Τον Σίγκμαρ Γκάμπριελ ακολουθεί η φήμη ότι είναι πάντα σε θέση να χύσει την καρδάρα με το γάλα. Στο επιτελείο του τρέμουν διαρκώς «τη χοντράδα». Τον περασμένο Μάρτιο, κατάφερε να βγάλει από τα ρούχα τους τους Ισραηλινούς, κατηγορώντας τους ότι έχουν εγκαθιδρύσει στη Δυτική Οχθη «καθεστώς απαρτχάιντ». Τα γερμανικά ΜΜΕ του επιτέθηκαν και μαζεύτηκε. Παραμένει, ωστόσο, όπως είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν και οι Ελληνες, ανεξέλεγκτος.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βρίσκεται 30 χρόνια στην πρώτη γραμμή της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι ο αυτοέλεγχος, οι λίγες «εκρήξεις» του υπηρετούσαν πάντα σκοπιμότητες. Ξέρει να μετράει τα λόγια του, αλλά και τις διαρροές του, και δεν είναι τυχαίο πως στο Βερολίνο εκτιμούν ότι σκόπιμα διέρρευσε το έγγραφο στο Spiegel για να μετρήσει αντιδράσεις.
Η διαρροή αποκαλύπτει το δίλημμα ενώπιον του οποίου βρίσκεται η γερμανική κυβέρνηση. Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες είναι σύμφωνοι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα πρέπει να στηριχθεί, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση κρίνεται μη συνεργάσιμη. Εχοντας επίγνωση της εύθραυστης πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, καταλαβαίνουν ότι αυτό θα πρέπει να γίνει πριν από τις ευρωεκλογές, εκεί βρίσκεται η πολιτική σημασία του εγγράφου. Ωστόσο, κανείς –ούτε και ο Σόιμπλε– δεν έχει καταλήξει στο πώς θα γίνει αυτό, οι Γερμανοί κάνουν ακόμη σενάρια.
Στην Ελλάδα, η διαρροή του εγγράφου του γερμανικού ΥΠΟΙΚ και οι δηλώσεις του Γκάμπριελ, που μας κατέτασσε στην ίδια μοίρα με τη Σιέρα Λεόνε, ερμηνεύθηκαν ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Προσυνεννόηση δεν υπήρξε και στην πραγματικότητα, στη Γερμανία, ελάχιστη σημασία έδωσαν στις αιχμές του Γκάμπριελ κατά της Ελλάδας. Μόνο στη χώρα μας έγιναν θέμα.
Ο Γκάμπριελ είπε όσα είπε σε ένα brainstorming του SPD για τις ευρωεκλογές, στο οποίο είχαν προσκληθεί ο Μάρτιν Σουλτς και ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας. Ο τελευταίος δεν ήταν καθόλου ευγενικός. Ωστόσο, ούτε ο Σουλτς ούτε, πολύ περισσότερο, ο Γκάμπριελ ήταν διατεθειμένοι να επιτρέψουν να διολισθήσει το κόμμα τους σε αναζητήσεις μιας άλλης ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι σε εκείνη της Μέρκελ. Θεωρούν την κυριαρχία της καγκελαρίου στο πεδίο αυτό απόλυτη στο γερμανικό κοινό και πιστεύουν επίσης πως αν προσπαθήσουν να την αμφισβητήσουν, μόνο να χάσουν έχουν.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι, και το επισήμανε πρώτη η «Welt» που ανέδειξε τις δηλώσεις Γκάμπριελ, ότι ο πρόεδρος του SPD υπερασπίστηκε την πολιτική της Μέρκελ. Οσο για την Ελλάδα και την παγκόσμια τράπεζα, το είχε ξαναπεί τον Μάιο του 2012 σε συνέντευξη στη «Zeit» και του φάνηκε ότι ταιριάζει. Κανείς δεν κατάλαβε τις επιπτώσεις, ούτε καν στο γραφείο του που έκρινε περιττή την απομαγνητοφώνηση. Το ότι ο «Ζίγκι» είχε κάνει την «πατάτα» το κατάλαβαν μόλις τη Δευτέρα το απόγευμα, μετά τις οχλήσεις γερμανικών θεσμικών παραγόντων από την Αθήνα.