Tsougdw: Το πρόβλημα που έχουν γνωστοί-άγνωστοι με τον Μανδραβέλη είναι ότι δεν γουστάρουν την άποψή του. Δημοκράτες…
– Gerogriniaris: Αλλο άποψη και άλλο εμπαθής παραπληροφόρηση. Διαφωνώ με τραμπουκισμούς. Αλλά τους καταλαβαίνω.
Στην κοινότητα του Twitter τα «ονόματα» είναι γνωστά. Η «Tsougdw» στηρίζει αναφανδόν τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο «Gerogriniaris» παρεμβαίνει πάντα εξ αριστερών καταγγέλλοντας όσους δημοσιογράφους και πολιτικούς τον «ενοχλούν».
Ο λόγος που επέλεξα να σας μεταφέρω τον διάλογό τους για την επίθεση που δέχθηκε ο Πάσχος Μανδραβέλης (κάτι «παλικάρια» τού έσπασαν το αυτοκίνητο) είναι για να καταδείξω στους μη ιντερνετικούς αναγνώστες μια βασική μομφή που αποδίδουν οι «συριζαίοι» του Διαδικτύου στο «σύστημα», όπως το αποκαλούν. Τη σκόπιμη παραπληροφόρηση που έχει στόχο τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Αυτή άλλωστε ήταν, όπως είδατε, η «αιτία» που ο συνάδελφος πρέπει να πληρώσει τα τζάμια του αυτοκινήτου του «και να ’ναι και ευχαριστημένος γιατί την επόμενη φορά θα πληρώσει και τα μούτρα του», όπως έγραψε κάποιος στο Facebook.
Για να δούμε, λοιπόν, πώς γίνεται αυτή η «παραπληροφόρηση» και πώς η «χειραγώγηση». Στην Ελλάδα σήμερα κυκλοφορούν τέσσερις εφημερίδες και τουλάχιστον δύο περιοδικά που μοιάζουν -αν δεν είναι- κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Τα έντυπα αυτά αναδεικνύουν καθημερινά και πρωτοσέλιδα ό,τι πει ο κ. Τσίπρας. Για τον «καταστροφικό ρόλο των τραπεζών», τις «μυστικές συμφωνίες του Σαμαρά με τους εταίρους του», την «ανθρωπιστική κρίση». Την ίδια στιγμή, στους δημοφιλέστερους ραδιοφωνικούς σταθμούς υπάρχουν κάθε μέρα εκπομπές που όχι μόνον αποδομούν την κυβέρνηση, αλλά την καθυβρίζουν σκαιότατα – χθες ενδεικτικά ο Γ. Τράγκας αποκάλεσε «σκρόφα» την κ. Μέρκελ και «σκυλάκι» της τον Αδ. Γεωργιάδη. Ακόμη δε και στις «καθεστωτικές» εφημερίδες, όπως τις αποκαλούν απαξιωτικά οι συριζαίοι, μπορεί κανείς καθημερινά να διαβάσει αναλύσεις που μόνον φυλοκυβερνητικές δεν είναι. Τυχαία επικαλούμαι το προχθεσινό άρθρο του Γ. Δελαστίκ στο «Εθνος», ο οποίος χαρακτήρισε «λογιστική απάτη» το πρωτογενές πλεόνασμα, «ψεύτη» τον πρωθυπουργό και ήγειρε το ενδιαφέρον ερώτημα αν έχουν συνυπολογιστεί στις «αλχημείες» τα ληξιπρόθεσμα χρέη έναντι των ιδιωτών. Συνιστά αυτό «καθεστωτική χειραγώγηση» ή πραγματική ελευθεροτυπία; Και γιατί άραγε η «μη καθεστωτική» «Αυγή» ουδέποτε φιλοξενεί έναν δεξιό Δελαστίκ που αποδομεί τις απόψεις Τσίπρα;
Αλλά ακόμη και όσοι επικαλούνται τον τάχα «βρώμικο ρόλο των καναλιών» είναι τουλάχιστον αφελείς να πιστεύουν ότι μετά την τόσο χυδαία επίθεση που έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια, π.χ. το Mega και ο ΣΚΑΪ, οι πολίτες κρέμονται κάθε βράδυ από το στόμα του Γ. Πρετεντέρη και του Μπ. Παπαδημητρίου για να διαμορφώσουν την άποψή τους. Υπάρχουν άλλωστε τόσα άλλα κανάλια που κάθε βράδυ καταγγέλλουν ως «καταστροφική» την πολιτική της Ν.Δ.
Πού θέλω να καταλήξω; Πολύ απλά, ότι είναι ανόητοι όσοι πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι που δεν ασπάζονται τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον παίρνουν γραμμή από κάποια σκοτεινά κέντρα, αλλά ότι επιπλέον έχουν και τη δύναμη να χειραγωγούν τους πολίτες. Και είναι αφελείς διότι δεν αντιλαμβάνονται ότι στη σημερινή εποχή οι πολίτες έχουν δεκάδες τρόπους να ενημερωθούν, επιλέγοντας ποιον και τι θα διαβάσουν και ακούσουν. Το γεγονός δε ότι η πλειονότητα των πολιτών εξακολουθεί να ενημερώνεται από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ δεν επιβεβαιώνει τίποτα άλλο πέραν της δυσπιστίας που εξακολουθεί να υπάρχει για τις μαγικές λύσεις που προτείνει ο κ. Τσίπρας.
Προφανώς δεν θα ισχυριστώ ότι τα ΜΜΕ είναι άγια – σε καμία χώρα δεν είναι. Αλλά αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι «συνωμοσιολάτρες» της Αριστεράς είναι ότι τα ΜΜΕ αδυνατούν σήμερα -και να θέλουν- να επιβάλουν μια άποψή τους αν αυτή δεν απηχεί όσα πραγματικά σκέφτονται και απασχολούν τους πολίτες. Κι επειδή κάποιοι εσχάτως ανακάλυψαν νέα συνωμοσία πίσω από την προβολή του «Ποταμιού», ας αναρωτηθούν γιατί στις παρέες τους τη συζήτηση μονοπωλεί το κόμμα του κ. Θεοδωράκη. Εξυπακούεται, τέλος, ότι στη δημοσιογραφία «δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, αλλά έντιμη υποκειμενικότητα», όπως εύστοχα έγραψε ο Ανδρ. Πετρουλάκης. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να είμαστε πολύ ευτυχείς που στη χώρα μας έχουμε σήμερα μια σπάνια πολυφωνία και όχι έναν Ερντογάν που εν μια νυκτί αποφάσισε χθες να κλείσει το Twitter φιμώνοντας δικτατορικά τους «Gerogriniarides» της γείτονος…