Την ώρα που οι παλιοί δάσκαλοι αποκαλύπτονται ως μαθητές μέσα από την έκθεση στο St. George Lycabettus, οι σύγχρονοι σπουδαστές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών παρουσιάζουν τα δικά τους πρωτόλεια στην Πινακοθήκη Γρηγοριάδη. Το Α΄ Εργαστήριο Γλυπτικής συγκεκριμένα, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Νίκου Τρανού, διοργανώνει την έκθεση στην οποία παίρνουν μέρος περισσότεροι από σαράντα φοιτητές της Σχολής. Κάνοντας χρήση μιας μεγάλης ποικιλίας μέσων και τεχνικών (από τα πιο συμβατικά όπως ο πηλός και το γυαλί μέχρι πλαστικά παιχνίδια και νομίσματα των πέντε λεπτών) οι νέοι καλλιτέχνες εκφράζουν τις κοινωνικές, φιλοσοφικές αλλά και καθαρά προσωπικές τους ανησυχίες. Κι όλα αυτά απλωμένα ελεύθερα στον χώρο, κρεμασμένα από το ταβάνι, ακόμα και ενσωματωμένα στους ίδιους τους τοίχους της αίθουσας, όπως γίνεται με το έργο του Φανούρη Μωραΐτη. Οπως επισημαίνεται και στον κατάλογο της έκθεσης το «σταυρόλεξο» που σχηματίζουν τα έργα μπορεί να διαβαστεί ξεκινώντας από οποιοδήποτε σημείο, δεν υπάρχει αρχή, μέση ή τέλος.
Θεματικά η ποικιλία είναι επίσης μεγάλη και καλοδεχούμενη, αφού μεταξύ άλλων υπάρχουν έργα με διακοσμητική διάθεση, κάποια με καθαρά ιδεολογικό περιεχόμενο (η «Πυραμίδα από γκλομπς» της Γεωργίας Κυριακίδου για παράδειγμα) και πρωτότυπες ή αναπάντεχες συλλήψεις όπως τα «Τέσσερα μικρά κοριτσάκια» της Ελένης Παπαθανασίου και το «Καλαμπόκι» της Νικολέττας Κατσαμπέρη. Εντύπωση -καθόλου αρνητική πάντως- προκαλεί το γεγονός ότι η εκπροσώπηση του γυναικείου φύλου ανάμεσα στους εκθέτες είναι κάτι παραπάνω από δυναμική. Εκτός του ότι τα περισσότερα έργα υπογράφονται από καλλιτέχνιδες θα λέγαμε και πως από άποψη ποιότητας είναι και πάλι οι γυναίκες που κερδίζουν στον άτυπο ανταγωνισμό.
Το βασικό ζητούμενο βέβαια, πέρα από τις παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα έργα ή δημιουργούς, έχει να κάνει με την ίδια την οργάνωση της έκθεσης. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι νέοι και αξιόλογοι καλλιτέχνες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να ξεπετάγονται ειδικά σε συνθήκες που (θεωρητικά τουλάχιστον) ευνοούν την καλλιτεχνική δημιουργία και έμπνευση. Παρόλα αυτά είναι επίσης γνωστές οι δυσκολίες των νέων να «βγουν» από το εργαστήριό τους, να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους σε κάποια έκθεση και να κοινωνήσουν έτσι το έργο τους. Δουλειά μοναχική από τη φύση της αυτή του εικαστικού, δεν βασίζεται στη διαφήμιση (ειδικά σε αυτό το επίπεδο) ή σε άλλους επικοινωνιακούς δρόμους για να προωθηθεί. Ισως είναι λοιπόν και δική μας ευθύνη -του Τύπου- να ψάξουμε και να αναδείξουμε τα νέα ταλέντα, να μπούμε στα εργαστήριά τους και να μεταφέρουμε τα όνειρα και τις ιδέες τους.
Η έκθεση θα βρίσκεται στο κτίριο της Πινακοθήκης Γρηγοριάδη, Μαρίνου Αντύπα 18 στο Νέο Ηράκλειο, μέχρι 2/5.