Δεκαπέντε μέρες μετά τις ευρωεκλογές, μετά τη θηριώδη αποχή από τις κάλπες και την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, όλα όσα διαδραματίζονται με επίκεντρο την ανάδειξη του νέου προέδρου της Κομισιόν μάλλον επιτείνουν το κλίμα απογοήτευσης και ανησυχίας στους Ευρωπαίους πολίτες, παρά δημιουργούν το έναυσμα για μια νέα περίοδο αλλαγών στην Ευρώπη. Κοινώς, το μήνυμα δεν ελήφθη!
Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί κοινή λογική να μην αγνοείς ποτέ τις επιλογές των ψηφοφόρων και ποτέ να μη δείχνεις ότι γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου τα αποτελέσματα μιας νωπής εκλογικής διαδικασίας. Αυτές είναι βασικές αρχές για τη λειτουργία ενός πολιτικού συστήματος και θεμελιώδεις κανόνες της δημοκρατίας, τους οποίους θα έπρεπε να σέβονται και να τηρούν πάνω από όλους, ηγέτες σύγχρονοι και μεγάλων κρατών όπως η κ. Μέρκελ και ο κ. Κάμερον.
Παρ’ όλα αυτά, οι δύο ηγέτες, με τις ψευδο-αυτοκρατορικές αντιλήψεις, διαβουλεύονται κεκλεισμένων των θυρών για το πρόσωπο που επιθυμούν να διορίσουν (!) στη θέση του προέδρου της Κομισιόν, αδιαφορώντας για αποτελέσματα και ψηφοφορίες, κόντρα στη θέληση και στις προτιμήσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Στη βάση μόνο των δικών τους εθνικών σκοπιμοτήτων και των προσωπικών πολιτικών τους συμφερόντων, διαψεύδοντας τις ελπίδες που δημιουργήθηκαν για τον εκδημοκρατισμό της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και την πολιτικοποίηση της εκλογής του προέδρου ενός ισχυρού κοινοτικού οργάνου. Ε, τότε γιατί ψήφισαν οι Ευρωπαίοι πολίτες; Και γιατί όλη αυτή η υποκρισία με τα ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων (υποτίθεται) για την προεδρία της Κομισιόν;
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας είναι φανερό ότι προσπαθεί –και με αυτό τον τρόπο– να υπονομεύσει την πορεία ενοποίησης της Ευρώπης, δυναμιτίζοντας το πρώτο σοβαρό βήμα δημοκρατικής νομιμοποίησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η καγκελάριος της Γερμανίας επιδιώκει να επιβεβαιώσει την παντοδυναμία της, δείχνοντας εντός και εκτός των εθνικών της συνόρων ότι είναι, η χώρα της και η ίδια, η ισχυρότερη όλων, αυτή που αποφασίζει για την Ευρώπη και προσδιορίζει και τα κοινοτικά όργανα. Στον βαθμό που τα σχέδια Βρετανών και Γερμανών επιτευχθούν και δεν επιτραπούν από τους υπόλοιπους εταίρους, θα ακυρωθεί εν τη γενέσει της μια πολύ σημαντική υπόθεση προόδου της δημοκρατίας και της πολιτικής νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Στις δημοκρατίες το σημαντικό είναι τι θέλουν οι πολίτες. Ετσι, διαμορφώνονται και κρίνονται προγράμματα, προτάσεις, πολιτικές, έτσι αναδεικνύονται ικανοί ηγέτες, έτσι τα πρόσωπα που λαμβάνουν τις αποφάσεις ελέγχονται και λογοδοτούν. Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία αποτελεί ατόπημα ιστορικό, ιδίως για μια Ευρώπη που μεταπολεμικά υπήρξε υπόδειγμα δημοκρατίας και σήμερα μπορεί να συνεχίσει την πορεία της μόνο ενωμένη οικονομικά και πολιτικά, για να επιβιώσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό κολοσσιαίων δυνάμεων.
Η εκλογή του προέδρου της Κομισιόν με βάση την πλειοψηφούσα παράταξη στο Ευρωκοινοβούλιο (βλέπε εν προκειμένω Γιουνκέρ) είναι ένα «παιγνίδι» δημοκρατικής υπευθυνότητας και πολιτικής ωριμότητας, για τη διάσωση του εγχειρήματος της ενωμένης Ευρώπης. Αποτελεί πρόκριμα των απαιτούμενων αλλαγών για τις αποφάσεις και τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις στην Ευρώπη – το μήνυμα των ευρωεκλογών!