Πόσα πράγματα μπορούν να γεννηθούν με φωνή και πιάνο… Προχθές, στο Μέγαρο, στην αίθουσα Δ. Μητρόπουλου, συνέβη ένα μουσικό γεγονός, στέρεο, ως προς την οργάνωσή του, εύθραυστο, ως προς τη λεπτότητά του. Τα τραγούδια του Μάλερ από τον κύκλο «Το μαγικό κόρνο του αγοριού» (ή «Το θαυμαστό κέρας του αγοριού», αν επιλέξουμε μία ελαφρώς πιο λόγια εκδοχή, όπως είπε στην εισαγωγή της συναυλίας ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης) ήταν το δώρο. Ερμηνευτές, ο πιανίστας Θανάσης Αποστολόπουλος, ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος και η σοπράνο Λένια Ζαφειροπούλου. Μία τριάδα με καλλιτεχνική αρτιότητα που, τραγούδι το τραγούδι, «γέμιζε» την ατμόσφαιρα με εκείνη την παράδοξη, γκροτέσκα, βαθιά, σκοτεινή και σατιρική διάθεση που ξεχείλιζε από αυτά τα αριστοτεχνικά τραγούδια.
Θαύμασα και την ωραία εισαγωγή του Τίτου Γουβέλη (στη θέση του Νίκου Τσούχλου, που δεν μπόρεσε να είναι παρών), με τα ωραία ελληνικά του και το πλήθος των πληροφοριών. Οπως και τους ερμηνευτές, που κέντησαν αυτό τον γαλαξία με τη μεγαλοφυΐα του Μάλερ στο στυλ της δεκαετίας του 1890. Σε αυτήν την κόψη προς τον μοντερνισμό, τα τραγούδια βασισμένα σε λαϊκούς θρύλους, παραδόσεις, αλληγορίες και παραμύθια της μεσαιωνικής Γερμανίας, που συνέλεξαν και εξέδωσαν το 1805-08 οι Clemens Brentano και Achim von Arnim, με όλον τον κόσμο του Μάλερ οργανωμένο (φύση, ζώα, στρατιώτες, λυπημένοι εραστές, σάλπιγγες, νεκρά παιδιά, τρομπέτες, καλπασμοί) έφτασαν σε μας, το κοινό, σαν κραδασμοί, σαν μια παλίρροια αισθήσεων. Τέτοια ήταν η ομορφιά της ερμηνείας και του αποτυπώματός της.
Η Λένια Ζαφειροπούλου, σαν κύκνος, με την υπέροχη, καθαρή φωνή της, ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ώριμος, με έλεγχο, με συναίσθηση κάθε συλλαβής, έστεκαν ένθεν κακείθεν του Θανάση Αποστολόπουλου, που στην αρχή, μαζί με τον Τίτο Γουβέλη, μας δώρισαν αποσπάσματα από συμφωνίες του Μάλερ για πιάνο τέσσερα χέρια.