Την παραπομπή του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, το 1991, ζήτησε χθες ομάδα Ρώσων βουλευτών. Οπως δήλωσε ο βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Ιβάν Νικίτσουκ, οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία οδήγησαν το κόμμα του να ζητήσει τη δίωξη του 83χρονου Γκορμπατσόφ, με υπόμνημα στον γενικό εισαγγελέα, Γιούρι Τσάικα.
«Αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία μπορεί αύριο να συμβούν και στη Ρωσία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Νικίτσουκ. Στο παρελθόν, το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αποπειραθεί να κινήσει δικαστική δίωξη σε βάρος του τελευταίου ηγέτη της Σοβιετικής Ενωσης, χωρίς αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά, δύο βουλευτές του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν συνυπέγραψαν τη σχετική αίτηση. Η γενική εισαγγελία δεν είχε αντιδράσει μέχρι χθες το βράδυ στην πρωτοβουλία.
Αιτιολογώντας τα περί «προδοσίας», ο Νικίτσουκ υπενθύμισε ότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών είχε απορρίψει τη διάλυση της ΕΣΣΔ, στο σχετικό δημοψήφισμα του Μαρτίου του 1991. Αντιμέτωπος με τις ραγδαία εντεινόμενες αποσχιστικές πιέσεις, που είχαν ήδη θέσει εκτός Σοβιετικής Ενωσης τις Βαλτικές Δημοκρατίες, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είχε αποπειραθεί να ανασυγκροτήσει τη Σοβιετική Ενωση σε καθαρά εθελοντική βάση, φιλοδοξώντας να κρατήσει σε μια χαλαρή συνομοσπονδία, μαζί με τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τις Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Στο σχετικό δημοψήφισμα, υπέρ της διατήρησης της Ενωσης είχε ταχθεί το 75% των ψηφισάντων, αλλά οι Βαλτικές Δημοκρατίες, η Γεωργία, η Αρμενία και η Μολδαβία δεν συμμετείχαν, έχοντας ήδη δρομολογήσει την ανεξαρτησία τους.
Ηταν το αποτυχημένο πραξικόπημα των σκληροπυρηνικών κομμουνιστών, τον Αύγουστο του 1991, που έδωσε τη χαριστική βολή στη Σοβιετική Ενωση. Οι σκληροπυρηνικοί ήθελαν να αποφύγουν την επικύρωση της νέας συνθήκης, θεωρώντας ότι η καινούργια Ενωση θα ήταν μόνο σκιά της ΕΣΣΔ, ωστόσο με τις πράξεις τους επέτυχαν το ακριβώς αντίθετο από το προσδοκώμενο.
Τα τελευταία χρόνια, ο Γκορμπατσόφ άσκησε οξεία κριτική στον Βλαντιμίρ Πούτιν για αυταρχισμό. Ωστόσο, υποστήριξε τους χειρισμούς του στην ουκρανική κρίση και ειδικότερα την προσάρτηση της Κριμαίας, εναρμονιζόμενος με το κοινό αίσθημα στη χώρα του.