Μ’ ένα τελετουργικό που διήρκεσε επτά μέρες έστησε την εικαστική της παρέμβαση η Μαρία Τσαγκάρη στην 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Γονατισμένη στο δάπεδο «κέντησε» σε μια επιφάνεια 30 τ.μ. το «χαλί» της πίστης, της ευχαριστίας και της προσφοράς με στάχτη που συνέλεξε καίγοντας 1,2 τόνους ξύλα. Με ένα αντίστοιχο μικρό τελετουργικό θα διαλύσει την εικαστική της παρέμβαση την ερχόμενη Παρασκευή (4 μ.μ.) στη λήξη της Μπιενάλε, σηματοδοτώντας το εφήμερο και το παροδικό της ζωής, το τέλος αλλά και την αφετηρία, την αναγέννηση και τη δημιουργικότητα.
Συμβολική η δράση για τη διεθνή εικαστική διοργάνωση «Παλιές Διασταυρώσεις-Make it New II» του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης που έφθασε στο τέλος της έπειτα από τέσσερις μήνες λειτουργίας. Πενήντα καλλιτέχνες από 25 χώρες στην κεντρική έκθεση «Παντού αλλά Τώρα» επιμελήθηκε η Αντελίνα Φον Φίστενμπεργκ, πάνω από 200 καλλιτέχνες σε όλες τις εκθέσεις του κεντρικού προγράμματος με σύμπραξη πέντε μουσείων, εικαστικές δράσεις, περφόρμανς, εργαστήρια και εκπαιδευτικά προγράμματα είναι ο συνοπτικός απολογισμός της εικαστικής γιορτής που συγκέντρωσε πάνω από 50.000 επισκέπτες και εγκωμιαστικές δημοσιεύσεις, οι περισσότερες στον διεθνή Τύπο.
«Η ανταπόκριση των ξένων, η επισκεψιμότητα, οι συνέργειες και συνεργασίες, η διάχυσή της στο κέντρο της πόλης (για πρώτη φορά εντός της ΔΕΘ), δείχνουν ότι η φετινή Μπιενάλε δεν ήταν απλώς πιο ολοκληρωμένη από τις άλλες, αλλά πέτυχε τον στόχο της: να βάλει τη Θεσσαλονίκη στον χάρτη των διεθνών εικαστικών διοργανώσεων, να αναδείξει το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης, να προχωρήσει τον διάλογο με άλλες χώρες κυρίως της Μεσογείου και να εξασφαλίσει συνέργειες, ανταλλαγές, εμπειρία και γνώση», αναφέρει η πρόεδρος του Δ.Σ. του ΚΜΣΤ, Κατερίνα Κοσκινά.
Στην τελετουργική διαδικασία η Μαρία Τσαγκάρη θα συλλέξει τη στάχτη σε βάζα. «Η εικαστική εγκατάσταση επιλέχτηκε ακριβώς για τον εφήμερο χαρακτήρα της», εξηγεί στην «Κ». «Η καύση αντιπροσωπεύει τον θάνατο και η στάχτη -ένα υλικό που προέρχεται από τον θάνατο του άλλου- το εφήμερο, την παροδικότητα της ανθρώπινης ζωής, το ένστικτο του θανάτου και κυρίως τον φόβο και την απειλή για επιστροφή στην ενόργανη ύλη. Στην πραγματικότητα το έργο δεν τελειώνει με τον θάνατό του. Με τη στάχτη κάτι νέο θα ξαναγεννηθεί». Μια νέα Μπιενάλε (2015) σίγουρα, καθώς έχει εξασφαλισμένη τη χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ) για το τρίπτυχο που αφουγκράζεται το ρευστό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι στη Μεσόγειο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Το ερώτημα μέχρι τότε είναι αν θα αντέξει ο διοργανωτής (ΚΜΣΤ) που προσπαθεί να επιβιώσει με τη χαμηλότερη όλων των εποχών επιχορήγηση (500.000 για το 2014 έναντι 700.000 του ’13) και με χορηγία που έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο των πολιτιστικών οργανισμών της Θεσσαλονίκης.
* Τελευταίες ξεναγήσεις: Κεντρική έκθεση «Παντού αλλά Τώρα», Περίπτερο 6 (ΔΕΘ), Κυριακή 26/1, 12.00 και 13.30