τον συντελεσμένο αφορισμό. «Τυρευόντων» εξουσιολάγνων, ανέραστων σαρκολατρών.