Η οξυτοκίνη, γνωστή και ως «ορμόνη του έρωτα», υπόσχεται να αποτελέσει δυνάμει θεραπεία για όσους πάσχουν από τη διατροφική διαταραχή, νευρική ανορεξία.
Σε πειράματα με ασθενείς που πάσχουν από ανορεξία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η οξυτοκίνη άλλαζε την τάση τους να προσκολλώνται σε εικόνες εύσωμων μορφών και παχυντικών φαγητών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να αποτελέσει θεραπεία κατά της μανίας τους να αντιμετωπίζουν με δίαιτα τις ανθυγιεινές εμμονές τους.
Η νευρική ανορεξία πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, κυρίως κορίτσια και νέες γυναίκες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προσβάλλει και άνδρες.
Εκτός από τα προβλήματα με το φαγητό και το σώμα τους, οι ασθενείς με ανορεξία συχνά έχουν κοινωνικές δυσκολίες, όπως άγχος και υπερευαισθησία σε αρνητικά συναισθήματα.
Από την εφηβεία
«Οι ασθενείς με ανορεξία έχουν μια σειρά κοινωνικών δυσκολιών, που ξεκινούν από την εφηβεία, πριν από την εμφάνιση της νόσου», εξηγεί η Τζάνετ Τρέζουρ, καθηγήτρια στο King’s College του Λονδίνου, η οποία εργάστηκε σε δύο μελέτες με τη χορήγηση της ορμόνης.
«Χρησιμοποιώντας την οξυτοκίνη ως δυνάμει θεραπεία για την ανορεξία, εστιάζουμε σε ορισμένα από τα υφέρποντα προβλήματα», συμπληρώνει.
Η οξυτοκίνη είναι μία ορμόνη που εκκρίνεται φυσικά στο πλαίσιο των ανθρώπινων επαφών, όπως το σεξ, η γέννα και ο θηλασμός.
Εχει δοκιμαστεί ως θεραπεία για διάφορες ψυχικές διαταραχές. Ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι έχει πλεονεκτήματα σε ανθρώπους με αυτισμό.
Στην πρώτη από τις δύο έρευνες, 31 άνθρωποι με ανορεξία και 33 υγιείς έλαβαν οξυτοκίνη ή ψεδοφάρμακο. Οι ερευνητές μέτρησαν την αντίδρασή τους σε εικόνες που σχετίζονταν με πάχος, θερμίδες και λεπτά σώματα. Αν είχαν ταχεία αντίδραση, σήμαινε ότι επικεντρώνονταν στις αρνητικές εικόνες.
Μετά τη λήψη της οξυτοκίνης, όμως, εστίαζαν λιγότερο σε εικόνες πάχους και φαγητού.
Στη δεύτερη παρόμοια μελέτη, οι ανορεξικοί που είχαν λάβει μία δόση οξυτοκίνης αντιδρούσαν λιγότερο στις εικόνες αηδίας, ενώ έδιναν έμφαση σε εικόνες οργής ή ευτυχίας.