Η μία έκπληξη μετά την άλλη! Το πρωί ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση στο Προεδρικό Μέγαρο, έγινε στη Βουλή το πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, που έδωσε τον λόγο στον Συνήγορο του Πολίτη κ. Σπύρο Καμίνη και πολύ καλά έκανε! Και μετά η αλλαγή στις «καυτές» καρέκλες των υπουργείων με δοκιμασμένους πολιτικούς να τις παραδίδουν σε νέα πρόσωπα και να φεύγουν, μερικοί όχι μόνο από το κτίριο αλλά και από την πολιτική, λόγω μη επανεκλογής τους… Και το βράδυ, να γίνεται στο Μέγαρο Μουσικής απίστευτη κοσμοπλημμύρα! Οι μισοί για να δουν την πρωταγωνίστρια του θεάτρου μας κ. Νόνικα Γαληνέα στην «Εκατομμυριούχο» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, σε διασκευή και μετάφραση δική της, σε ένα μιούζικαλ γεμάτο πνεύμα και μουσική! Τα εισιτήρια να ‘χουν εξαντληθεί για τις υπόλοιπες παραστάσεις – ο Τήλεφος έχει εισιτήριο για αύριο Σάββατο, εντυπώσεις την Τρίτη, λοιπόν! Εκείνο το βράδυ στις 7/10 είχε έρθει για τη μία και μοναδική συναυλία που έδωσε στο Μέγαρο ο διεθνούς φήμης μεγάλος τραγουδιστής Salvatore Adamo, πρέσβης Καλής Θελήσεως του Ιδρύματος Δράσης κατά του Καρκίνου του Μαστού (Breast Cancer Fund) με πρόεδρο την κ. Ασπασία Γεωργίου Λεβέντη.
Τα έσοδα της συναυλίας θα πάνε για τους σκοπούς του Ιδρύματος και αυτό είναι μια εξήγηση για τη μεγάλη ζήτηση των εισιτηρίων, μόλις η συναυλία αναγγέλθηκε. Η άλλη είναι ότι με τα τραγούδια του Salvatore Adamo χόρεψε, ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε η γενιά του ’60 και του ’70, τότε που ο Σικελός – Βέλγος – Γάλλος τραγουδιστής με τη βραχνή ερωτική φωνή μεσουρανούσε, σημείωνε ρεκόρ πωλήσεων στη δισκογραφία, γέμιζε το «Οlympia» του Παρισιού, μετά την Εντίθ Πιαφ, τον Σαρλ Αζναβούρ, κοντύτερα στον Τζο Ντασσέν και στη «νουβέλ βαγκ» του τραγουδιού. Ασπρα και γκρίζα μαλλιά, ζευγάρια που ο χρόνος έκανε τον έρωτα αγάπη και συντροφικότητα ήλθαν «αγκαζέ» για να θυμηθούν, ακούγοντας και χειροκροτώντας, τον Adamo των αξέχαστων τραγουδιών. Στην είσοδο, στο πλευρό του γενικού διευθυντού του ΟΜΜΑ κ. Νίκου Μανωλόπουλου η πρόεδρος του ιδρύματος κ. Ασπασία Λεβέντη, με τα μέλη του Δ.Σ., υποδεχόταν τους καλεσμένους και τις επίσημες παρουσίες. Οι σκάλες και τα φουαγιέ πλατείας και θεωρείων πλημμυρισμένα από κόσμο, μόνη «σκιά» ότι δεν πρόλαβαν το τύπωμα του προγράμματος. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, αυτό δεν ήταν απαραίτητο, γιατί ο ίδιος ο Salvatore τα παρουσίαζε, μιλούσε γι’ αυτά, για την εποχή που τα τραγούδησε, με τον χρόνο να μην έχει αγγίξει καθόλου τον ίδιο, πέρα από τα γκρίζα μαλλιά του. Στα 65 του χρόνια παραμένει λεπτός, ευκίνητος, αεικίνητος. Βαλσάρησε, χόρεψε πιρουέτες ώς και βήματα του καν καν, οτιδήποτε πρόσθετε ρυθμό και κέφι στα τραγούδια του. Και μετά, αφού παρουσίασε τους μουσικούς του, με τους οποίους περιοδεύει ανά τον κόσμο, πήρε την κιθάρα του και στον φωτεινό κύκλο του προβολέα τραγούδησε, συχνά μαζί με το Francophone, όπως είπε, κοινό του Μεγάρου, τις επιτυχίες του: «Tombe la neige», «Les Filles du bord de mer», «La nuit», το εύθυμο «Vous permettez monsieur», μαζί με την πλατεία και τα θεωρεία. Και το ανεπανάληπτο «Je t’ aime» με την κορώνα πάθους του τέλους, σαν κραυγή και σαν επίκληση, μαζί που σήκωσε όλο το Μέγαρο όρθιο, να χειροκροτεί ξέφρενα! Δεν υπήρχε χάσμα γενεών, ίσως γιατί οι μεγάλοι αισθάνθηκαν και πάλι νέοι και γιατί τα νέα παιδιά που τον γνωρίζουν από τους δίσκους τους, ακούγοντάς τον, βλέποντάς τον να αλωνίζει τη σκηνή, καταλάβαιναν πόσο καλός καλλιτέχνης είναι, το ίνδαλμα των γονιών τους! Και εκείνος, επί δυόμισι ώρες στη σκηνή, θεαματικά φωτισμένη, με «ομίχλη» αρωματική, με προβολείς να καταυγάζουν την αίθουσα και τους θεατές, τραγούδησε με την ψυχή του. Και αφιέρωσε το νέο του τραγούδι στην Aspasie και στον σύζυγό της Georges Leventis, φίλοι του από καιρό, παρουσιάζοντας σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση το τραγούδι «Je t’ aime de plus en plus fort» – «Σε αγαπώ ολοένα και πιο δυνατά» – «μια ωδή στη ζωή», που έγραψε ειδικά για το Ιδρυμα, επηρεασμένος από το συρτάκι. Δεν το χόρεψε, γιατί ήταν μόνος στη σκηνή με τους μουσικούς του, αλλά το τραγούδησε ως Adamo που έχει πολλά κοινά με τον Zorbas! Στη μουσική μπήκαν και δύο μπουζούκια, ο Ανδρέας και ο Δημήτρης, όπως τους παρουσίασε. Πριν κλείσει η φωτιστική αυλαία είπε και το περίφημο «Inch’ Allah», που ζητούσαν από την αρχή επίμονα, γυναικείες φωνές. «Patience», όλα θα τα πούμε, τις καθησύχαζε ο Αdamo.
Ο ίδιος ο Salvatore έχει περάσει μια σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία, αλλά την ξεπέρασε, ανέρρωσε και γυρίζει ανά τας ηπείρους τραγουδώντας και χορεύοντας, σαν νέος που ήταν και που είναι. Μαζί του, ξανάνιωσε και το κοινό και όσοι δεν είχαν προλάβει να… ερωτευθούν με το «Je t’ aime» του, συνειδητοποίησαν τι σημαίνει να ‘σαι διαχρονικός καλλιτέχνης και πόσο μεγάλο ρόλο παίζει, εκτός από τη φωνή, το συναίσθημα και η μουσική! «Merci, sas efxaristo poly-poly», έλεγε και ξανάλεγε, υποκλινόμενος βαθύτατα, με το χέρι στην καρδιά. Ay revoir, αγαπητή Ασπασία και Ζορζ, Au revoir, Stavros Georgiannos – γιατί δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τον επιστημονικό σύμβουλο του Ιδρύματος κ. Σταύρο Γεωργιάννο, ογκολόγο, χειρουργό, εξειδικευμένο στην Αγγλία στον καρκίνο του μαστού και αγγειοχειρουργό, για την προσφορά του στο Ιδρυμα. Στην πρώτη σειρά του θεωρείου 8 η κ. Ασπασία Λεβέντη, ο σύζυγός της κ. Γεώργιος Λεβέντης με τα παιδιά τους, ο κ. Σταύρος Γεωργιάννος, που τιμήθηκε, μαζί με τον Adamo, με αναμνηστικές πλακέτες στο δείπνο που δόθηκε στο Ιντερκοντινένταλ, στο κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής, με σημαίνουσες προσωπικότητες καλεσμένες.
Και όταν καταλάγιασαν τα χειροκροτήματα και ο κόσμος ξεχύθηκε έξω στη χλιαρή οκτωβριανή νύχτα, ψηλά, στο πανό, ο Salvatore Adamo χαμογελούσε θαρρείς, για όλο αυτόν τον κόσμο, που σαν και αυτόν αγαπούν και συνεχίζουν…