Αναζητώντας τις «οάσεις»

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση, αν συνεχίζουν πραγματικά να μας εκπλήσσουν τα όσα συμβαίνουν (κάτι το οποίο, ούτως ή άλλως, αξίζει ιδιαίτερης μελέτης) ή, απλώς, από κεκτημένη ταχύτητα προσποιούμεθα τους έκπληκτους – ενίοτε δε και τους αγανακτισμένους.

Μπροστά στην ευρωκάλπη για ακόμα μία φορά, όπως ακριβώς συνέβη κατά τις αντίστοιχες περιστάσεις στο παρελθόν, κυριαρχούν στον δημόσιο λόγο εκείνων που διεκδικούν την ψήφο, όχι τα σχετικά με την Ευρώπη και τη θέση που πρέπει να έχει γι’ αυτά και σε αυτά η Ελλάδα. Αλλά εσωτερικού χαρακτήρα ζητήματα, κατά κανόνα με σημασία που έχει ημερομηνία λήξης αντίστοιχη εκείνης του φρέσκου γάλακτος. Η κατάσταση δεν δείχνει καλύτερη ούτε όσον αφορά τις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση: Οι τοπικές κοινωνίες καλούνται, γενικώς, να επιλύσουν «γρίφους» κατασκευασμένους σε κομματικά γραφεία. Την ίδια στιγμή, οι όποιες εξαγγελίες και τα «πρέπει να» των υποψηφίων θυμίζουν ανάλογα του παρελθόντος: Εκείνα που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, συνοδευόμενα συνήθως από φθηνές αναλύσεις περί του περιορισμένου των αρμοδιοτήτων που νωρίτερα με πάθος διεκδίκησαν, ακριβώς «για να»…

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η μάχη δίδεται σε επίπεδο προσώπων, γεγονός το οποίο αναπόφευκτα έφερε και πάλι στα ψηφοδέλτια αθλητές, διασκεδαστές και άλλες προσωπικότητες σε ρόλο ψηφο-μαγνήτη για την επαγγελματική ιδιότητά τους και την εξ αυτής δημοφιλία τους. Και όχι για απόψεις ή δράσεις που ήδη έχουν αναπτύξει.

Οχι πως δεν υπάρχουν ενδιαφέρουσες υπογραφές και μάλιστα σε περισσότερα του ενός ψηφοδέλτια. Ωστόσο, δίνουν την αίσθηση πως χάνονται, ότι «πνίγονται» μέσα στο γενικότερο κλίμα που «θέλει» αντί της οποιασδήποτε προσπάθειας να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, να επιλέγεται ο εύκολος και ολισθηρός δρόμος της αποδόμησης των πάντων.

Θέλει πολλή προσπάθεια εάν κάποιος υποβάλει τον εαυτό του στη διαδικασία αναζήτησης θετικών στοιχείων σε όλα αυτά. Θέλει κόπο, επιμονή και αντοχές να διατηρήσει κανείς την αισιοδοξία του. Οχι μόνον επειδή οι «πάνω» κάνουν σχεδόν τα πάντα για το αντίθετο. Αλλά και διότι οι «κάτω», οι ψηφοφόροι, η κοινωνία των πολιτών, δεν στέλνουν θετικά μηνύματα. Ανέχονται, και σε ανησυχητικά μεγάλο βαθμό ενισχύουν-επιβραβεύουν, φωνές και συμπεριφορές μισαλλοδοξίας, τρέφοντας το τέρας. Απολαμβάνουν να τσαλαβουτούν στα θολά νερά του απαξιωτικού ευρωσκεπτικισμού, αντί ν’ αναζητήσουν δημιουργικές δράσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο. Σχολιάζουν και παθιάζονται ως να είναι μέλη ελίτ κριτικών έργων τέχνης τις «Χ» επιλογές κομματικών επιτελείων για Ρομά και μουσουλμάνους, «λησμονώντας» το πώς οι ίδιοι σκέφτονται ή φέρονται έναντι των συγκεκριμένων (ή και άλλων) μειονοτήτων, διαχρονικά και στην καθημερινότητά τους.

Οχι πως δεν υπάρχουν «οάσεις» σε τούτη την κοινωνία. Ωστόσο, ολοένα και περισσότερο δίνουν την αίσθηση «είδους υπό εξαφάνιση».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή