«Στην αρχή άνοιξε το κιτάπι με τα ραντεβού για να καταλάβω ότι έχει διασυνδέσεις. Μετά μου είπε «να σου δώσω τρεις μεζονέτες, μία για κάθε κόρη σου και μία για σένα». Του είπα να φύγει. Δυο μέρες μετά έρχεται με λευκή επιταγή, μου την πετάει και μου λέει «κατάλαβα ότι είστε εξαιρετική κυρία, συμπληρώστε όσα μηδενικά θέλετε και καταθέστε την σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα, αν δεν τα θέλετε εσείς». Εχασα τη φωνή μου. Σηκώθηκα αγριεμένη, όμως είχε αγριέψει και αυτός. Φώναζε «ποια νομίζεις ότι είσαι, διάσημη θες να γίνεις; Τι θες από μένα»; Οταν του είπα ότι απλώς κάνω τη δουλειά μου, μου επιτέθηκε. Τρεις συνάδελφοι ήρθαν και τον κράτησαν».
Συνεπής
Αυτά είχε πει -μεταξύ πολλών άλλων, εξίσου πιπεράτων και αποκαρδιωτικών- η Μαργαρίτα Καραβασίλη σε εκτενή συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πέρυσι τέτοιο καιρό στο περιοδικό ΟΙΚΟ της «Καθημερινής» (6/11/08), εν μέσω της θυελλώδους δίκης που είχε ξεκινήσει στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας: δικαζόταν για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του γενικού επιθεωρητή περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, του ανθρώπου που την είχε διαδεχθεί στην ηλεκτρική, όπως αποδείχθηκε, αυτή καρέκλα. Τότε δεν μπορούσε να γνωρίζει ποια θα ήταν η έκβαση της δίκης (ουσιαστικά τη δικαίωνε) ούτε βέβαια ότι ένα χρόνο αργότερα θα οριζόταν ειδική γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε ένα νεοσύστατο υπουργείο Περιβάλλοντος. Εδώ που τα λέμε, κάτι τέτοιο έμοιαζε τότε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα εκείνης της συνέντευξης (αφορούσε εμπλοκή σε πολύ γνωστή υπόθεση στην Πουνταζέζα Λαυρεωτικής), καθένας μπορούσε να καταλάβει σε ποιο πρόσωπο αναφερόταν η κ. Καραβασίλη. Οπως επίσης, όταν σε άλλα σημεία έκανε λόγο για στελέχη του ΥΠΕΧΩΔΕ που την πίεζαν να πάψει να ασχολείται με τις «καυτές πατάτες» του Ασωπού, του Λαυρίου και του Λαγονησίου, κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορούσε εύκολα να ανακαλύψει σε ποιους αναφερόταν. Προϋπόθεση όμως είναι να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι… Οχι, δεν άνοιξε ρουθούνι για τις αποκαλύψεις της Μαργαρίτας Καραβασίλη, ουδείς ενδιαφέρθηκε να ερευνήσει τα καταγγελλόμενα.
Αυτό πάντως η ίδια το περίμενε. Εάν κάτι είχε διαπιστώσει διατελώντας γενική επιθεωρήτρια περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν ότι… καλό το ενδιαφέρον για το περιβάλλον και οι έλεγχοι, αρκεί να μην «τσούζουν». Ο λόγος για τον οποίο είχε αποπεμφθεί από εκείνη τη θέση ήταν συνεπής με αυτή την «αρχή»: «Η κ. Καραβασίλη εξέφραζε δημοσίως πολιτικές θέσεις για το περιβάλλον χωρίς τη στοιχειώδη συνεννόηση με την πολιτική ηγεσία», έλεγε η επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ για την αποχώρησή της τον Ιούλιο του 2005 από το υπουργείο. Με άλλα λόγια, είχε παραβεί τον υπ’ αριθμόν ένα κανόνα της δημόσιας διοίκησης: τα εν οίκω μη εν δήμω.
Εάν μια φορά «μίλαγε» ως επικεφαλής των «Ράμπο του Περιβάλλοντος», τα τελευταία τρία χρόνια, από τη θέση του πολίτη πια, υπήρξε ασυγκράτητη. Κατέβηκε στον Ασωπό, συνασπίστηκε με τον οργισμένο πληθυσμό της περιοχής, πίεσε για ελέγχους στις βιομηχανίες. Η τραγωδία του Ασωπού ήταν ο κρίκος που την ένωσε με τους Οικολόγους Πράσινους, κόμμα με το οποίο κατέβηκε στις τελευταίες εκλογές.
Είναι προφανές όμως ότι δεν της αρκεί να «φωνάζει». Στην πρόσκληση της νέας κυβέρνησης για κατάθεση αιτήσεων για την πλήρωση των θέσεων των γενικών και ειδικών γραμματέων των υπουργείων, δήλωσε παρούσα. Το βιογραφικό της (είναι αρχιτέκτων – πολεοδόμος, έχει υπάρξει ακόλουθος περιβάλλοντος στο Συμβούλιο της Ε. Ε. κ. ά.) πέρασε το πρώτο ξεσκαρτάρισμα, πέρασε και το δεύτερο και μια μέρα άκουσε την ίδια την υπουργό Περιβάλλοντος κ. Τίνα Μπιρμπίλη στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να την καλεί στο υπουργείο. (Η κ. Καραβασίλη είχε πρωτομπεί στο ΥΠΕΧΩΔΕ επί υπουργίας Στ. Μάνου.)
Διάχυτη ευφορία
Είναι προφανές ότι αισθάνθηκε πάνω απ’ όλα δικαιωμένη. Η ταλαιπωρία της διήρκεσε αρκετά, δεν ήταν μόνο δικαστική και δεν της κόστισε μόνο τη δουλειά της. Η αίσθηση της ευθύνης όμως για τα νέα της καθήκοντα, σε μια αναβαθμισμένη πια υπηρεσία επιθεωρητών περιβάλλοντος, ήδη υπερισχύει. «Εχω απόλυτη επίγνωση ότι τα πράγματα είναι δύσκολα» λέει η Μαργαρίτα Καραβασίλη σήμερα στην «Κ». «Χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί η υπηρεσία, να προχωρήσουμε ταχύτατα σε αυτεπάγγελτους ελέγχους. Ευτυχώς βλέπω ότι υπάρχει η πολιτική βούληση να προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο και η περιοχή του Ασωπού αποτελεί προτεραιότητα».
Η είδηση κυκλοφόρησε ταχύτατα στους κόλπους οργανώσεων και φορέων που δραστηριοποιούνται στις «κόκκινες ζώνες» της χώρας, αλλά και ανάμεσα σε απλούς πολίτες με περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Η ευφορία ήταν διάχυτη: «Επιτέλους, μια καλή είδηση», όπως έγραψε κάποιος σε ένα διαδικτυακό φόρουμ. «Αισθάνομαι την εμπιστοσύνη και την αγάπη της κοινωνίας πολιτών, και αυτό με γεμίζει με ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη. Ας φτιάξουμε μια κοινωνική συμμαχία και ας πολεμήσουμε όσους καταστρέφουν το περιβάλλον», καταλήγει η ίδια.