Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το νόημα του δελτίου αιτούντος άσυλο που έκανε δώρο στον Νίκο Δένδια, απερχόμενο υπουργό Προστασίας του Πολίτη, η προϊσταμένη της αρμόδιας υπηρεσίας. Ηθελε να του υποδείξει εμμέσως πλην σαφώς ότι απέτυχε στην πολιτική ασύλου; Να του θυμίσει ότι κάποια στιγμή θα μπορούσε και ο ίδιος να βρεθεί στη θέση κάποιου πρόσφυγα; Να του κάνει εφηβική πλάκα; Ο κ. Δένδιας πάντως έτσι αντέδρασε, σαν να έπαιζε στο «Τρελό Σαββατοκύριακο του Μπέρνι νούμερο 2». Γέλια, χαβαλές, κυνισμός. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου κρίνεται η ικανότητα ενός πολιτικού να αποδεικνύει τη συναισθηματική του νοημοσύνη, να δράττει τέτοιου είδους μικροαφορμές και να παράγει πολιτική. Θα μπορούσε κάλλιστα ο νυν υπουργός Ανάπτυξης να πάρει το δελτίο, να ασκήσει μία έστω ήπια αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της θητείας του και να εκφράσει την ελπίδα πως ο διάδοχός του θα τα πάει καλύτερα στον τομέα (λέμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα).
Δεν είναι μόνο το υπερβολικά μικρό ποσοστό αποδοχής των αιτήσεων για άσυλο, το χαμηλότερο στην Ε.Ε. με μόλις 0,9% έναντι 28,2%, που είναι ο κοινοτικός μέσος όρος. Φέτος έχει παρατηρηθεί μια βιομηχανία μη ανανέωσης των διετούς διάρκειας καθεστώτων ανθρωπιστικής προστασίας, που είχαν χορηγηθεί σε όσους ξένους δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Αυτήν την εβδομάδα, σε μια πρωτοφανή υπόθεση, το Βέλγιο παρέσχε άσυλο σε Αφρικανό πρόσφυγα στην Ελλάδα, ο οποίος ένιωθε ότι απειλείται η ζωή του εδώ, όχι εκεί, εδώ. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που διογκώνονται οι μεταναστευτικές ροές απελπισμένων από τη Συρία. Με αυτά τα θέματα συνήθως οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν γελούν. Ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, Δεξιά-Αριστερά.
Αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του κ. Δένδια κατά την προχθεσινή παράδοση-παραλαβή του υπουργείου του. Θα μπορούσε ο απερχόμενος υπουργός να καταστήσει σαφές ότι η τάξη και η ασφάλεια δεν είναι προνομιακό πεδίο της (άκρας) Δεξιάς και αφορά ΚΑΙ τους Αφρικανούς πρόσφυγες. Oύτε ο ανθρωπισμός είναι αποκλειστικό προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ ή της ευρύτερης Αριστεράς. Είναι κρίμα γιατί η αποφασιστικότητα την οποία επέδειξε στο ζήτημα της σύγκρουσης με τη Χ.Α. ήταν εντυπωσιακή. Την ώρα που πολλοί συνάδελφοί του στη Ν.Δ. συνέχισαν το φλερτ με το φιλοναζιστικό κόμμα, εκείνος πρωτοστάτησε στις διώξεις εναντίον στελεχών της. Πολλοί ισχυρίστηκαν το περασμένο φθινόπωρο ότι μόνο μία συντηρητική πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να επιτύχει σε αυτήν την αποστολή, καθώς οποιαδήποτε αντίστοιχη αριστερή προσπάθεια θα προκαλούσε αυτόματα την καχυποψία των πολιτών ως πολιτικά υποκινούμενη. Το πρώτο, τολμηρό αυτό βήμα του κ. Δένδια έμεινε όμως μετέωρο. Γιατί τα προχθεσινά του χάχανα ακυρώνουν την αίσθηση πως όταν χρειαστεί μπορεί να πάει και κόντρα στη δεξαμενή ψηφοφόρων, από την οποία αντλεί το κόμμα του την εκλογική του βάση. Φαίνεται πως δεν μπορεί.