Η «Πολιτιστική» του ’97 μας στοιχειώνει ακόμη

Η «Πολιτιστική» του ’97 μας στοιχειώνει ακόμη

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997 ιδρύθηκε το 1993, αλλά δεν σταμάτησε να λειτουργεί, ως ώφειλε, λίγο μετά το τέλος της αποστολής του. Διατηρήθηκε εν ζωή δεκαπέντε έτη –τόσο διήρκεσε η διαδικασία εκκαθάρισής του (!)– στοιχίζοντας στο Δημόσιο πολλά εκατομμύρια ευρώ.Το οριστικό τέλος επετεύχθη το 2012. Με πολλή προσπάθεια, παλινδρομήσεις, εξωφρενικές καθυστερήσεις, μεγάλη απροθυμία από το πολιτικό σύστημα, αμέτρητες προσφυγές –από και προς τον Οργανισμό–, καταγγελίες χωρίς αρχή και τέλος, δικογραφίες επί δικογραφιών.

Και μόνο τα κατασκευαστικά έργα πρέπει να σημείωσαν ρεκόρ υπερτιμολογήσεων. Οταν δημοσιοποιήθηκε η έκθεση των ορκωτών λογιστών, οι υπερβάσεις έργων που καταγράφονταν άγγιζαν το 209%. Το Βασιλικό Θέατρο (μου θύμισε συνάδελφος από τη Θεσσαλονίκη) ξεκίνησε με προϋπολογισμό 3,5 δισ. δραχμές και έφτασε τα 9 δισ. δραχμές.

Γράφαμε επί έτη για το «σκάνδαλο της Πολιτιστικής» στις καλλιτεχνικές σελίδες· για ένα διάστημα υπήρξε αγαπημένο θέμα του ελληνικού Τύπου. Συζητήσεις για πρόσωπα που εμπλέκονται, για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, για πάρτι εκδόσεων που κατέληγαν στοίβες αδιάθετες σε αποθήκες κ.ο.κ. Και το κουβάρι ατασθαλιών, διαπλοκής, συμφωνιών κάτω από το τραπέζι, απλήρωτων λογαριασμών σε καλλιτέχνες (και από το εξωτερικό) που συμμετείχαν, αποζημιώσεων που δεν καταβλήθηκαν, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να μικραίνει μοιάζει να διογκώνεται. Η υπόθεση θα είχε περιπέσει σε ανακουφιστική, για τη συγκυβέρνηση, λήθη αν από καιρού εις καιρόν διάφορα δημοσιεύματα δεν φρόντιζαν να ενημερώνουν για την πορεία της. Ετσι και χθες διαβάσαμε στην «Ελευθεροτυπία» ότι «επιστράφηκε στην Αθήνα η δικογραφία για την έλλειψη κοινής υπουργικής απόφασης που θα επιτρέψει στο Δημόσιο να εισπράξει ασφαλιστικές εισφορές και αποζημιώσεις σχετικές με τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας – Θεσσαλονίκη 1997».

Δεν υπάρχει λόγος να εστιάσουμε στις δαιδαλώδεις νομικές παραμέτρους της ιστορίας, που κρατούν περίπου επί 17 χρόνια την υπόθεση ανοικτή. Δύσκολο να μη χρεώσει κανείς στο πολιτικό προσωπικό της τελευταίας εικοσαετίας τάσεις συγκάλυψης. Οσο και αν χρονίζουν οι δικαστικές υποθέσεις στη χώρα μας –και αυτό να συνιστά πρόβλημα– η διαλεύκανση της «Πολιτιστικής» είναι κυρίως θέμα πολιτικής βούλησης. Κι εν προκειμένω είναι σαφές ότι δεν υπάρχει.

Το 1997 (πριν και μετά) ήταν η εποχή που η «ευμάρεια» βρισκόταν στο απόγειό της, τα εκατομμύρια έφτιαχναν δεύτερο έδαφος, πάνω στο οποίο βάδιζαν δεκάδες αυτόκλητοι «συνδικαιούχοι» του δημόσιου χρήματος. Ο χορός από τις μίζες προκαλούσε ζάλη, αλλά οι αντοχές των συμμετεχόντων ήταν αξιοθαύμαστες.

Η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα ήταν μία από τις ευκαιρίες για άνετο πλουτισμό. Ασφαλώς και η κτιριακή υποδομή της πόλης ενισχύθηκε. Αλλά το κόστος ήταν δυσβάστακτο. Οχι μόνο με οικονομικούς όρους, αλλά και με κοινωνικούς και ηθικούς. Το φάντασμα της «Πολιτιστικής» τριγυρίζει ανήσυχο· και δεν θα αποσυρθεί αν δεν αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και οι υπεύθυνοι δεν καταβάλουν το τίμημα που τους αναλογεί. Ακόμη και ύστερα από 17χρόνια. Γιατί η ατιμωρησία δεν παραγράφεται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή