Δεν υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από αυτό που αντικρίζουμε κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας: χιλιάδες τουρίστες από πολλές χώρες. Η πόλη γεμίζει ζωή, τα ξενοδοχεία είναι συχνά πλήρη και υπάρχει η έντονη προσδοκία ότι η φετινή θα είναι μία από τις καλύτερες σεζόν του ελληνικού τουρισμού. Είναι όμως ανάγκη να ξεφύγουμε από τη αριθμολαγνεία σε σχέση με τον τουρισμό. Δεν λέω, καλό είναι να βάζουμε ψηλά τον πήχυ και να μιλάμε για 19 ή 20 εκατομμύρια αφίξεις. Οπως κάθε σοβαρή χώρα που βασίζεται στον τουρισμό θα πρέπει ωστόσο να βάλουμε και ποιοτικούς στόχους, να θέσουμε τον πήχυ ψηλά και για τον κατά κεφαλήν τζίρο και γενικά για το είδος των επισκεπτών που θέλουμε να προσελκύσουμε. Αυτό απαιτεί μια εθνική προσπάθεια με στόχους και σχέδιο. Η Ελλάδα της κρίσης διαφημίσθηκε εξ αντανακλάσεως ως η Ελλάδα της ευκαιρίας, καθώς μια χρεοκοπημένη χώρα είναι συνήθως και φτηνή. Χρειαζόμαστε όμως ένα συστηματικό και γενναίο rebranding που θα ξανακάνει την Ελλάδα μόδα και θα απευθύνεται σε ειδικά κοινά που θέλουμε να προσελκύσουμε.
Ελλοχεύει, όμως, και ένας κίνδυνος που θα πρέπει να αποφευχθεί. Αν κάποιος επισκεφθεί κορυφαίους προορισμούς, όπως η Σαντορίνη ή η Μύκονος, βλέπει πως κατακλύζονται από πολύ φτηνό μαζικό τουρισμό των κρουαζερόπλοιων. Μιλάμε για χιλιάδες τουρίστες οι οποίοι ξοδεύουν ελάχιστα, κουβαλούν τα άκρως απαραίτητα μαζί τους και απλώς δημιουργούν το αδιαχώρητο. Το φαινόμενο απωθεί όσους έρχονται σε αυτούς τους προορισμούς πληρώνοντας πολύ ακριβά το ξενοδοχείο τους και με την πρόθεση να περάσουν ήσυχα σε έναν πολύ προνομιούχο προορισμό. Μια απλή περιήγηση σε διάφορους ιστότοπους που φιλοξενούν κριτικές επισκεπτών για διάφορα μέρη δείχνει ότι μαζικός τουρισμός και προσέλκυση υψηλού επιπέδου επισκεπτών δεν κολλάνε. Λύσεις υπάρχουν και έχουν δοκιμασθεί στην Ιταλία και σε άλλες χώρες. Βασίζονται είτε στην επιβολή περιορισμών στον αριθμό λεωφορείων ή επισκεπτών σε συγκεκριμένες τοποθεσίες είτε στη χρέωση κάθε επισκέπτη με κάποιο ποσό. Οι τοπικές αρχές διστάζουν συχνά να επιβάλουν τέτοιους περιορισμούς, γιατί αντιδρούν όσοι προσβλέπουν στον μαζικό τζίρο με φτηνά πράγματα.
Η χώρα χρειάζεται γενικά ένα εθνικό σχέδιο για τον τουρισμό. Ενδιαφέρον από την πολιτεία υπάρχει, ο κλάδος έχει άξια εκπροσώπηση με όραμα και τσαγανό. Αυτό που λείπει όμως είναι το σχέδιο και κυρίως οι στόχοι για το τι είδους τουρισμό θέλουμε.