Γραμματα Αναγνωστων

7' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πρόταση αξιοποίησης της Ακτής Σαρωνικού

Κύριε διευθυντά

ΗΕλλάδα διαθέτει ένα μαργαριτάρι το οποίο έχει αφήσει αναξιοποίητο. Την ακτή Σαρωνικού της Αττικής με το μοναδικό κλίμα, τη στρατηγική τοποθέτηση στην Ανατολική Ευρώπη και Μεσόγειο και βέβαια τη γειτνίαση με την Αθήνα, η οποία έχει την Ακρόπολη, τα μουσεία, την όπερα, το Μέγαρο Μουσικής, πολλά καλά ξενοδοχεία, τη γραφική Πλάκα, νυκτερινή ζωή, καλά νοσοκομεία και γενικά ό,τι χρειάζεται για να αποτελεί πόλο έλξης.

Είναι τραγική παράλειψη προηγούμενων κυβερνήσεων ότι έχουν αφήσει αναξιοποίητα επί πολλά χρόνια το Ελληνικό (6.300 στρέμματα), την επί δεκαετίες χέρσα έκταση στον όρμο του N. Φαλήρου (360 στρ.), τις πρώην αλυκές Αναβύσσου (1.600 στρ.) και τη νήσο Φλέβες (1.200 στρ.).

Ηλθε επιτέλους η ώρα να αξιοποιήσουμε και να προβάλουμε αυτή την πανέμορφη ακτή που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις διάφορες Costa del sol, Costa Perla, Costa Bianca, Cote d’ Azure και βέβαια από το Ντουμπάι, που βρίσκεται στο μέσο του πουθενά, με θέα την έρημο και θερμοκρασία 50 βαθμούς Κελσίου, το οποίο όμως πούλησε ακίνητα αξίας 19 δισ. ευρώ στους πρώτους 9 μήνες του 2012!

Για την ανάπτυξη του Ελληνικού θεωρώ ότι πρέπει να αξιοποιηθεί η εμβριθής μελέτη την οποία εκπόνησε ο κ. Σπύρος Πολάλης, αρχιτέκτων καθηγητής του Χάρβαρντ, η οποία προβλέπει ένα κεντρικό χώρο πρασίνου και αθλητικών εγκαταστάσεων με 5 δακτύλους, οι οποίοι σχηματίζουν 5 αυτοτελείς χώρους που μπορούν να ανατεθούν χωριστά. H πρότασή μου είναι, σε πρώτη φάση, να αναζητηθούν 4 επενδυτές για συγκεκριμένες ρεαλιστικές χρήσεις: Συνεδριακό κέντρο 5.000 θέσεων και ξενοδοχεία στον χώρο κοντά στον σταθμό του μετρό της Αργυρούπολης, που προσφέρει τη δυνατότητα πρόσβασης στην Ακρόπολη, στο κέντρο της Αθήνας και τα ξενοδοχεία του σε 14 λεπτά. Εμπορικό κέντρο πολυτελείας κοντά στον σταθμό του μετρό Ελληνικού. Στην παραλιακή ζώνη δημιουργία ενός νέου Μονακό της Ανατολικής Ευρώπης, με καζίνο, ξενοδοχεία, πλαζ, εστιατόρια, night club κ.λπ. Κατασκευή 12ώροφων πύργων πολυτελών κατοικιών, με τη μαγευτική θέα του Σαρωνικού, στον χώρο που προβλέπει η μελέτη, που θα απευθύνονται σε διεθνείς αγοραστές, σαν αυτούς του Ντουμπάι.

Η αναγκαία έκταση να παραχωρηθεί για π.χ. 49 χρόνια, σύμφωνα με τον νόμο 3986/2011 περί επιφάνειας, για να μη θεωρείται η εκμετάλλευση «ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας», με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Σε μικρό τμήμα του χώρου του όρμου του N. Φαλήρου, που καλύπτει η μελέτη του κ. Ρέντζο Πιάνο, προτείνω να ανατεθεί με αντιπαροχή η κατασκευή 4 δωδεκαώροφων πύργων πολυτελών κατοικιών με σκοπό οι 2 που θα περιέλθουν στο Δημόσιο να λειτουργήσουν ως ξενοδοχεία time sharing. Τα διαμερίσματα αυτών των πύργων με τη μοναδική θέα στην Ακρόπολη και στον Σαρωνικό να διατίθενται δωρεάν για 2 εβδομάδες τον χρόνο, επί μια δεκαετία, σε όλους τους κατόχους βραβείων Νομπέλ ή άλλων βραβείων ευποιίας, ηθοποιίας, μουσικής, διακεκριμένους Ολυμπιονίκες, κ.ά., το πήγαινε – έλα των οποίων θα εξασφαλίσει μια συνεχή διεθνή προβολή της Ακτής Ονειρο…

Μια ακόμη πρόταση είναι να επιχωθούν τμήματα της παραλίας των Δήμων Παλαιού Φαλήρου, Καλαμακίου, Αλίμου, Ελληνικού, Γλυφάδας, Βούλας και Καβουρίου της Βουλιαγμένης σε βάθος θάλασσας μέχρι 5 μ. για να δημιουργηθεί γη κατά το προηγούμενο του N. Φαλήρου. Το 30% αυτής να δοθεί στους δήμους για δημιουργία πλαζ, μαρινών, αθλητικών εγκαταστάσεων κ.λπ., το 20% για δρόμους και το 50% να πουληθεί για την κατασκευή κατοικιών, με μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος 4 μ. για να μην κλείσουν τη θέα στη θάλασσα. Αν επιχωθούν 2.000.000 τ.μ. το καθαρό κέρδος για το Δημόσιο θα είναι 5 πολύτιμα δισ. ευρώ.

Καλείται η κυβέρνηση να μελετήσει την πρόταση σοβαρά και να ενεργήσει αναλόγως.

Ιωαννης Τσαχαγεας

Συνταξιούχοι για 30-40 χρόνια: Θρίαμβος!

Κύριε διευθυντά

Ηδημοσιοποίηση των αναλυτικών στοιχείων που αφορούν στους συνταξιούχους από διάφορες αιτίες, μάλλον θα πρέπει να αφυπνίσει το πλήθος όσων πίστευαν πως το «παραμύθι» που ζούσαμε τόσα χρόνια θα είχε ευχάριστο τέλος. Ατομα που σε οποιαδήποτε άλλη –σοβαρή– χώρα θα ήσαν αναγκασμένοι να παραμείνουν στην εργασία τους, ιδιαίτερα όταν αυτή ήταν περισσότερο εξασφαλισμένη από άλλων, εισπράττουν τις συντάξεις που τους αναλογούν, έστω με τις περικοπές λόγω πρόσκαιρου τερματισμού καταβολής εισφορών και των μειώσεων που εκ των υστέρων επιβλήθηκαν και θα συνεχίσουν να τις απολαμβάνουν για 20 και περισσότερα χρόνια, μιας και η ηλικία τους είναι τέτοια που πιθανολογεί μερικές δεκαετίες επιβίωσης (ευχόμαστε με ανεκτό επίπεδο υγείας). Το «επίτευγμα» αυτό δεν είναι τυχαίο. Το μέχρι χθες πελατειακό σύστημα της Ελληνικής «Δημοκρατίας», στην οποία όλοι είναι «ίσοι» πλην μερικών που είναι περισσότερο από τους άλλους, επέτρεψε, με μια σειρά διαχρονικών νομοθετημάτων, σε πείσμα της «ισότητας», σε δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένων, με υψηλές, λογικές ή και χαμηλές εισφορές, έναντι των συνολικών τους απολαβών, να επιλέξουν την «έξοδο» από τον εργασιακό χώρο, επιτρέποντας σε πολλούς από αυτούς να συνεχίσουν να εργάζονται, είτε ως μισθωτοί είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες (προκειμένου να μην υποπέσουν στις περιπτώσεις των περικοπών συντάξεων). Το ζήτημα της αναντιστοιχίας εισφορών (επί έτη ασφάλισης) και του προσδόκιμου ζωής των δικαιούχων συντάξεως ουδόλως απασχόλησε τους «γαλαντόμους» και τους εκάστοτε χειροκροτητές τους. Η ουσιαστική «απαγόρευση» από εδώ και στο εξής των χρηματοδοτήσεων των ασφαλιστικών φορέων πέραν ενός συγκεκριμένου ορίου, εισάγει νέα δεδομένα στο ασφαλιστικό σύστημα. Χωρίς αμφιβολία, μιας και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, οποιαδήποτε αύξηση των συνταξιούχων, ιδιαίτερα προ της πλήρους ασφαλιστικής ηλικίας, δυναμιτίζει την ανισορροπία του συστήματος. Εξαιτίας μη λήψης επαρκών μέτρων, π.χ. της ανισότητας των εισφορών μεταξύ διαφόρων κλάδων και της αρνητικής σχέσης ασφαλιστικού «κεφαλαίου» και προβολής των μελλοντικών καταβολών, νέες μειώσεις είναι μάλλον αναπόφευκτες. Εξάλλου, η ύπαρξη εκατοντάδων χιλιάδων απασχολουμένων χωρίς την οποιαδήποτε ασφάλιση (στοιχεία ελέγχων ΣΕΠΕ), με «επιχειρηματίες» που εμπαίζουν τη νοημοσύνη μας, μάλλον πρέπει να προβληματίσει τους διάφορους που «περί άλλα τυρβάζουν», εξαντλώντας την επαναστατική τους διάθεση σε παραπομπές του τύπου «όταν θα έλθουμε εμείς στα πράγματα…».

Δημητρης Ν. Πατσακης

Τιμολέων Λούης

Κύριε διευθυντά

Στο άρθρο σας της Τετάρτης 25 Σεπτεμβρίου (οπισθόφυλλο) σχετικά με την εγκατάλειψη των παλαιών γραφείων της Ν.Δ. στην οδό Ρηγίλλης 18, προφανώς εκ παραδρομής αναφέρεται, και μάλιστα δύο φορές, ο τότε γενικός διευθυντής της Ν.Δ. ως Τιμολέων Λούλης αντί του ορθού Τιμολέων Λούης. Ο Τ. Λούης, πρώτος (επί τιμή) γ. διευθυντής της Ν.Δ., ο οποίος υπήρξε εξάλλου και ο αρχιτέκτονας της διοργάνωσης του κόμματος αυτού επί συγχρόνων τεχνοκρατικών βάσεων –στην αρχική τουλάχιστον φάση του– υπήρξε πράγματι εκείνος που σε σύντομο χρόνο εξόπλισε και άνοιξε, κατά υποδειγματικό τρόπο, τα πρώτα αυτά γραφεία της Ν.Δ. Ο Τ. Λούης, στην συνέχεια, κατόπιν προτροπής του Γεωργίου Ράλλη (και κατά τα πρότυπα της Adenauer Stiftung), υπήρξε ο ιδρυτής πρόεδρος του Κέντρου Πολιτικής Ερευνας και Επιμόρφωσης (ΚΠΕΕ) το οποίο εμφύσησε τις σύγχρονες ιδέες του προοδευτικού φιλελευθερισμού στο κόμμα της Ν.Δ., με την οργάνωση πολυφωνικών πάντοτε συνεδρίων, τη διεξαγωγή για πρώτη φορά στην Ελλάδα πολιτικών δημοσκοπήσεων, τη συνεχή έκδοση του πολύ σημαντικού για τον χώρο αυτό μηνιαίου περιοδικού «Επίκεντρα» κ.ά. Ο Τ. Λούης υπήρξε ένας χαρισματικός, αν και χαμηλών τόνων, παραδειγματικός Ελληνας πολίτης, που προσέφερε πολλά στη χώρα του τόσο κατά την Κατοχή όσο και μετέπειτα.

Φαιδων Στρατος – πρώην πρόεδρος ΚΠΕΕ

Γ. Δροσίνης

Κύριε διευθυντά

Διαβάζοντας το ρεπορτάζ της κ. Ολγας Σελλά, ήθελα να προσθέσω κι εγώ με οδύνη τη λέξη «βοήθεια» αντικρίζοντας την εξαθλίωση του ιστορικού Πύργου των Γουβών, που είχε κληρονομήσει ο Γεώργιος Δροσίνης στους Ωρεούς της Ευβοίας από τον παππού του. Ο πρώτος κάτοχος ήταν ο Ιμπραήμ αγάς. Βέβαια και ο Δροσίνης, που ήταν 18 ετών όταν πρωτομπήκε στον πύργο, έκανε καιρό για να τον αναπαλαιώσει και να γίνει αυτό που έγινε. Γι’ αυτό και είχε γράψει αυτό το τετράστιχο:

Αχαρος θα σου φανεί ο παλιόπυργος / Μα κρατάει απόκρυφη τη χάρη / Και το στρείδι τι είναι; Ενας ξερόλιθος! / Κι όμως μέσα κλει μαργαριτάρι

Συγχαρητήρια στην κ. Σελλά, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία για μια φορά ακόμη να ασχοληθώ με τον αγαπημένο μου ποιητή. Εχω γράψει το θεατρικό έργο «Μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη. Γεώργιος Δροσίνης, μια εποχή – μια παρουσία» με πρωταγωνιστή τον εξαίρετο ηθοποιό Μανώλη Δεστούνη, που παίχτηκε με επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα στην Αθήνα και το καλοκαίρι, στις 6 Ιουνίου, στο Βεάκειο του Πειραιά και στις 9 του Σεπτέμβρη στα Μενάνδρεια 2013 του Δ. Κηφισιάς με ξεχωριστή επιτυχία και θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν είχα την τιμή να σας είχα κοντά μου μία από αυτές τις φορές. Προσωπικά θα εξακολουθήσω να αναφέρομαι στον Δροσίνη όπως έχω κάνει πάρα πολλές φορές, με την ελπίδα να μη σβηστούν τα ίχνη της γήινης παρουσίας ενός σημαντικού τέκνου της Ελλάδας, όπως υπήρξε αυτός.

Τουλα Μπουτου

Αρχαία Ελληνικά

Κύριε διευθυντά

Αξίζει να αφιερώσετε λίγο χώρο της εφημερίδας σας –είναι άλλωστε και δική μου!– γι’ αυτό που σήμερα λέγεται νέα συζήτηση για τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών. Ιδού, λοιπόν, τι συμβαίνει, στις μέρες μας στην Εσπερία: στο φλαμανδικό δημόσιο σχολείο Jan Van Ruusbroec των Βρυξελλών και ειδικότερα στην τάξη την αντίστοιχη με την ελληνική B΄ Λυκείου η δυσκολότερη κατεύθυνση περιλαμβάνει –πλην των μαθημάτων κορμού– Μαθηματικά και Αρχαία Ελληνικά, με 6 και 4 ώρες εβδομαδιαίως, αντίστοιχα. Την κατεύθυνση αυτή –εφέτος– την παρακολουθούν 9 μαθητές, από σύνολο περίπου 100 μαθητών της τάξης. Υπάρχει και άλλη, επίσης δύσκολη, κατεύθυνση με Μαθηματικά και Λατινικά, και πάντως όλες οι κατευθύνσεις χωρίς φροντιστήρια.

Τα σχόλια, νομίζω, περιττεύουν.

Φονη Παγωναρη – Αντωνιου – Παιανία

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή