Αργησε μερικά χρόνια, αλλά μέχρι και η Σύνοδος των Πρυτάνεων «συμφωνεί με τη διαγραφή των “αιωνίων” φοιτητών που για πολλά χρόνια έχουν αποδεδειγμένα εγκαταλείψει τις σπουδές τους». Αυτό αναφέρει χθεσινό (15.4.2014) ρεπορτάζ της «Καθημερινής». Γενικώς η χρονοκαθυστέρηση πρέπει να είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό του θεσμού, αφού η 75η Σύνοδός τους ολοκλήρωσε τις εργασίες της την περασμένη Παρασκευή (11.4.2014) και χθες -τέσσερις μέρες μετά- δεν είχε δημοσιοποιήσει τα ψηφίσματά της στον δικτυακό της τόπο (synodos-aei.gr).
Κάλλιο αργά παρά ποτέ για τους «αιώνιους»; Σχεδόν. Στο ρεπορτάζ της «Κ» αναφέρεται ότι οι πρυτάνεις ζητούν, να δοθεί «εύλογος αριθμός εξεταστικών περιόδων… για όσους προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους». Δεν ξέρουμε αν οι «λεπτομέρειες» του αιτήματος των πρυτάνεων (δηλαδή πώς πιστοποιείται ότι κάποιοι «προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους» και ποιος είναι ο «εύλογος» αριθμός εξεταστικών) αναφέρονται στα ψηφίσματα τα οποία ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα αναρτηθούν στον δικτυακό τους τόπο. Πιθανολογούμε όμως ότι επεξεργασμένο σχέδιο δεν θα υπάρχει. Το αίτημα αυτό είναι σαν τις προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων: ασαφές και χωρίς ελπίδα πραγματοποίησης. Αν και με την ιστορία του κ. Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου στο υπουργείο Παιδείας, ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος…
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι οι πρυτάνεις δεν ζητούν παράταση σπουδών των «αιωνίων» αλλά επιπλέον «εξεταστικές». Αυτό μάλλον δείχνει τον σεβασμό στην εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία είναι η γνωστή των ελληνικών ΑΕΙ. Δεν μπορούμε όμως παρά να παρατηρήσουμε το ελληνικό παράδοξο, το οποίο -επειδή μάλλον είναι τόσο ελληνικό- περνά απαρατήρητο.
Φυσιολογικά τα πράγματα θα έπρεπε να είναι αντίστροφα. Δηλαδή, θα έπρεπε οι πολιτικοί να έδειχναν «κοινωνική ευαισθησία» σε βάρος της λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ οι πρυτάνεις να αντιστέκονταν σθεναρά με το βάσιμο επιχείρημα ότι τα ΑΕΙ δεν είναι εργαλείο άσκησης κοινωνικής πολιτικής, αλλά ιδρύματα που επιδιώκουν την ακαδημαϊκή αριστεία. Σε μια χώρα που λειτουργεί κανονικά, θα έπρεπε η κυβέρνηση να ζητεί παράταση σπουδών (και ουχί εξεταστικών) και από την άλλη οι παράγοντες των πανεπιστημίων θα έπρεπε να είναι «ακαδημαϊκά ευαίσθητοι» και να καταγγέλλουν την ψηφοθηρία των πολιτικών, επειδή υποβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο των Ιδρυμάτων που διοικούν.
Το παράδοξο μπορεί να εξηγηθεί με την «ελληνική ιδιαιτερότητα»: εδώ τα κάνουμε όλα ανάποδα. Μπορεί όμως να υπάρχει και κάτι άλλο, να παίζουν ρόλο πολιτικές φιλοδοξίες που αναπτύσσουν κάποιοι από τους πρυτάνεις και συμπαρασύρουν στην… παραδοξότητα ολόκληρη τη Σύνοδο. Είναι προφανές ότι όσοι έχουν τέτοιες φιλοδοξίες δεν ενδιαφέρονται για την καλύτερη δυνατόν λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Περισσότερο βλέπουν την πρυτανεία σαν ένα σκαλί για την πολιτική τους καριέρα. Είναι συνηθισμένοι εξάλλου. Εκαναν επιβλαβείς για την καλή λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων συμφωνίες με τις κομματικές νεολαίες για να εκλεγούν στον πρυτανικό θώκο. Γιατί να σκεφτούν την καλή λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στο θέμα των «αιωνίων»;