Λέει ότι φοβάται να μπει στο Πεδίον του Αρεως. Δεν είναι απλό. Δεν είναι από τους φόβους που κουβαλάει κανείς σχεδόν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Είναι πραγματικός, αφού του προέκυψε στα 30 του για ένα χρώμα που κουβαλάει εδώ και (επίσης) 30 χρόνια.
Εχει αλλάξει κάτι στους αθηναϊκούς δρόμους ή απλώς το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν μια θλιβερή εξαίρεση;
Ενα Σαββατοκύριακο με έναν άτυχο Μαροκινό να νοσηλεύεται και με μερικούς ακόμη (αναρχικούς στο look) άγρια ξυλοδαρμένους ως «προπατορική» θυσία στο «φεστιβάλ των νέων» από νεοναζί ομάδες και από τη Χρυσή Αυγή. Ή «απλώς» έτυχε;
Τέλος πάντων, ποιοι είναι αυτοί που απειλούν ή δέρνουν κάποιους που δεν γνωρίζουν, αυτούς που, προσωπικά, δεν τους έβλαψαν;
Μερικές φορές στη Δημοκρατία γίνεται εύκολα ένα λάθος. Της σημασίας της ποσότητας, του μεγέθους.
Είναι πολλοί; Τότε είναι σημαντικό.
Είναι λίγοι; Τότε είναι ασήμαντο.
Για παράδειγμα στο θέμα μας, αυτοί που μαχαιρώνουν δεν είναι πολλοί. Είναι λίγοι. Καμιά 250αριά και άλλοι τόσοι οι επιρροές τους. Με μια επισήμανση: Οι τύποι μπορούν και να σκοτώσουν. Ο «Πόρκυ» ή Παναγιώτης Ρουμελιώτης βρίσκεται ήδη στη φυλακή μετά την απόπειρα μαχαιρώματος δύο φοιτητών στο Μοναστηράκι, επειδή ο ένας είχε στο πέτο του κονκάρδα με τον αγκυλωτό σταυρό στα σκουπίδια.
Σε άλλες χώρες, οι νεοναζί όχι μόνο έχουν σκοτώσει, αλλά και το έχουν «προβάλει» στο youtube (Ρωσία).
Εχουν σκληρύνει
Και τελευταία στην Ελλάδα όλα δείχνουν πως αυτές ομάδες έχουν «σκληρύνει. Πώς να το πω, έχουν αγριέψει. Είναι πιο βίαιοι. Δεν είναι περισσότεροι, αλλά είναι όλο και πιο πιτσιρικάδες και πιο βίαιοι», λένε αστυνομικοί από την Κυψέλη, τον πρώην «εμβληματικό» χώρο της Χρυσής Αυγής. Εκεί έχουν δοθεί και δίνονταν άγριες μάχες από αριστερές οργανώσεις και antifa (κυρίως από τους πρώτους) μέχρι και λίγα χρόνια πριν. Μετά τη μετακόμιση των γραφείων της Χρυσής Αυγής, τα πράγματα (εκεί) έχουν ηρεμήσει…
Ωστόσο, η περιοχή παραμένει στις προσφιλείς των νεοναζί ομάδων λόγω της εύκολης επικοινωνίας με τα Εξάρχεια (όπου βρίσκονται οι αντίπαλοι) και λόγω των πολλών μικρών οικοδομικών τετραγώνων που διευκολύνουν τη διαφυγή. Τώρα τελευταία έχει προστεθεί και ένας ακόμη λόγος. Μένουν εκεί πολλοί μετανάστες από την Αφρική.
Οι ομάδες αυτές ουδέποτε αποδείχτηκε επίσημα ότι καθοδηγήθηκαν στις επιθέσεις τους από την (επίσημη) Χρυσή Αυγή. Μάλιστα σε πρόσφατη δίκη, κατηγορούμενος για επεισόδια στην Κυψέλη και στην Ομόνοια, ο Γιάννης Ανδράσκελας, αστυνομικός στο επάγγελμα(!), αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την οργάνωση παρ’ ότι εμπλέκεται σε άλλες δύο υποθέσεις επιθέσεων μελών της Χρυσής Αυγής (σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες).
Με τον «Περίανδρο» στη φυλακή (πληροφορίες λένε ότι είχε βρει καταφύγιο σε μέλη ομάδας «Σκινχέντς») και τον Κουσουμβρή (τον αποχωρήσαντα «δηλωσία» της οργάνωσης) να είναι ακόμη ο εφιάλτης τους, όλοι περίμεναν ότι οι σκουρόχρωμοι συμπολίτες μας θα κινούνται στην πόλη με περισσότερη ασφάλεια. Οτι η Χρυσή Αυγή με την αναστολή λειτουργίας της λίγα χρόνια πριν και την απορρόφηση ενός μεγάλου κομματιού της από τον ΛΑΟΣ είτε θα έσβηνε σαν οργάνωση είτε θα ξεπλενόταν μέσα από τον ΛΑΟΣ.
Κι όμως τα νέα γραφεία στη Σωκράτους (μετά την περιπλάνηση κοντά στα γραφεία του «Ελεύθερου Κόσμου») δεν έμειναν άδεια. Αντίθετα, νέα μέλη εμφανίστηκαν στην οργάνωση – οι περισσότεροι από τις ομάδες της μουσικής «Oi» που ήδη και στην Ελλάδα λειτουργούν ως «προπαιδευτήρια» νεοναζισμού.
Αν και στα χαρακτηριστικά των νεοναζί ομάδων είναι και η υπερτοπικότητα, εντούτοις σε δήμους του Πειραιά καταγράφηκε πρόσφατα ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο. Οπως λέει ο Γιάννης Αλμπάνης (Δίκτυο Υποστήριξης Προσφύγων, Μεταναστών) «πριν από δύο εβδομάδες στην επίθεση στου Ρέντη, εναντίον των Πακιστανών που ζουν μόνιμα εκεί, είμαστε σίγουροι πως συμμετείχαν και παιδιά από την ίδια περιοχή. Αυτό πρώτη φορά συμβαίνει».
Υπενθυμίζεται πως δύο χρόνια πριν, ομάδα 50-60 νεοναζί εξαπέλυσε πογκρόμ σε περιοχή της Νίκαιας όπου έμεναν Πακιστανοί εν είδει «θείας δίκης», επειδή ένας Πακιστανός είχε παρασύρει με το Ι.Χ. του ένα μικρό παιδί και το εγκατέλειψε.
Το ποδόσφαιρο
Τότε φάνηκε και κάτι ακόμη: η ποδοσφαιρική δεξαμενή μελών. Ούτως ή άλλως, λέει πανεπιστημιακός που ερευνά τις ομάδες αυτές, «η «Γαλάζια Στρατιά» (ένα «φαν κλαμπ» όλων των εθνικών ομάδων που μέλη της είχαν πρωτοστατήσει στα επεισόδια σε βάρος των Αλβανών) είναι μία πραγματικότητα. Θυμίζεται επίσης πως ο προερχόμενος από το Πατριωτικό Μέτωπο και υποψήφιος του ΛΑΟΣ στη Β΄ Πειραιά, Χ. Χαρίτος έχει στενή σχέση με συνδέσμους φιλάθλων του Ολυμπιακού.
Οσοι παρακολουθούν τη Χρυσή Αυγή και τις «Oi» ομάδες εκτιμούν πως η δράση τους θα καταγράφεται όλο και πιο βίαιη το επόμενο χρονικό διάστημα. Μάλιστα, οι πρόσφατες επιθέσεις «ήταν αναμενόμενες», λέει ο Γ. Αλμπάνης. «Πάντα κτυπούν παραμονές εθνικών επετείων. Περιμένουμε ότι επίσης κάτι θα κάνουν κοντά στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Η δράση ειδικά της Χρυσής Αυγής θα γίνει πιο έντονη, διότι ήδη νιώθουν την πίεση από τον ΛΑΟΣ προς τον δικό τους χώρο. Ετσι για να συσπειρώσουν τον κόσμο τους θα γίνουν πιο βίαιοι. Παράλληλα, όμως πολλοί νεαροί στις νεοναζί ομάδες νιώθουν και πιο προστατευμένοι με την κοινοβουλευτική ύπαρξη του ΛΑΟΣ». Ωστόσο, δημοσίως ο ΛΑΟΣ ποτέ δεν επεδίωξε να ταυτιστεί μαζί τους, παρά την αθρόα προσχώρηση στελεχών της Χρυσής Αυγής και του ΕΝΕΚ στο κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη. Και παρά τον ενισχυμένο ρόλο «πρώην» νεοναζί στον ΛΑΟΣ, ο Γ. Καρατζαφέρης προσπαθεί να θολώνει προς το παρόν τις σχέσεις του κόμματός του με τις σκληρές ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες και μονάδες.
Δράσεις νεοναζί ομάδων έχουν επίσης καταγραφεί τον τελευταίο χρόνο στη Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στο Ηράκλειο και στην Καλαμάτα.
Η γενιά των νεοναζί «Οi»
Ηρωάς τους, κάτι σαν Μεσσίας τους, ο Ιαν Στιούαρτ Ντόναλντσον, ο τραγουδιστής των «Σκριουντράιβερ» του «Oi» συγκροτήματος που στην περασμένη δεκαετία τα έκανε όλα. Από μουσική μέχρι πρωτοφανούς βιαιότητας επιθέσεις εναντίον όσων θάμπωναν το «όνειρό» τους για τη Λευκή Ευρώπη. Αν και Αγγλοι, πρώτοι οι Γερμανοί αστυνομικοί ασχολήθηκαν μαζί τους, όταν έπειτα από συναυλία στο Βερολίνο θεώρησαν χρέος τους να τσαλαπατήσουν όποιους σκουρόχρωμους έβρισκαν μπροστά τους.
Παραμονή της δίκης του, ο Ντόναλντσον τραυματίστηκε θανάσιμα σε αυτοκινητικό τροχαίο και έκτοτε οι οπαδοί του υποστηρίζουν ότι το τροχαίο είχε σκηνοθετηθεί από βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Τη δράση των «Oi» και τις υπόγειες διαδρομές τους με τους νεοναζί παρακολουθεί και ερευνά ο Χάρης Συμβουλίδης ήδη εδώ και χρόνια από φοιτητής Ιστορίας στην Αγγλία και με αφορμή τα ακροδεξιά κινήματα στον πόλεμο των Φόκλαντς.
Οι δίσκοι των «Σκριουντράιβερ» υπάρχουν βέβαια στα γραφεία της «Χρυσής Αυγής». Ωστόσο γενικά δίσκους «Oi» δεν είναι εύκολο να βρει κανείς. Τα δισκοπωλεία δεν τους διακινούν, αφού οι εταιρείες που τους διαθέτουν έχουν οι περισσότερες νεοναζιστικές δράσεις. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι της Registance Records στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα το γνωστότερο «Oi» συγκρότημα ήταν το «Εγκληματίες Πολέμου» του «Πόρκυ» (Παναγιώτη Ρουμελιώτη), αλλά τα τελευταία χρόνια η «Oi» σκηνή έχει εξαπλωθεί. Ομως, όπως λέει ο Χάρης Συμβουλίδης, το ενδιαφέρον είναι πως όλες οι συνεννοήσεις τους, από παραγγελίες δίσκων και νεοναζί «γκάτζετ» μέχρι προσκλήσεις για συναυλίες γίνονται σχεδόν αποκλειστικά μέσω Διαδικτύου. «Δεν πρόκειται δηλαδή για τους νεοναζί των προηγούμενων δεκαετιών, που ήσαν μάλλον λούμπεν τύποι. Πρόκειται για παιδιά που είναι εξοικειωμένα με τις επικοινωνιακές δυνατότητες του Διαδικτύου. Εχουν μπλογκς, κάνουν τσατ ακόμη και επιθέσεις οργανώνονται μέσω Δικτύου, όπως πρόσφατα στην Ισπανία σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Δεν είναι νεοναζί όσοι ακολουθούν την «Oi», αλλά όλοι οι νεοναζί ακούνε αυτή τη μουσική. Αλλωστε ο στίχος αρκεί. Οι περισσότεροι μιλούν για λευκούς καβαλάρηδες και εναντίον των μεταναστών, των εβραίων και των ομοφυλόφιλων. Είναι έντονα αντικαπιταλιστές, αντισυστημικοί (ο λαϊκισμός τους μοιάζει με αυτόν των σύγχρονων ακροδεξιών κομμάτων) αλλά και ιδιαίτερα συνωμοτικοί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και τις συναυλίες δεν μπορεί κάποιος να τις παρακολουθήσει, παρά μόνο όταν κάποιος τρίτος εγγυηθεί για την παρουσία του».