Να μειωθεί η νομοπαραγωγή και τα ρουσφέτια διά των τροπολογιών, να διενεργείται δημόσια διαβούλευση πριν από την ψήφιση κάθε νομοσχεδίου, το οποίο θα συνοδεύεται από έκθεση ποιότητας για την αξιολόγηση των επιπτώσεών του, παρήγγειλε ο πρωθυπουργός.
Πράγματι, στη χώρα μας θεσπίζονται περίπου 100 νόμοι τον χρόνο (και χιλιάδες προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις) για να καλυφθούν οι αδυναμίες, οι ασάφειες, οι αντιφάσεις, οι επαναλήψεις προηγούμενων διατάξεων· για να αρθεί η αβεβαιότητα που δημιουργείται από τις ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων· για να εναρμονιστεί η νομοθεσία με εκείνη της Ε.Ε. ή για να αναπροσαρμοστεί στα νέα δεδομένα· αλλά και για να βολευτούν οι ημέτεροι, κυρίως με το σύστημα των τροπολογιών. Δεκάδες είναι οι ρουσφετολογικές ρυθμίσεις που καταθέτουν οι βουλευτές σε άσχετα νομοσχέδια για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα φίλων και «πελατών». Με τις συμφεροντολογικές παρεμβάσεις ένας απλός νόμος παραμορφώνεται τόσο από τις πολυάριθμες προσθήκες που καταντά τερατώδης. Και φυσικά φαυλοκρατικός, ανήθικος και βλαπτικός για το σύνολο. Πολυδαίδαλος και διάτρητος. Σαν τον ιστό της αράχνης. Που αιχμαλωτίζει τα μικρά έντομα, αλλά αφήνει τα μεγάλα αλώβητα να τον διατρυπούν.
Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του υπουργείου Εσωτερικών, η Βουλή «γεννά» ένα νομοθέτημα κάθε 55 ώρες. Σε βάθος 20ετίας, λέει η έρευνα, θεσπίστηκαν 2.178 νόμοι, 14.248 προεδρικά διατάγματα, 17.638 υπουργικές αποφάσεις, εν τω συνόλω 35.153 ρυθμίσεις. Ετσι, επί παραδείγματι, για το ασφαλιστικό, κατά τα λεγόμενα της κ. Πετραλιά, υπάρχουν 1.100 διατάξεις. Για τις κατασκευές, οι σχετικές διατάξεις αναπτύσσονται σε 130 τόμους (λέγεται από εταιρεία που ασχολείται με την ενημέρωση της νομοθεσίας). Κατακλείδα: μόνο 3 στους 10 νόμους ρυθμίζουν ουσιώδη θέματα, ενώ 8 στους 10 περιέχουν αντισυνταγματικές διατάξεις.
Η πολυνομία, μαζί με την απουσία υποδομής και σχεδίου για τη λειτουργία των υπηρεσιών, σε ένα κράτος με 5.000 νομικά πρόσωπα, υπουργούς, υφυπουργούς, γραμματείς και προέδρους με συναφείς αρμοδιότητες, εντείνει την εικόνα του χάους και της ακύρωσης κάθε νέου μέτρου.
Καλοδεχούμενη λοιπόν η απόφαση του πρωθυπουργού. Σε ό,τι αφορά την από εδώ και στο εξής νομοπαραγωγή. Τι γίνεται όμως με τις παλιές διατάξεις – πάνω από 70.000 σε ισχύ; Δεν θα έπρεπε όλοι οι νόμοι του ελληνικού κράτους να καταγραφούν, να καταργηθούν αυτοί που έχουν περιπέσει σε αχρηστία, να συγχωνευτούν, να απαλειφθούν αντικρουόμενες ρυθμίσεις, αντισυνταγματικές διατάξεις, να αναπροσαρμοστούν;
Η πεπατημένη είναι, όταν θέλουμε να γίνει σε ένα πεδίο, τομή, να σχεδιάζεται και να ψηφίζεται ένας νέος νόμος. Η λογική λέει, ότι πριν από κάθε ψήφιση νέου νομοσχεδίου (διότι οι νόμοι πρέπει να αναπροσαρμόζονται στα σύγχρονα δεδομένα) να διερευνώνται όλοι οι προϋπάρχοντες, και πάνω σε έναν ουσιώδη άξονα.
Οτι το δίκαιο προηγείται του νόμου. Δεν έχει κοινωνική αξία να ψηφίζονται νέοι νόμοι, αν αμφισβητείται η συναρμογή τους με το δίκαιο. Δεν χρησιμεύουν στον πολίτη οι πολλοί νόμοι. Υποβαθμίζουν τη δικαιοσύνη. Η κοινωνία δεν χρειάζεται πολλούς νόμους, χρειάζεται δίκαιους νόμους.