Η νοοτροπία που μας κρατά στάσιμους

Η νοοτροπία που μας κρατά στάσιμους

4' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι φαρμακοποιοί είναι σε αγωνιστική έξαρση. Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης απειλεί τα ιερά και τα όσια του λειτουργήματός τους. Απειλείται, πρώτα απ’ όλα, το κεκτημένο του μονοπωλίου που κατέχουν σήμερα στη διάθεση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Τι σημαίνει το ενδεχόμενο κατάργησης του μονοπωλίου; Οτι ο κάθε υποψήφιος αυτόχειρας θα μπορεί να αγοράζει τα κουτιά με τις ασπιρίνες από το σούπερ μάρκετ και μάλιστα σε τιμές που πιθανό να είναι κατώτερες από τις σημερινές, αφού το ισχύον σήμερα μονοπώλιο καθιστά τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα ακριβότερα κατά 27% εν σχέσει με την Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι, σε μια εποχή «ανθρωπιστικής κρίσης», όπως λέει και ο Τσίπρας, η προοπτική της αυτοκτονίας (με ασπιρίνες πάντα…) γίνεται ελκυστικότερη.

Φέρνει και άλλες αλλαγές το πολυνομοσχέδιο για τους φαρμακοποιούς. Απειλεί, επίσης, το ιδιότυπο σύστημα που ισχύει σήμερα και ορίζει το ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων. Θα μπορεί, δηλαδή, να ανοίγει ο καθένας το φαρμακείο του όποτε θέλει και για όσο θέλει. Συνεπώς, διευρύνεται το ωράριο μέσα στο οποίο ο κάθε επίδοξος αυτόχειρ θα μπορεί να βρει φθηνότερες ασπιρίνες για να θέσει τέρμα στη ζωή του. Επιπροσθέτως, υπάρχει και ο κίνδυνος να επιτραπεί ο συνεταιρισμός δύο φαρμακοποιών κατά το ποσοστό συμμετοχής που μπορεί ο καθένας και όχι κατά το υποχρεωτικό 50% για τον καθένα όπως ισχύει σήμερα. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί αυτό ενοχλεί τους φαρμακοποιούς. Ισως να είναι ζήτημα επαγγελματικής αξιοπρέπειας, η απώλεια της οποίας είναι γνωστό ότι προκαλεί πτώση της αυτοεκτίμησης του ατόμου, με αποτέλεσμα να ορθώνεται και πάλι μπροστά μας το φάσμα της αύξησης των αυτοκτονιών, αφού υπενθυμίζω ότι αν ψηφισθεί το νομοσχέδιο, είναι πιθανό να μειωθεί η τιμή της ασπιρίνης.

Ολα αυτά είναι σοβαροί λόγοι, φαίνεται να πιστεύει η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των φαρμακοποιών, ώστε η κυβέρνηση να διατηρήσει το σημερινό σύστημα, εξαιτίας του οποίου οι τιμές των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων είναι ακριβότερες κατά 27%. Αν είναι έτσι να σωθεί η αυτοεκτίμηση των φαρμακοποιών και να ελεγχθούν οι αυτοκτονικές τάσεις στην κοινωνία, γιατί όχι; Να, λοιπόν, γιατί φθάσαμε στο σημερινό σημείο. Βολευτήκαμε σε ένα σύστημα που ανήγαγε τη μονιμότητα της εργασίας και τη σταθερότητα του εισοδήματος σε υπέρτατες αξίες, ενώ καταδικάσαμε στο πυρ το εξώτερο τη δυνατότητα της ελεύθερης λειτουργίας των αγορών. Η ακινησία έγινε το ιδανικό μας και ρίζωσε στη νοοτροπία μας, ενώ η αναπόφευκτη αλλαγή των συνθηκών έγινε ανάθεμα και η προσαρμογή σε αυτές βαφτίστηκε «νεοφιλελευθερισμός».

Πώς τα καταφέραμε έτσι μέσα σε τριάντα-σαράντα χρόνια, ώστε σήμερα οι αυτονόητες προσαρμογές να θεωρούνται μεγάλες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες τσακωνόμαστε; Η απάντηση δεν είναι απλή, ένα στοιχείο της, όμως, εντόπισα προχθές στη στήλη του Ηλία Κανέλλη στην εφημερίδα «Τα Νέα» και πρέπει να σας το μεταφέρω. Ο Κανέλλης γράφει ότι, ενόψει εξεταστικής περιόδου, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου που έχει πρύτανη τον μεγάλο Πελεγρίνη, κυκλοφόρησε φυλλάδιο της ΕΑΑΚ (συνονθύλευμα ακροαριστερών οργανώσεων, που κατά κανόνα συμπορεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ) με το εξής σύνθημα: «Γράφουμε συλλογικά – Αλληλεγγύη και στην εξεταστική».

Οπως εξηγεί ο αρθρογράφος, οι συνδικαλιστές της ΕΑΑΚ ζητούν από τους φοιτητές να βοηθήσουν τους συνδικαλιστές να αντιγράψουν στις εξετάσεις, καθώς υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι οι καθηγητές, απηυδισμένοι από των δικτατορία του αριστερού συνδικαλισμού, σκοπεύουν να αρνηθούν το περιβόητο «δημοκρατικό 5» στους αδιάβαστους φοιτητοπατέρες και να τους κόψουν μαζικά. Επί της ουσίας, αυτό που ζητούν οι συνδικαλιστές της ΕΑΑΚ είναι ανισότητα στη μελέτη, ανισότητα στη δουλειά και την ικανότητα, ισότητα όμως στο πτυχίο. Και αυτή την κατάφωρη αδικία εις βάρος των καλύτερων έχουν το θράσος και την αναίδεια να την ονομάζουν «δημοκρατία» και «αλληλεγγύη».

Δεν πρόκειται για συμπτωματική έκφανση της κρατούσας αριστερίλας, που δεν πρέπει να δούμε ως κάτι περισσότερο από μια απλή γραφικότητα. Αντιθέτως, είναι κάτι που πηγαίνει πολύ βαθιά στην κοινωνία: το θράσος της ΕΑΑΚ είναι γερά εδραιωμένο σε ένα υπόβαθρο αποδοχής του εξισωτισμού και της ισοπέδωσης προς τα κάτω. Αν η εξιδανίκευση της ακινησίας έχει επικρατήσει σε σημείο ώστε να λέμε (καθ’ υπερβολήν) ότι η Ελλάδα είναι ο τελευταίος προμαχώνας της σοβιετικής νοοτροπίας, το οφείλει στο ότι πρώτα επιβλήθηκε στην ανώτατη εκπαίδευση, εκεί όπου θα έπρεπε να εξιδανικεύεται η αριστεία.

Αυτό μπορεί να αλλάξει ― τα πάντα αλλάζουν στη ζωή, εκτός από αυτά που έχουν πεθάνει. Οχι όμως από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται επιχειρήματα, επιμονή και πολλή δουλειά. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο χθες και το σήμερα είναι η θέληση να αλλάξουμε. Στην περίπτωση του καταγέλαστου φυλλαδίου της ΕΑΑΚ, αυτό που εκθέτει τη γελοιότητα της έκκλησης υπέρ της «αλληλεγγύης στην εξεταστική» είναι η αποφασιστικότητα των καθηγητών της Νομικής (αν πράγματι υπάρχει και αν αντέξει μέχρι τέλους) να ξεμπερδεύουν επιτέλους με την ταπεινωτική για τους ίδιους αλλά και για τους κανονικούς φοιτητές σύμβαση του «δημοκρατικού πέντε».

Το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση της αλλαγής στους όρους λειτουργίας των φαρμακείων. Αν οι συνδικαλιστές του κλάδου βρίσκονται σήμερα στην άβολη θέση να υπερασπίζονται με παιδαριώδη επιχειρήματα το κεκτημένο να πωλούν τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά 27% ακριβότερα (αδικία προφανώς εξοργιστική, σε καιρό κρίσης και περικοπών), αυτό οφείλεται στην επιμονή της κυβέρνησης να ανοίξει το επάγγελμά τους στον υγιή ανταγωνισμό. Για τον λόγο αυτόν, είναι σημαντικό να περάσει από τη Βουλή το νομοσχέδιο χωρίς αλλαγές που θα εξουδετερώνουν τη δραστικότητα των επιχειρούμενων μεταρρυθμίσεων. Θα είναι ένα ακόμη βήμα, από τα πολλά που χρειάζονται, για να αλλάξει κάποτε η νοοτροπία που μας κρατά στάσιμους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή