Φαίνεται ότι στην Κουμουνδούρου έχουν μείνει σε ένα θέατρο παλιομοδίτικο, όπως πολλοί κουλτουριάρηδες πιστεύουν πως είναι το θέατρο των οιμωγών και των μεγάλων κινήσεων. «Αλιά μου, αλιά μου» όπως θρηνεί η Κλυταιμνήστρα δίπλα στον εραστή της Αίγισθο διηγούμενη τα δεινά που έσπειρε στην οικογένειά της ο Τρωικός Πόλεμος, λίγο πριν σφάξει τον Αγαμέμνονα. Και η ροπή του ΣΥΡΙΖΑ στο θέατρο, που κραυγάζει στον θεατή ότι… «να, τώρα κλαίω», «τώρα κάνω πολιτική σάτιρα», «να οι κακοί είναι αυτοί, που μας στερούν το μέλλον, εδώ είμαστε οι καλοί», φαίνεται από την πρόταση στον Λάκη Λαζόπουλο να μετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί όχι; Ο κ. Λαζόπουλος είναι λαοφιλής, έχει στο παρελθόν εύστοχα σατιρίσει τη νεόπλουτη αλλά και τη μικροαστική Ελλάδα, θα μπορούσε εύκολα να την εκπροσωπήσει και στο Ευρωκοινοβούλιο, κατατροπώνοντας τους τεχνοκράτες – γραφειοκράτες των Βρυξελλών με το μόνο αφοπλιστικό επιχείρημα για τις ελληνικές ταρζανιές: «Sorry… I’m Greek!», όπως είναι και ο τίτλος της τελευταίας του παράστασης – «μια σατιρική απάντηση στους κυβερνιστές και στους νεοδωσίλογους» κατά το δελτίο Τύπου.
Την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγαπά τις οιμωγές και τους θρήνους ενισχύει η απόρριψη της υποψηφιότητας για τις ευρωεκλογές του πρύτανη του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Μυλόπουλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται δεν επείσθη πως η στάση του κ. Μυλόπουλου στο θέμα της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων του ΑΠΘ ήταν αρκούντως αντιμνημονιακή.
Και, όμως, ο πρύτανης έχει δώσει το στίγμα του… «Το μεταρρυθμιστικό τερατούργημα είναι ακόμη εδώ», έγραφε για τον νόμο-πλαίσιο Διαμαντοπούλου σε πρόσφατο άρθρο του και συνέχιζε λέγοντας ότι «η διαθεσιμότητα δίνει τη χαριστική βολή σε οκτώ από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, απομακρύνοντας αναίτια από αυτά, χωρίς αξιολόγηση ή άλλη τεκμηρίωση, χρήσιμο υποστηρικτικό προσωπικό». Το γεγονός ότι ο κ. Μυλόπουλος αφήνει μια υπόνοια πως θα μπορούσε να δεχθεί τη διαθεσιμότητα εάν γινόταν κατόπιν αξιολόγησης ή άλλης τεκμηρίωσης, μάλλον θα ξένισε τους αρμόδιους του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, ακόμη κι έτσι, δεν είναι αρκούντως δακρύβρεχτο αυτό που λέει παρακάτω στο ίδιο άρθρο ο κ. Μυλόπουλος: «Ο αγώνας λοιπόν των πανεπιστημίων είναι ο αγώνας της συντριπτικής πλειονότητας των μη προνομιούχων Ελλήνων, που αντιστέκονται απέναντι σε αυτούς που θέλουν να επιστρέψουμε στην εποχή της ψωροκώσταινας»; Τι άλλο, δηλαδή, θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να καμφθεί; Με τούτα και με εκείνα, όλα συγκλίνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ, για να εντάξει στους κόλπους του έναν πρύτανη του «κατεστημένου», πρέπει εκείνος να εξιλεωθεί στη θυμέλη της τραγωδίας και της σάτιρας, αναφωνώντας (ίσως) «οι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου μας δίνουν το αίμα τους για να σώσουν τη σάρκα τους», όπως είχε κάνει στις 4 Δεκεμβρίου ο κ. Θεοδόσης Πελεγρίνης. Μια δήλωση – σίγουρο διαβατήριο για τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, ο κ. Πελεγρίνης ερωτώμενος για τα μελλοντικά του σχέδια έχει δηλώσει στην «Κ»: «Θα σας πω τι δεν θα έκανα: πορνό. Είναι αντιαισθητικό».