Αν τα αποκαλυπτήρια συνεχιστούν με τον τωρινό ρυθμό, με μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση να παραδίδεται στον εισαγγελέα και τη δημόσια χλεύη κάθε μέρα, θα χρειαστούν περίπου δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί αυτή η μελαγχολική ιστορία. Αλλά δεν θα συμβεί αυτό. Και όχι μόνο επειδή πολλοί μπαγαπόντηδες φρόντισαν να καλύψουν τα ανομήματά τους αποτελεσματικότερα απ’ ό,τι το Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης και το Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών – Αναδασωτών. Αλλά και επειδή, όπως θέλω να πιστεύω, δεν είναι διεφθαρμένες όλες οι εκατοντάδες των ΜΗΚΥΟ.
Και θέλω να το πιστεύω για τον ίδιο λόγο που θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι και ο καθένας μας προσωπικά αντέχει στους πειρασμούς και στις πιέσεις και οι άνθρωποι γύρω μας, με τους οποίους συνδιαμορφώνουμε ό,τι λέγεται κοινωνία, διατηρούν άθικτη την ποιότητά τους. Δίχως αυτή την πίστη, τα πάντα θα γκρεμίζονταν μέσα μας. Και τότε θα σωριάζονταν γρήγορα και έξω μας.
Δεν θέλω, λοιπόν, να πιστέψω ότι όλοι όσοι δραστηριοποιήθηκαν σε οργανώσεις προσφοράς (όπως τουλάχιστον βεβαίωνε ο τίτλος τους) είχαν στον νου τους την αρπαχτή· να φάνε και να πιούνε εις υγείαν των κορόιδων. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι πολλοί θέλησαν να βοηθήσουν· είτε για τη δασοπυρόσβεση πρόκειται είτε για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας ή του κιρκινεζιού – και, τώρα πια, των αστέγων και πεινώντων. Από μεράκι, από τη σιγουριά πως η φύση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της στις επιθέσεις του «πολιτισμού», από την αίσθηση πως ό,τι είναι κοινό, πρέπει να φυλάσσεται από τον καθέναν ξεχωριστά, ήταν και είναι πολλοί όσοι και χρόνο και χρήμα δαπανούν, και τη βολή τους χαλάνε για να δώσουν ένα χεράκι βοήθειας· και όχι για να βάλουν το χέρι τους βαθιά στον κρατικό κορβανά, φορώντας για καμουφλάρισμα τη στολή του εθελοντισμού.
Η λέξη εθελοντισμός φέρνει αυτόματα στον νου τους Ολυμπιακούς του 2004. Και το πρώτο που έχει να σημειώσει κανείς είναι η έκπληξη που του προκαλεί το γεγονός ότι πλέον, έπειτα από δέκα χρόνια και εκ του ασφαλούς, επικρίνουν τους αγώνες ακόμα και ορισμένοι που τους υμνούσαν τότε. Σαν κάτι να μυρίζονται ή να ξέρουν, και θέλουν να πάρουν προληπτικά τις αποστάσεις τους. Κοντά εξήντα χιλιάδες εθελοντές εκπαιδεύτηκαν το 2004, επιλεγμένοι από τους σχεδόν υπερδιπλάσιους που είχαν υποβάλει αίτηση. Με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν; «Αντικειμενικά» υποθέτω, έστω νοθευμένα με ολίγην «υποκειμενικίνη», ή μάλλον «κομματίνη», για να είμαστε ακριβέστεροι. Σίγουρα, πολλοί είχαν ταυτιστεί τότε με το «όραμα» και θέλησαν να βοηθήσουν ανιδιοτελώς στην υλοποίησή του. Αλλοι όμως ντύθηκαν εθελοντές αποβλέποντας σε κάτι υλικότερο, που δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί το μυστικό είναι δικομματικώς επτασφάγιστο. Ας μην κάψουμε πάντως χλωρά και ξερά μαζί. Γιατί, τώρα πια, δεν θα τρέξει να μας βοηθήσει το Εθελοντικό Σώμα Πυροσβεστών. Ασχολείται με τη φωτιά στα μπατζάκια του.