Τρεις καινούργιες προσόψεις αποκαλύφθηκαν πρόσφατα στη λεωφόρο Αμαλίας απέναντι από τον Εθνικό Κήπο. Το νέο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων, μπροστά από τη Ρωσική Εκκλησία, το ξενοδοχείο Αμαλία και το νεοκλασικό μέγαρο που στεγάζει το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα προσφέρουν στους περαστικούς -σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο- μία ανανεωμένη περίληψη της αρχιτεκτονικής ιστορίας της Αθήνας. Η Αμαλίας, κοντά στο Σύνταγμα και με θέα τον Κήπο που δημιούργησε η βασίλισσα από την οποία πήρε το όνομά του ο δρόμος, συγκεντρώνει κτίρια με αρχιτεκτονικές υπογραφές και εντυπωσιάζει με τη μορφολογική ποικιλία της. Συνδέοντας το Σύνταγμα με τις παρυφές της Πλάκας και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Αμαλίας αναδεικύεται σταδιακά δρόμος περιπάτου προς το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Είναι το προς Νότο αστικό τόξο, αντίστοιχο της διαδρομής από την Ομόνοια προς το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πατησίων. Ενα παλιό και ένα νέο Μουσείο, πόλοι έλξης χιλιάδων τουριστών που σαν τα αεροδρόμια και τους σταθμούς επηρεάζουν ως πύλες «εισόδου» τη διάθεση των επισκεπτών στα μουσεία. Η διαδρομή προς το Αρχαιολογικό Μουσείο είναι αντίστοιχη με την τριτοκοσμική ατμόσφαιρα του Σταθμού Λαρίσης. Η διαδρομή προς το νέο Μουσείο μέσω της Αμαλίας οφείλει να είναι αντίστοιχη κατ’ αναλογία του «Ελ. Βενιζέλος». Εχει τη θέση, τη γεωγραφία, την ιστορική μάζα και την πρώτη ύλη από πλευράς αρχιτεκτονημάτων να γίνει με περισσότερο σχεδιασμό η μεγαλοπρεπής λεωφόρος της Αθήνας.
Η Αμαλίας προκαλεί από μόνη της για ένα ευρύτερο πρόγραμμα ανάπλασης και ανάδειξης. Εχει την αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου, σαν βικτωριανό παρεκκλήσι, που με τη βρετανική της ταπεινότητα εντυπωσιάζει ακριβώς στο σημείο που ορμούν ή φρενάρουν τα αθηναϊκά λεωφορεία και τρόλεϊ. Εχει τα μοντερνιστικά κτίρια του Τάκη Ζενέτου και του Μαργαρίτη Αποστολίδη, του Αλέξανδρου Τομπάζη, του Νίκου Βαλσαμάκη. Διαθέτει εξαίρετα δείγματα πολυκατοικιών του 1960 πολυτελών αστικών διαμερισμάτων. Είναι ακόμη το Μέγαρο Μποδοσάκη, έμβλημα του μεταπολεμικού εκσυγχρονισμού της επιχειρηματικότητας. Υπάρχει το Μέγαρο Λυκιαρδόπουλου, αισθητικά ενδιαφέρον κτίριο του Μεσοπολέμου σχεδιασμένο από τον Κωνσταντινουπολίτη αρχιτέκτονα Κων. Κυριακίδη (που είχε χτίσει μέγαρα στο Πέραν). Είναι το γωνιακό συγκρότημα Οθωνος και Αμαλίας διαγωνίως απέναντι από τη Βουλή. Είναι ένα πολυτελές οικοδόμημα για τα μέτρα της εποχής του (1959-60) που αν και έχει την πιο νευραλγική θέση που μπορεί κανείς να φανταστεί έχει όψη ρυπαρή και αφρόντιστη. Είχε αντικαταστήσει το Μέγαρο Νεγρεπόντη, από τα ευγενέστερα νεοκλασικά οικοδομήματα της Αθήνας του 19ου αιώνα, ιστορική υπόμνηση που μας θυμίζει ότι πριν από 120 χρόνια η Αμαλίας ήταν η πολυτελέστερη οδός, δρόμος περιπάτου, με σειρά από υψηλής ποιότητας αρχοντικά. Σήμερα, χωρίς νοσταλγία, αλλά με δίψα για το μέλλον μπορεί να γίνει η λεωφόρος – βιτρίνα της Αθήνας που θέλει να ανατρέψει τα εις βάρος της στερεότυπα.